همشهری آنلاین - رابعه تیموری : خانه ساده «محمدرضا نوید» هیچ نشانی از زرق‌وبرق دنیا نداشت، اما او هر روز دیوار کاخ‌های اشرافی بناهایی مانند تالار برلیان، تالار جهان‌نما در کاخ نیاوران و هتل شاه عباس صفوی در اصفهان را سوزنی و گرده زنی می‌کرد تا بر روی آنها با گچ و سریش نقش‌های بی‌بدیل هنر آینه کاری را خلق کند. در همان سال‌ها متولیان بازسازی حرم حضرت عبدالعظیم (ع) به فکر افتادند از استعداد استاد جوان برای آینه کاری رواق جلوی حرم که به ایوان عتیق معروف است، استفاده کنند. نوید این پیشنهاد را با جان و دل پذیرفت و آینه‌کاری حرم را آغاز کرد.
او ابزار و دم و دستگاهی را که برای تحویل بهترین اثر لازم بود، مهیا کرد و مشغول به کار شد. اما وقتی که داربست‌ها را نصب می‌کردند، ناگهان بخشی از گچکاری بنا فرو ریخت و آجرهای کاهی رنگ دیوار نمایان شدند. بر روی آجرها با خط کوفی تاریخچه ساخت حرم سیدالکریم (ع) حک شده بود که باستان‌شناسان بر اساس آن پی بردند که قدمت بنا به دوره سلجوقی می‌رسد و گویا گچکاری دیوار که در زمان ناصرالدین شاه انجام شده، تاریخچه را پوشانده است.
آینه‌کاری ایوان عتیق اولین اثر استاد آینه کار در اماکن مذهبی بود که در سال ١٣٤٦ انجام داد. اما پس از آن او ١١هزار متر دیگر از حرم حضرت عبدالعظیم (ع)، بقعه بی‌بی شهربانو، حرم امامزاده عبدالله (ع)، حرم امامزاده حسن (ع)، حرم امامزاده جعفر (ع) و ابن بابویه را هم آینه کاری کرد. استاد نوید بهمن سال ١٣٩٩ در سن ٨٠سالگی از دنیا رفت.