از گوش و ابرو و لب بگیر تا بینی. تصور ما تا قبل از این که برویم سراغ این گزارش این بود که دخترها تنها مشتری این‌جور آرایش عجیب و غریب و البته دردناک هستند، اما وقتی پای صحبت‌های یک متخصص جراح عمومی‌نشستیم معلوم شد که نه‌خیر، آقا پسرها هم از قافلة مد عقب نمانده‌اند و خودشان را قاتی بازی کرده‌اند.
این‌جور عمل‌های زیبایی را معمولا پزشکان و متخصصان جراحی عمومی‌انجام می‌دهند. البته در کنار دکترها بسیاری از داروخانه‌ها، تعداد زیادی از آرایشگاه‌های زنانه و حتی بعضی از افراد عادی که نه دکترند و نه آرایشگر کار پیرسینگ می‌کنند.
این‌جور آدم‌ها معمولا کارشان را توی خانه انجام می‌دهند. بدون نگرانی از آلودگی و عفونت و این سوسول‌بازی‌ها. تلفن می‌زنید، آدرس می‌دهید، می‌آیند کارشان را می‌کنند و می‌روند. اصلا هم مهم نیست که بعدش چه می‌شود. همین که پایشان را از خانه گذاشتند بیرون، دیگر شمارة شما را جواب نخواهند داد.
اگر از خیر این‌جور آدم‌ها بگذریم حرف زدن با پزشکی که توی مطبش جراحی زیبایی انجام می‌دهد جالب است. هر چند اصرار برای گفت‌وگو با یکی از بیماران آقای دکتر دربارة تن دادن به چنین عمل‌های زیبایی بی‌فایده است. آقای دکتر معتقد است که انجام پیرسینگ فقط و تنها فقط باید توسط پزشک جراح انجام شود.
هر چند که خودش بلافاصله یک تبصره به این حکم اضافه می‌کند که معمولا دکترهای جوان و پزشکان عمومی هم از این کارها می‌کنند. به گفتة آقای دکتر در بین طرفداران این‌جور عمل‌ها اصلا نمی‌شود فرقی بین دخترها و پسرها گذاشت.
اما این را می‌شود گفت که پسرها بیشتر می‌آیند دنبال سوراخ کردن گوشة ابرو و حلقه انداختن در آن، در حالی که دخترها بیشتر دنبال حلقة ناف هستند. «بعضی از این عمل‌ها ممکن است به زیبایی کمک کند. اما بعضی‌هایش واقعا کار جالبی نیست. من خودم هم خوشم نمی‌آید برای همین اصلا روی زبان، بینی و ابرو کار نمی‌کنم.»
ظاهرا بیشترین مشتری‌های آقای دکتر جوان‌هایی از دو ردة سنی هستند؛ 18 و 19 ساله و 24 و 25 ساله: «بیشتر کسانی که دنبال این کارها هستند شخصیت‌های آنتی‌سوشیال (ضداجتماعی) دارند. نرمال نیستند، نمی‌فهمم برای چه این کار را می‌کنند.
آخر سوراخ کردن ابرو یا زبان به غیر از درد و ناراحتی چه مزیتی می‌تواند داشته باشد؟» و حالا بشنوید از یک آمار جالب: «آمریکا و فرانسه معدن کسانی است که این‌جور عمل‌ها را انجام می‌دهند. حتی تخمین زده می‌شود که 90درصد جمعیت زنان فرانسه حداقل یک سوراخ توی گوششان دارند.»
دکتر می‌گوید همة این سوراخ‌کاری‌ها در حد همان سوراخ کردن گوش است و برای پزشک، دردسر زیادی ندارد، (در واقع سطح پوست باز می‌شود و یک تونل زیر پوستی در موضع عمل ایجاد می‌شود.) اما چون روی بدن بیمار زخم ایجاد می‌کند مسلما هم تا مدتی دردناک خواهد بود و هم احتمال عفونت‌اش زیاد است.
