همشهری آنلاین - زهرا بلندی: به لطف «حمدالله قربانی» و اعضای قرارگاه جهادی شهدای دولتخواه گره از کارش باز شده و با بهره‌مندی از طرح جهادی عمرانی، حالا خانه‌اش بوی تازگی و طراوت می‌دهد. این اتفاق نه فقط برای این خانه، بلکه در منازل ۱۲خانواده کمتربرخوردار دیگر از ساکنان محله دولتخواه جنوبی هم رقم خورده و قرار است به صورت مستمر در این محله ادامه پیدا کند. در این گزارش، با اقدامات اخیر قرارگاه جهادی شهدای دولتخواه و تأثیرات آن بر زندگی اهالی محله دولتخواه جنوبی بیشتر آشنا می‌شویم.
صحبت یک روز و دو روز نیست. «حمدالله قربانی» از سال‌ها پیش به خیر رساندن عادت دارد و بسیاری از اهالی دولتخواه جنوبی برای چاره‌جویی از مشکلاتشان به او مراجعه می‌کنند. اقدام به راه‌اندازی قرارگاه جهادی شهدای دولتخواه از ۲ سال پیش نظم خاصی به فعالیت‌های خیرخواهانه‌اش بخشید و اکنون با همراهی تعدادی دیگر از فعالان محله به شکلی مسنجم‌تر در چنین اموری فعالیت می‌کند: «در این گروه که با حضور ۱۲ عضو ثابت ۱۸ تا ۷۰ساله فعال است، ۳۸۵ نفر را تحت پوشش داریم و علاوه بر وظایفی از قبیل حمایت‌های معیشتی، درمانی، اشتغال، مسکن و... شناسایی و تعمیر خانه‌هایی که ساکنان آن توان بازسازی‌شان را ندارند هم انجام می‌شود.»
براساس طرحی عمرانی که اخیراً توسط این گروه به اجرا درآمده حدود ۱۰ خانه در دولتخواه جنوبی، یک خانه در نعمت‌آباد و یک خانه در محله شهید کاظمی بازسازی شده. بازسازی سرویس بهداشتی و حمام، رنگ‌آمیزی، ایزوگام پشت‌بام، رفع پوسیدگی لوله‌های آب و این قبیل اقدامات از رئوس فعالیت‌های عمرانی در این طرح است. مدیر ۵۸ساله قرارگاه‌های اسلامی دولتخواه و معاون هماهنگ‌کننده قرارگاه شهید اسداللهی بعد از تشکیل گروه جهادی بیش از پیش با همراهی اعضای گروه برای رفاه حال اهالی محله‌اش قدم برمی‌دارد: «این خانه‌ها ابتدا توسط فرمانده بسیج خواهران شناسایی می‌شوند و بعد از برآورد هزینه، اجرای عملیات عمرانی آغاز می‌شود. هزینه‌ها توسط سپاه حضرت محمد(ص) پرداخت می‌شود و کارها را هم بچه‌های بسیجی که از عهده کارهای عمرانی برمی‌آیند، انجام می‌دهند و هرجا نیاز باشد از نیروهای کاربلد خارج از مجموعه استفاده می‌شود.»
موهبتی به نام همسایه خوب
عملیات عمرانی در برخی خانه‌ها به طور کلی تمام شده و برخی دیگر مراحل پایانی کار را طی می‌کنند. بازسازی خانه فاطمه خانم، بانوی ۶۲ساله و ساکن قدیمی محله دولتخواه جنوبی، به پایان رسیده و در حال رفت و روب حیاط باریک و بلند خانه‌اش است که مهمان صحبت‌هایش می‌شویم: «مدت زیادی بود حمام خانه نم می‌داد و کاری از دست من و همسرم که مبتلا به سرطان معده است، برنمی‌آمد. همسرم توان کار کردن در بیرون از خانه را ندارد. خودم از کارگاه تولیدی کفش، سگگ‌های کفش را می‌گیرم و رنگ‌آمیزی آن را روی پشت‌بام خانه انجام می‌دهم. در این اوضاع واحوال با لطف بچه‌های گروه جهادی مشکلمان حل شد. آقای قربانی با حساسیت و نظم، طوری که انگار در حال تعمیر خانه خودش است، کار بازسازی را به پایان رساندند و گره بازنشدنی زندگی ما را باز کردند.»
طی دوهفته نونوار شدیم
یک خیابان بالاتر، به خانه ماهروز خانم می‌رسیم. در و راهروی ورودی خانه قدیمی است. برای مشاهده اقدامات گروه جهادی عمرانی باید از پله‌های فلزی داخل حیاط بالا برویم. بانوی ۴۸ساله از ذوق نو شدن آشپزخانه و حمام با شکرگزاری و قدردانی از قربانی، پله‌ها را سراسیمه بالا می‌رود: «خانه ما شرایط خیلی بدی داشت. سقف آشپزخانه و حمام نم می‌داد و ریزش داشت، طوری که چینه‌های آجری دیوار دیده می‌شد و شیرآلات کهنه بود. به لطف آقای قربانی و دوستانش طی ۲هفته کاشی‌کاری، لوله‌کشی و تعویض شیرآلات به سر رسید و خانه نونوار شد. بعد از عضویت در پایگاه بسیج محله، بسیجیان فعال محله در جریان بیماری دیابت و دیسک همسر و شرایط بد اقتصادی ما قرار گرفتند و ما را به گروه جهادی شهدای دولتخواه معرفی کردند تا از حمایت‌هایشان بهره‌مند شویم.»
برای کار جهادی مرخصی می‌گیریم
پیاده تا نزدیکی کوره‌های آجرپزی آمده‌ایم. بند و بساط افرادی که در حال انجام فعالیت عمرانی هستند در یکی از خانه‌های این محدوده برپاست. بانوی سالمند در حال تماشای کار گروه، مدام از قربانی تشکر می‌کند: «پسرم زندان است و دخترم طلاق گرفته و اصلاً شرایط خوبی ندارم. خدا خیر بده آقای قربانی را که کمک حال اهل محل است. از قدیم هرکس در محله مشکل دارد سراغش می‌رود. شرایط بد خانه و نیاز به بازسازی باعث شد تا من هم مجبور شوم به دفترش مراجعه کنم و خدا را شکر با کمک‌های او و گروهش حالا نقاط آسیب‌دیده خانه در حال بازسازی است.»
«مهدی داوری»، مسئول سازندگی ناحیه مسلم منطقه۱۸، همراه با گروهی دیگر در حال تعمیر حمام این خانه هستند و با صحبت‌های خانم خانه انگار قند در دلشان آب شده: «باتوجه به نیاز ساکنان منطقه و نزدیکی آن به محله ما، با درخواست آقای قربانی برای کار به اینجا آمدیم. همه بچه‌های گروه شاغلند و برای حضور در اینجا از مرخصی‌هایشان استفاده می‌کنند. این کار وظیفه انسانی هریک از ماست و دیدن رضایت مردم مایه خوشحالی‌مان.»