به گزارش همشهری آنلاین به نقل از واشنگتن پست، آبله میمونی یک بیماری ویروسی قابل انتقال به حیوانات و انسانها است و معمولا در کشورهای آفریقای مرکزی و غربی بروز میکند. اما مقامات بهداشتی اروپا چندین مورد از ابتلا به این بیماری در این ماه گزارش کردند، از جمله دو مورد از آخرین عفونتهای تایید شده در بریتانیا که افراد مبتلا هیچ رابطهای از طریق مسافرت با مناطقی که این بیماری معمولا یافت میشود، نداشتهاند و بنابراین ممکن است ویروس عامل بیماری در اجتماع در حال گردش باشد.
دانشمندان در تلاش هستند که به پرسشها درباره شیوع بیماری که انتشار آسان آن میان انسانها شناخته نشده است، پاسخ دهند.
آریس کاتزوراکیس استاد «تکامل و ژنومیکز» در دانشگاه آکسفورد این حقیقت که موارد بیماری در چندین کشور دارد رخ میدهد - و نشانههای انتشار «مداوم» آن در میان افراد - تکاندهنده است.
کاتزوراکیس میگوید: «بنابراین یا مقدار زیادی بداقبالی وجود داشته است یا چیزی کاملا غیر معمول دارد رخ میدهد.»
آبله میمونی از این لحاظ به این نام خوانده شده است که برای نخستین بار در سال ۱۹۵۸ در میان میمونهایی که برای پژوهش نگهداشته میشدند، شناسایی شد و تنها بیش از یک دهه بعد بود که نخستین مورد انسانی آن در کشور آفریقایی جمهوری دموکراتیک کنگو کشف شد.
پژوهشگران در سال ۲۰۰۵ در مقالهای نوشتند که واکسیناسیون عمومی بر ضد آبله «احتمالا» برای مدتی باعث مهار شدن عفونتهای آبله میمونی در میان انسانها شد. اما به گفته آنها، تا حدی در نتیجه فقدان ایمنی در نسلهای بعدی، موارد ابتلای انسانی این بیماری دوباره ظاهر شدند. بیش از ۴۵۰ مورد آبله میمونی در انسانها از سال ۲۰۱۷ به بعد گزارش شده است.
عفونتهای آبله میمونی معمولا برای دو تا چهار هفته طول میکشند و با علائمی شبیه آنفلوآنزا و تورم غدد لنفاوی شروع میشوند. در نهایت تاولهای پر از مایع یا «آبله»ها در سراسر پوست انتشار پیدا میکنند.
این بیماری میتواند از طریق تماس با حیوانات، انسانهای دارای عفونت و مواد مورد استفاده افراد دارای عفونت به انسانهای دیگر منتقل شود. نمونههای این انتقال شامل تماس با مایعات بدنی، تماس با زخمهای آبله و عفونت از طریق «قطرکهای تنفسی» در تماسهای نزدیک مثل در محل سکونت مشترک است.
آبله میمونی میتواند مرگبار باشد، اما دو سویه عمده ویروس میتوانند خطرات متفاوتی ایجاد کنند. بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، حدود یک نفر از هر ۱۰ نفری که در دچار عفونت با سویه «حوضچه کنگو» میشوند، میمیرند، در حالیکه کشندگی سویه «آفریقای غربی» این ویوس فقط حدود یک مورد در هر ۱۰۰ مورد عفونت است.
مقامات بهداشتی میگویند سویه خفیفتر این ویروس افرادی را که در بریتانیا بستری شدهاند، مبتلا کرده است. هنوز روشن نیست سویهای که یک بیمار شناساییشده در ایالت ماساچوست آمریکا را آلوده کرده است، از چه نوع است.
آیا پاندمی دیگری در راه است؟
کارشناسان تاکید میکنند که آبله میمونی با کروناویروسی که جهان را زانو درآورد، متفاوت است.
آبله میمونی بیماری کاملا مرئی ایجاد میکند و بنابراین ردیابی افراد در تماس با فرد آلوده و ایزوله کردن آنها آسانتر است. کاتزوراکیس میگوید یک واکسن موجود برای بیماری آبله انسانی ممکن است به حفاظت مردم در برابر آبله میمونی هم کمک کند. او میگوید: «ما در حال حاضر با ویروسی روبرو نیستیم که توان گسترش کامل در سراسر جهان مانند آنچه در کروناویروس دیدیم، داشته باشد.»
با این وجود، به گفته کاتزوراکیس، آخرین موارد شناساییشده بیماری نگرانکننده هستند. هر چه سرایت ویروس برای مدت بیشتری ادامه یابد، ویروس بخت بیشتر برای جهشیافتن و بهبود بخشیدن به واگیریاش پیدا میکند، همانطور که برای کروناویروس جدید رخ داد.
تام اینگلسبی، رئیس مرکز امنیت بهداشت دانشگاه جانز هاپکینز میگوید شیوعهای آبله میمونی معمولا تکرقمی بودهاند، «بنابراین به نظر من در این لحظه بر اساس اطلاعاتی که اکنون داریم، خطر برای مردم عادی بسیار بسیار اندک است.»
اما او میپذیرد که آخرین موارد کشفشده پرسشهایی جدی برمیانگیزند. او میگوید: «ما هنوز واقعا نمیدانیم عامل برانگیزاننده این شیوع چیست.. هنوز رابطه مسافرتی که همه این موارد را در کنار هم قرار دهد، شناسایی نشده است.»
مقامات بهداشتی یادآور شدهاند که موارد اخیر آبله میمونی در میان مردان همجنسگرا رخ داده است- الگویی که به گفته اینگلسبی باید مورد بررسی قرار گیرد، زیرا قبلا رابطه جنسی از عوامل خطرساز ویژه برای انتقال ویروس آبله میمونی نبوده است.
مقامات بهداشتی آمریکا میگوید متخصصان بالینی باید تشخیص آبله میمونی را در افرادی که دچار دانههای پوستی غیرقابلتوضبح میشوند و به کشوری سفر کردهاند که مورد تایید شده این بیماری را داشته است و در تماس با شخصی بوده است که دچار این عفونت بوده است یا مردی است که تماس جنسی با مردان دیگر داشته است، در نظر داشته باشند.