و قدیمیترین مالک آن محمد ولی خان آصفالسلطنه است که در سال 1326 هـ . ق تمامی باغ همراه با سهم خود از قناتها و سایر متعلقات را به عبدالحسین میرزا فرمانفرما واگذار کرد.
بعد از او این مجموعه به پسر ارشدش نصرتالدوله رسید، او مدتی وزیر خارجه و مدتی وزیر مالیه بود و تا سال 1316 که دستگیر و سپس در سال 1317 هـ . ش که کشته شد این باغ در اختیار خانواده او بود و در همان سال به سفارت ایتالیا فروخته شد.
این باغ بر اساس نظم هندسی، بر اساس محور اصلی از شمال به جنوب به دو بخش تقسیم میشد. در امتداد این محور آب از حوض اصلی به حوضهای کوچکتر متصل میشد. در انتهای این محور استخر بزرگی وجود دارد که در قدیم به صورت مخزن آب برای آبیاری باغ از آن بهرهبرداری میشده است.
بنای اصلی یا بنای بیرونی دارای حوضخانه هشت ضلعی، با طاق گنبدی و تویزههای تزیینی و گچبری شده در شمالیترین قسمت باغ، واقع شده است. در بخش غربی باغ بناهای اندرونی و دو حیاط وجود دارد که دورتادور این محدوده با دیوار محصور و از بخش بیرونی کاملا مجزا میگردد.
فاطمه حیدری - هما ایرانی بهبهانی