ضمن این که بسیاری از کسانی که پیرسینگ می‌کنند به فلزات استفاده شده حساسیت نشان می‌دهند. خصوصا اگر فلز از جنس تیتانیوم باشد. این آقای دکتر برای انجام این‌جور عمل‌ها توی مطبش بین 200 تا 300 هزار تومان از مریض‌ها پول می‌گیرد، هر چند به گفتة خودش این عمل‌ها را کسانی که دکتر نیستند و به صورت غیرقانونی کار می‌کنند با سی تا چهل هزار تومان هم انجام می‌دهند.
او حتی یک داروخانة معروف در شمال شهر را سراغ دارد که توی مغازه برای مشتری‌ها عمل جراحی انجام می‌دهند.
دکتر می‌گوید هیچ منعی برای انجام این‌جور عمل‌ها توسط متخصص وجود ندارد و تا حالا هیچ ابلاغیه‌ای از طرف وزارت بهداشت برای او و همکارانش نیامده که این کار را انجام ندهند.
ظاهرا بازرسان وزارت بهداشت هم کاری با کار آن‌ها ندارند: «این‌جور جراحی‌ها معمولا توی مطب انجام می‌شود نه کلینیک. چون جزو اعمال سرپایی است. فکر نمی‌کنم خیلی حساسیتی رویش باشد، اگر هم منعی داشته باشد من خبر ندارم یعنی تا حالا نشنیده‌ام.» شاید به خاطر همین «نشنیدن» باشد که دکتر ترجیح می‌دهد اسمی‌از او در گزارش نبریم.
کار خطرناک، ممنوع!
خالکوبی (Tattooing) و سوراخ کردن بدن برای نصب فلزات (Piercing) در کشورهای اروپایی مثل کشور ما بی‌حساب و کتاب نیست. مثلا همین بلژیک که بین 175 کشور دنیا مقام اول بهداشت و سلامت را دارد، کلی قانون و ضابطه برای این‌جور کارها وضع کرده است. از جمله این‌که نوجوانان بلژیکی زیر 18 سال به هیچ‌وجه حق خالکوبی و پیرسینگ را ندارند.
البته نوجوانان 16 تا 18 ساله‌ای که اصرار داشته باشند این بلاها را به سر خودشان بیاورند، فقط با اجازة رسمی پدر، مادر یا قیم قانونی‌شان حق این کار را دارند، آن هم فقط روی بعضی از اعضای بدنشان مثل بینی و گوش.
اگر کسی بر خلاف این قانون، برای یک فرد زیر 18 سال خالکوبی یا پیرسینگ انجام بدهد،به سختی مجازات می‌شود. در ضمن،کسانی که می‌خواهند این خدمات را ارائه کنند، اول باید از وزارت بهداشت بلژیک مجوز بگیرند.
دلیلش هم این است که سوراخ کردن بدن افراد یا خالکوبی،اگر در جاهای کاملا بهداشتی و با ابزار استریلیزه و یکبار مصرف انجام نشود، بیماری‌های خطرناکی مثل هپاتیت و ایدز را به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل می‌کند.
چقدر خرج بر می‌دارد
نرخ خدمات پیرسینگ یا سوراخ کردن اعضای بدن برای کار گذاشتن زیورآلات، بسته به جایی که این خدمات را ارائه می‌دهد متفاوت است.
مثلا داروخانه‌ها بین 4 تا 7 هزار تومان از مشتریانشان پول می‌گیرند. بعضی از پزشکان هم این کار را در منزل انجام می‌دهند که به بهانة رعایت نکات بهداشتی، کمی گران‌تر یعنی حدود 15 هزار تومان تمام می‌شود.
البته قیمت پیرسینگ برای بعضی از قسمت‌های بدن، گران‌تر و برای بعضی جاها ارزان‌تر است. مثلا سوراخ کردن بینی، چون کم خطرتر است، از سوراخ کردن ابرو و ناف ارزان‌تر در می‌آید. اما کار گذاشتن نگین روی دندان، بحث دیگری است. این هم مثل سایر خدمات دندان‌پزشکی لوکس و گران قیمت است و با توجه به جنس نگینی که استفاده می‌شود، بین 50 تا 300 هزار تومان خرج بر می‌دارد.