حتی خیلی از مردم به دروغ خبرهایی از شمس برای او می‌بردند و مژدگانی می‌گرفتند. یک بار یکی از شاگردانش از او پرسید: استاد، شما که می‌دانی مردم دروغ می‌گویند، پس چرا به آنها مژدگانی می‌دهی؟ مولانا در پاسخ گفت: بله می‌دانم که خبرهایشان دروغ است ولی همین که لحظه‌ای امیدوار می‌شوم و باز نام شمس برایم متجلی می‌شود، برایم ارزشمند است و آنقدر این خبر برای من بزرگ است که دروغش هم ارزش مژدگانی دادن دارد.
خبر دروغ پرحلاوتی هم از سوی یکی از خبرگزاری‌ها منتشر شد و نه تنها یک نفر، بلکه تمامی کاربران اینترنتی ایران (که به نقلی حدود 25 میلیون نفر هستند) را خوشحال کرد، شاید همین حکایت است. خبر چنین نقل شده بود: وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات در پاسخ به اظهارات شرکت‌های ارائه‌دهنده خدمات اینترنت پرسرعت (ADSL) که مدعی محدودیت در ارائه پهنای باند هستند از برداشته شدن محدودیت‌های پهنای باند در کشور خبر داد. [DSL چیست؟]
محمد سلیمانی درخصوص محدودیت پهنای باند 128 کیلو بیت گفت: این محدودیت بر داشته شده و شرکت‌ها می‌توانند پهنای باندهایی که از سوی مشتریان درخواست می‌شود، ارائه دهند؛ ضمن اینکه به‌طور کامل به تعهدات خود در این زمینه عمل کنند.
شرکت‌هایی که در این زمینه مشکل دارند می‌توانند به این وزارتخانه مراجعه کنند. وی در پاسخ به این سؤال که شرکت‌های PAP مجاز به ارائه پهنای باند بیش از 128 کیلو بیت هستند یا خیر، اظهار داشت: این شرکت‌ها می‌توانند درخواست‌های خود را به وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات ارائه دهند تا تقاضاها بررسی شود.
حدود یک ساعت پس از انتشار این خبر، من، همکاران گروه دانش روزنامه همشهری و احتمالا خیلی از کاربران ایرانی اینترنت با یکدیگر تماس گرفتند و خبر را با خوشحالی برای هم نقل کردند. حتی ما که برای اولین بار نظرات، تصمیمات و شیوه نگرش مسئولان وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات را همسو با درخواست‌های تعداد زیادی از کاربران می‌دیدیم بر آن شدیم که طی گزارشی، از تلاش‌های نکرده آنها در جهت رفع این محدودیت تقدیر کنیم.
اما چند ساعتی بیشتر نگذشت که فهمیدیم این خبر خوش نیز مانند خبر پیدا شدن شمس تبریزی است. خبری که حتی با اینکه دروغ بود ولی چند ساعتی دل میلیون‌ها کاربر را خوش کرد. احتمالاً تمامی کاربران برای دقایقی فکر کردند که مسئولان محترم، بالاخره به نقش مسائلی چون سرعت انتقال داده و ضرورت بالارفتن آن همزمان با پیشرفت این فناوری پی برده اند، ولی افسوس که چنین نیست و 10 سال است که چنین هم نشده و احتمالاً 40 سال دیگر هم، چنین نخواهد شد و ما همچنان باید دل به خبرهای خوش دروغین ببندیم.