همشهری محله_زهرا بلندی: مدیر باشگاه پرنده‌نگری ایرانیان با بیان این مطلب گفت: «گونه‌هایی مانند گنجشک، قمری خانگی، کلاغ و... پرندگان قدیمی و بومی تهران هستند، اما در این میان‌گونه‌هایی مثل طوطی‌های طوق صورتی و شاه طوطی، سال‌های دور به تهران آورده شده‌اند و با وجودی که اصلاً بومی نیستند چون توانستند خودشان را با جغرافیای زیستی تهران تطابق بدهند امروزه در پارک‌ها، کاخ‌های سعدآباد و گلستان، سفارتخانه‌ها و مناطق طبیعی که درخت‌های بلند و تنومندی دارند به چشم می‌خورند. برخی‌گونه‌های دیگر مانند بلبل خرما هم بومی تهران نیستند و اساساً در جنوب کشور روی نخل‌های خرما زندگی می‌کنند، اما در تهران هم وجود دارند. فصل بهار در بوستان‌های شهر تهران، پرنده‌ای مانند سِسک روزی هزاران شته را می‌خورد و آفت‌کشی می‌کند. پرندگان میوه‌خوار از طریق فضله‌شان دانه میوه را به چرخه محیط‌زیست منتقل می‌کنند که در افزایش درختان نقش دارد. خوردن میوه‌های سرشاخه که چیده نمی‌شوند توسط پرندگان در به زمین گذاشتن بار درخت مؤثر است. پرنده بادخورک هم با خوردن روزی هزاران پشه محرکی برای دفع و کنترل جمعیت حشرات محسوب می‌شود.»
«حامد موسوی» در ادامه درباره عوامل جذب پرندگان گفت: «مسلماً هر چقدر در مناطق طبیعی مانند بوستان‌ها و مناطق حاشیه‌ای شهر درختان بیشتری باشد، پرنده‌های بیشتری جذب تهران می‌شوند و هرچقدر تنوع‌گونه‌ای و درختان دارای میوه بیشتر و رشد طبیعی‌تر داشته باشند در جذب پرندگان مؤثرتر خواهند بود. برای مثال، در بوستان شهر تهران انواع درخت‌ها از چنار، توت، زبان گنجشک، بید، سیدالاشجار، نارون و... را می‌بینیم که هرکدام پرنده‌های مخصوص به خودشان را جذب می‌کنند. البته تنها فضای سبز نیست که می‌تواند جاذب پرندگان باشد. سبک خانه‌سازی موضوع مهم دیگری است که بر حضور پرندگان در آسمان شهر اثر می گذارد. پرندگانی مثل بادخورک و گنجشک در درز و شکاف نماها و آجرها لانه‌سازی و پرستوها در حیاط، زیرزمین و بالکن‌های خانه‌های یک طبقه زیست می‌کنند، اما امروزه با تغییر معماری شهری و افزایش آپارتمان‌های سر به فلک کشیده، جا و مجالی برای زندگی این نوع پرنده‌ها نمی‌ماند. با این حال هنوز هم این پرنده‌ها خیلی کمتر از گذشته، نیمه‌های اسفند، دم صبح و غروب‌ها در گنبدها و گلدسته‌های مساجد قدیمی محله‌ها دیده می‌شوند.»