اما تابه‌حال به این موضوع فکر کرده‌اید که این همه اشیای رها شده در فضا، پس از انجام مأموریت‌های خود، چه سرنوشتی پیدا می‌کنند؟ آیا صدها ماهواره و موشک معلق در فضا، پس از انجام عملیات خود، بلیت سفر به زمین می‌خرند و سوار سفینه‌های آدم‌فضایی‌ها می‌شوند و دوباره به زمین برمی‌گردند؟ یا همان‌جا در فضا، معلق می‌مانند؟ اصلاً آیا این احتمال وجود دارد که این آهن‌پاره‌های عظیم‌الجثه، به‌شکلی اتفاقی، به ماه و مریخ و دیگر سیاره‌های آرام در فضا برخورد کنند و آرامش کهکشان راه شیری را به هم بریزند؟
جواب، متأسفانه «بله» است! باید اعتراف کنم که این انسان بازی‌گوش، پس از به هم زدن نظم جهانی در زمین، انگار حالا سراغ کهکشان‌ها رفته و حسابی آرامش آن‌جا را هم به هم ریخته. می‌گویید چرا؟ دلیلش این خبر است:
امروز (شنبه، چهارم تیر ۱۴۰۱)، ناسا (اداره‌ی کل ملی هوانوردی و فضای ایالات متحده)، گزارش داد در تصاویر ارسالی یک کاوشگر این اداره، دو حفره‌ی جدید روی سطح ماه مشاهده شده که پس از بررسی‌های به عمل آمده، تأیید می‌شود که این دو حفره، در پی برخورد قطعه‌ای موشک در تاریخ چهارم مارس (جمعه، ۱۳ اسفند ۱۴۰۰) به وجود آمده‌اند.
ناسا، کشف هم‌زمان دو حفره بر سطح ماه را غیرمنتظره توصیف کرده و می‌گوید این ماجرا، به معنای برخورد قطعه‌ای است که در دو سر آن، بار سنگینی حمل شده است. بنا بر این گزارش، ناسا قطر حفره‌ی ایجاد شده در جهت شرق را ۱۸ متر و قطر حفره‌ی غربی ماه را ۱۶ متر برآورد کرده است.
بد نیست بدانید دانشمندان امور فضایی، این قطعه موشک را از سال‌ها پیش ردیابی کرده و ساعت دقیق برخورد آن را با سطح ماه، محاسبه کرده بودند. حالا گمانه‌زنی‌هایی وجود دارد که این شیء رها شده در فضا، دسته‌گل کدام غول فضایی دنیاست؟ برخی آن را متعلق به شرکت «اسپیس ایکس» متعلق به ایلان ماسک می‌دانند و برخی تصور می‌کنند این قطعه، بخشی از یک موشک ماهواره بر چینی است. ناسا هم ارتباط این قطعه موشک را با مأموریت‌های فضایی خود تکذیب کرده است.
آن‌چه مشخص است، این است که این قطعه، یکی از هزاران تکه زباله‌های فضایی است که انسان‌ها آن را تولید کرده‌اند؛ زباله‌هایی مثل قطعات رها شده از موشک یا ماهواره‌هایی که به دلایل متفاوت مثل پایان مأموریت، خراب‌شدن یا نداشتن انرژی کافی برای بازگشت به زمین، توی هوا معلق مانده‌اند!
بد نیست بدانید سازمان فضایی اروپا برآورد کرده که در حال حاضر، بیش از ۳۶ هزار قطعه زباله‌ی فضایی با قطر بیش از ۱۰ سانتی‌متر، در فضا معلق است.