همشهری آنلاین _ مریم قاسمی: ساختمانی پرمخاطب و یکی از مراکز مهم منطقه ۱۸ که سالیان متمادی اغلب نیازهای فرهنگی و اجتماعی اهالی منطقه و مناطق همجوار را برآورده می‌کرد تا اینکه این محل تغییر کاربری داد برای اینکه به‌عنوان درمانگاه شهرداری تهران به اهالی خدمات دهد. حالا بعد از این همه سال نه خبری از مجموعه فرهنگی و اجتماعی است، نه درمانگاهی برای اهالی ایجاد شده است.
«عباس فرشادیان» معاون فنی و عمران شهرداری منطقه ۱۸ به پروژه ساخت درمانگاه شهرداری تهران در این قسمت از شهر اشاره‌ای کوتاه می‌کند: «۱۰ سال قبل مدیریت شهری وقت تصمیم می‌گیرد در هریک از مناطق تهران کلینیک درمانی ایجاد کند. در طول این چند سال، اغلب شهروندان با حمایت و کمک مسئولان شهرداری مناطق، صاحب یک مجموعه درمانی شدند، اما منطقه ۱۸ و ۳ منطقه دیگر هنوز از خدمات درمانی و پزشکی مجهزکه مسئولان قول داده بودند، برخوردار نشده‌اند.» فرشادیان ساخت مجموعه درمانی در مناطق شهر تهران را یک موضوع مهم قلمداد می‌کند: «آن زمان شهرداری منطقه، این موضوع را در اولویت برنامه‌های خود قرارداده بود و همان سال، یعنی سال ۱۳۹۳ تصمیم گرفت مکانی را به‌عنوان درمانگاه انتخاب کند تا اینکه مرکز فرهنگی و اجتماعی کاوشکده معلم در خیابان مدائن برای این موضوع انتخاب شد.»
- توقف پروژه در نیمه‌های راه
«بعد از ارزیابی‌ها و بررسی‌های لازم تصمیم نهایی بر این شد که کلینیک درمانی شهرداری منطقه در محل کاوشکده معلم ساخته شود.» فرشادیان با گفتن این جمله ادامه می‌دهد: «در برآوردهای کارشناسان و مسئولان شهرداری مشخص شد ساختمان کاوشکده معلم طوری طراحی شده که بخش‌های زیادی از آن را می‌توان مطابق مقررات ملی ساختمان به‌روز و مقاوم‌سازی کرد. با این کار، هم ساخت مجموعه درمانی با سرعت بیشتری پیش می‌رفت و هم صرفه اقتصادی داشت، به همین دلیل اسکلت و فونداسیون این سازه مقاوم‌سازی شد و همه دیوارها و تأسیسات از میان رفت و بخش‌هایی از نو ساخته شد. بعدها به دلایل متعددی در مرحله سفت‌کاری، کار متوقف شد و توقف پروژه همچنان ادامه دارد.»
- ساخت کلینیک در انتظار تأمین بودجه
منطقه ۱۸ با وسعت ۸ هزار و ۸۳ هکتار و جمعیتی بالغ بر ۳۰۰ هزار نفر هنوز از داشتن یک مرکز درمانی مجهز به سبک و سیاق مناطق دیگر بی‌بهره است. شهروندان منطقه برای استفاده از امکانات بهداشتی و درمانی ناچارند مسیر طولانی را بپیمایند تا از مراکز درمانی مناطق دیگر خدمات پزشکی بگیرند که علاوه بر صرف وقت و هزینه بسیار مشکلات دیگری نیز بر آنها تحمیل می‌کند. فرشادیان می‌گوید: «پروژه درمانگاه شهرداری منطقه مساحتی حدود ۵ هزارمترمربع دارد که زیر بنای آن هزار و ۸۰۰مترمربع و شامل یک طبقه زیرزمین، همکف و طبقه اول است. طبقه زیرزمین ۳۰۰ متر، همکف و اول ۷۵۰مترمربع است. اگر بودجه ساخت این پروژه تأمین شود به‌طور حتم یکی از بزرگ‌ترین درمانگاه‌های تهران در این محدوده ساخته خواهد شد. درخوشبینانه‌ترین حالت و در صورت تأمین بودجه لازم، یک تا یک و نیم سال زمان نیاز است تا این پروژه به سرانجام برسد.»
- بار کاوشکده بر دوش‌فرهنگسرا
در گذشته فضای فرهنگی و اجتماعی کاوشکده معلم در جایی بسیار دنج، پر رفت‌وآمد و قابل دسترس قرار گرفته بود. سال‌ها کودکان و نوجوانان درکارگاه‌ها و کلاس‌های رایانه، سفال، طراحی، خطاطی و... شرکت و از آموزش‌های آن استفاده می‌کردند، اما شهرداری وقت منطقه با وجود فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی و رونق این برنامه‌ها، عقیده داشت کاربری این مرکز را تغییر دهد و آن را تبدیل به درمانگاه کند، اما چرا این اتفاق بر سر یک مرکز فرهنگی اجتماعی مهم می‌آید و کودکان و نوجوانان منطقه را از کلاس‌های آموزشی آن محروم می‌کند. معاون فنی و عمران شهرداری منطقه ۱۸ می‌گوید: «کارشناسان فرهنگی و اجتماعی منطقه طبق ارزیابی‌ها و آماری که از تعداد مراکز فرهنگی و اجتماعی داشتند بر این عقیده بودند تعطیلی کاوشکده معلم خللی در فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی ایجاد نمی‌کند، چون در همین محدوده چند مجموعه فرهنگی و اجتماعی دیگر نیز وجود دارد که نیازهای کودکان و نوجوانان را در این حوزه برآورده می‌کند. سرای محله بهداشت، شهید رجایی و فرهنگسرای خاتم از جمله مراکز فعال منطقه هستند که پس از تعطیلی کاوشکده معلم برنامه‌های‌شان را رونق دادند و تاکنون هیچ اعتراض وگلایه‌ای مبنی بر کاهش فعالیت‌های فرهنگی منطقه از طرف شهروندان گزارش نشده است.»
- سال‌هاست منتظر ساخت درمانگاه هستیم
«محمد ناصری» از ساکنان شهرک ولی‌عصر(عج) از بلاتکلیفی پروژه ساخت درمانگاه گلایه دارد: «سال‌هاست که منتظر این اتفاق هستیم اما هر بار از بلوار مدائن عبور می‌کنیم به جز ساختمان نیمه‌کاره چیز دیگری نمی‌بینیم.»
- کاش کاوشکده معلم را خراب نمی‌کردند
«نسرین سورانی» از افرادی است که از تغییر کاربری کاوشکده معلم به درمانگاه انتقاد دارد: «اگر نمی‌توانند اینجا درمانگاه بسازند آن را دوباره به حالت اول برگردانند تا حداقل از برنامه‌های فرهنگی و اجتماعی آن استفاده کنیم.»