به گزارش همشهری آنلاین، درباره رابطه فوتبال و آلبر کامو، نویسنده برنده نوبل رمان‌های بیگانه و طاعون، چیزی شنیده‌اید؟ بله واقعیت دارد. روزگاری کامو، نویسنده و فیلسوف برنده نوبل فرانسوی، دروازه‌بان تیم جوانان دانشگاه الجزایر بود.
دروازه‌بان ذاتا دراماتیک‌ترین و فلسفی‌ترین موقعیت در میان بازیکنان فوتبال را دارد، و این را هر کسی روزی در این جایگاه ایستاده، به خوبی می‌داند. دروازه‌بان بودن موقعیت مناسبی است که در آن درباره معنای هستی فکر کنیم. یک حفره وجود دارد و یک بازیکن مهاجم که نزدیک و نزدیک‌تر می‌شود و می‌خواهد توپ را در دل دروازه بنشاند. همان‌طور که جیم وایت در تلگراف گفته است:
درباره فیلسوفی مثل کامو که خود را در چارچوب دروازه قرار می‌دهد، نکته درخور بحثی وجود دارد. کاری است که تنها باید انجامش داد، یک فرد جداافتاده در یک تیم، فردی که باید با محدودیت‌های مختلف بازی کند. اگر تیمش گل بزند، دروازه‌بان می‌داند که این گل ربطی به او ندارد. اگر تیم حریف گل بزند، همه تقصیرها گردن او است. کامو که دروازه‌بان بود، وقت زیادی داشت تا درباره ماهیت پوچ‌گرایانه موقعیت خود تامل کند.
کامو یک بار درباره زمانی که در چارچوب دروازه می‌ایستاد، گفت: «این را یاد گرفتم که توپ، هرگز وقتی انتظارش را دارید، سمت شما نمی‌آید. این در زندگی به من کمک زیادی کرد، به خصوص در شهرهای بزرگ که مردم آن‌طور که ادعا می‌کنند، نیستند.»
حرف عمیقی است. و می‌دانید که پیراهن شماره چند را می‌پوشید؟ یک! بله درست است: تنهاترین عدد. (و البته یک عدد سنتی برای لباس دروازه‌بان‌ها است، ولی باز هم از بار تنهایی آن کم نمی‌کند.)
متاسفانه وقتی کامو ۱۷ ساله بود و معلوم شد که به بیماری سل مبتلا است، مجبور شد فوتبال را کنار بگذارد. با این وجود هرگز درس‌هایی را که از آن آموخته بود، فراموش نکرد. کامو در سال ۱۹۵۷ گفت: «پس از سال‌ها که تجارب زیادی در این دنیا کسب کردم، مطمئنا در درازمدت آنچه را که در مورد اخلاق و تعهد می‌دانم، مدیون فوتبال هستم.»
انجمن آلبر کامو، درباره این اخلاق مورد بحث می‌نویسد: «او به نوعی اخلاقیات ساده اشاره می‌کرد که در مقالات اولیه خود درباره آن نوشته بود، چیزهایی مثل حمایت از دوستان، ارزش دادن به شجاعت و بازی جوانمردانه. کامو معتقد بود که اهل سیاست و مذهب سعی می‌کنند ما را با سیستم‌های اخلاقی پیچیده سردرگم کنند تا اوضاع را پیچیده‌تر از آنچه هست نشان دهند، احتمالا برای جور کردن با موضوعات مورد بحث خودشان. مردم بهتر است به اخلاق ساده زمین فوتبال نگاه کنند تا سیاستمداران و فیلسوفان.»
منبع: تلگراف و لیت‌هاب.