جالب اینکه این کشور عجیب و غریب، فقط 10 هزار کیلومتر مربع وسعت دارد و در غرب قاره آفریقا، مثل نوار باریکی از کنار اقیانوس اطلس بیرون آمده و در دل کشور همسایه‌اش «سِنِگال» پیش رفته است.
درست حدس زدی، می‌خواهیم به «گامبیا» سفر کنیم، کشوری پر از دیدنی‌های شگفت‌انگیز! درست است که این کشور، کوچک‌ترین کشور قاره آفریقاست، اما چیزی از جذابیت‌های کشورهای دیگر این قاره کم ندارد؛ رودخانه «گامبیا» که از سرتاسر این کشور و از میان آن می‌گذرد، به طبیعت آن جلوه خاصی بخشیده و آشنایی با مردم گامبیا و فرهنگ و هنرهای دستی شان هم لطف خاص خودش را دارد؛ راستش را بخواهی هر سال تعداد زیادی برای تماشای این جذابیت‌ها به گامبیا سفر می‌کنند؛ پس تو هم آماده باش تا راه بیفتیم:
اگر کسی را در گامبیا دیدی که می‌تواند به راحتی به سه یا چهار زبان گامبیایی حرف بزند، تعجب نکن! تعداد زیادی از مردم این کشور چند زبانه هستند. در گامبیا قوم های مختلف زیادی زندگی می‌کنند و هر کس خویشاوندانی از چند قوم دارد.
«جاما» (سمت راست) نوازنده طبل است؛ می‌توانیم از موسیقی‌ای که می‌نوازد لذت ببریم و از او یک طبل گامبیایی هم بخریم؛ او هنگام فروش طبل به ما یاد می دهد چگونه از این ساز استفاده کنیم
بیا سری هم به بازار هنرهای دستی بزنیم؛ صورتک هایی که از چوب تراشیده شده‌اند، پارچه‌های رنگ شده، مهره‌های تزئینی، زینت‌آلات نقره و طلا، سبدهای دست‌بافت و ظرف‌های سفالین؛ همه اینها را هنرمندان گامبیایی درست می‌کنند
تنوع پرندگان رنگین گامبیا معروف است؛ گوزن، میمون و خفاش از حیوان‌های دیگر این ناحیه هستند
مزرعه خزندگان هم دیدنی است؛ در این مزرعه به کودکان گامبیایی کمک می‌کنند ترسشان از مار و خزنده‌های دیگر بریزد و باورهای نادرست و خرافاتشان را نسبت به این جانوران کنار بگذارند
در بعضی از قوم‌های گامبیا، همه مسئولیت شالیزارهای کنار رودخانه
به عهده زنان است و مردها، حتی هنگام برداشت محصول هم به آنها کمک نمی‌کنند؛ اما مردها همه کارهای کشاورزی زمین‌های مرتفع‌تر را انجام می‌دهند
تا 20 سال پیش، بیشتر از نصف بچه‌های گامبیا به مدرسه نمی‌رفتند، چون مخارج آن خیلی زیاد بود؛ البته خانواده‌هایی که کمی پول داشتند، پسرهایشان را به مدرسه می‌فرستادند، اما شانس دخترها خیلی کمتر بود. حالا دولت تا حدی هزینه تحصیل دخترها را پرداخت می‌کند
از این نوع کدوها به عنوان ملاقه، ظرف نگهداری غذا، قاشق و...استفاده می‌کنند؛ از اندازه‌های بزرگ‌تر آنها هم نوعی ساز زهی می‌سازند.
حالا که تا اینجا آمده‌ایم، بیا سری هم به سنگال بزنیم، کافی است سوار قایق شویم و برویم آن‌طرف رودخانه«آلاهین»