به گزارش همشهری آنلاین، شارلوت برونته، نویسنده مشهور ادبیات کلاسیک که بیشتر او را با رمان مشهور جین ایر می‌شناسیم، نگاهی هم به مد زمانه‌اش داشته و ظاهرا به مقوله لباس و ظاهر علاقمند بوده است.
احتمالا برای مخاطبان ادبیات کلاسیک جذاب است که بدانند، نویسنده‌ای مثل شارلوت برونته، در عمر کوتاهش، چقدر به لباس‌های رنگارنگ و لباس پوشیدن مطابق مد روز چقدر علاقه داشته و حتی طبع حساسش چطور در انتخاب لباس موثر بوده است.
در نمایشگاهی در موزه پارسوناژ برونته در یورکشر، لباس‌های شارلوت به نمایش گذاشته شده است؛ از رودوشی صورتی روشن او که در اطراف خانه می‌پوشید تا وسیله عجیبی معروف به سرپوش زشت که اوج مد آن زمان بود، و او برای محافظت خودش در برابر آب و هوای یورکشر استفاده می‌کرد.
دکتر النور هاتون، مورخ، نویسنده و تصویرگر که برگزاری نمایشگاه را برعهده داشته است، می‌گوید: لباس مورد علاقه من، روپوش صورتی او است که خیلی چیز عجیبی است. یک نوع کت یا شنل صورتی با گل‌های کوچک روی آن، برای تصوری که از شارلوت برونته داریم، خیلی جسورانه است.
زمانی که شارلوت در سال ۱۸۵۴ با آرتور بل نیکولز ازدواج کرد، این لباس بخشی از جهاز عروسیش بود. بنابراین، گرچه دقیقا یک جور لباس شب نیست، اما معادل ویکتوریایی چنین چیزی است. لباسی
لباس‌های قرمز و نارنجی، لباس‌هایی با طرح پارچه پیزلی، به اضافه سرپوش زشت -کالای مطابق مدی که شارلوت در سفر به لندن خرید و احتمالای اولین کسی بود که در هاورث صاحب چنین چیزی بود - چیزهایی هستند که در این موزه به نمایش درآمده‌اند.
هاتون می‌گوید: «اینجا یک آیتم واقعا جذاب داریم: این یک جور چتر است که بدون دست هم بالای سر می‌ایستد. وسیله‌ای برای محافظت در برابر نور خورشید. کمی شبیه به سایبان کالسکه است. باید بگویم که نمی‌توانم تصور کنم هرگز دوباره چنین چیزی مد شود، اما به عنوان نوعی نوآوری خلاق و کمی دیوانه‌وار، چیز خوبی است. اما سخت بتوان شارلوت را با آن تصور کرد.
این نمایشگاه همچنین یک لباس شب راه‌راه را به نمایش می‌گذارد که در خلال بازسازی‌های قبلی موزه برونته پارسوناژ پنهان مانده بود و تحقیقات هاتون برای اولین‌بار تایید کرد که متعلق به شارلوت است؛ به اضافه یک جفت پاپوش که گمان می‌رود هدیه ناشران او در نیویورک باشد.
هوتون می‌گوید: «آن پاپوش‌ها ممکن است در رمان شرلی تاثیر گذاشته باشند، ارجاعات زیادی به موهاوک وجود دارد و این دقیقا جایی است که پاپوش‌های متعلق به آنجا هستند.»
این محقق همچنین آزمایش‌هایی بر روی پارچه لباس راه‌راه انجام داده است و با همکاری دانشگاه ساوت‌همپتون کشف می‌کند که این لباس تا حدی از الیاف آلپاکا ساخته شده است - چیزی پیشرفته در آن زمان که احتمالا در همان نزدیکی تولید می‌شد.
او می‌گوید: «همه این چیزها واقعا او را به مکانی که در آن زندگی می‌کرد و همچنین به این جهان بیشتر متصل می‌کند. این به رهایی او از این افسانه کمک می‌کند که او در هاورث جدا از دیگران پنهان شده بود، زیرا چنین چیزی درست نیست... من فکر می‌کنم که این‌ها نشان‌دهنده یک فرد بسیار حساس‌تر و مرتبط‌تر با محیط اطراف است. این اقلام که به نمایش گذاشته شده‌اند، به طرز شگفت‌انگیز و مرموزی بیانگر این هستند که فرض غالب مبنی بر اینکه برونته در برابر تغییرات سریع اطرافش، بی‌تاثیر مانده بود، درست نیست. علاوه بر این، این لباس‌ها ثابت می‌کنند که شارلوت و معروف‌ترین شخصیت اصلی او، حداقل از نظر مقوله لباس، مثل هم نیستند.
این موزه برای اولین‌بار است که بیش از ۲۰ قطعه از لباس‌ها و پوشیدنی‌های برونته را به نمایش می‌گذارد.
آن دینزدیل، متصدی اصلی این نمایشگاه، می‌گوید: «زمانی که من برای اولین بار در اینجا شروع به کار کردم، نمی‌توانستیم برخی از اقلام موجود در این نمایشگاه را به نمایش بگذاریم، زیرا مردم به سادگی باور نمی‌کردند که آنها به برونته‌ها تعلق دارند - آنها بسیار عجیب و غریب بودند. دیدن وسایل شخصی که این زنان جوان استفاده می‌کردند، واکنش احساسی مخاطبان را به دنبال دارد. به ما یادآوری می‌کند که این نویسندگان مهم جهانی نیز انسان بوده‌اند. فکر می‌کنم این نمایشگاه که حس سبک شارلوت و علاقه‌اش به الگوها و متریال‌های معاصر را نشان می‌دهد، بازدیدکنندگان را شگفت‌زده خواهد کرد.»
نویسنده زیر ۱۵۰ سانتی‌متر قد داشت و به گفته مدیر موزه، این امر همیشه بازدیدکنندگان را شگفت‌زده می‌کند.
منبع: ترجمه با اندکی تغییر از گاردین.