همشهری آنلاین - فاطمه عسگری‌نیا: تعداد ساختمان‌های ناایمن تهران کم نیست و البته مختص یک یا چند منطقه هم نیستند. از مناطق مرکزی و ساختمان‌های قدیمی گرفته تا برج‌های سربه‌فلک‌کشیده مناطق شمال شهر. سال ۱۳۹۸ بود که لیستی کامل از پرخطرترین ساختمان‌های مناطق ۲۲گانه منتشر شد. طبق این لیست، ۳۳ ساختمان پرخطر در منطقه ۳ شهرداری تهران واقع شده بود که برج ناهید، سازمان اسناد ملی، بیمارستان دی، ساختمان اداری بنیاد مستضعفان، فروشگاه شهروند، برج مسکونی صدا و سیما، هتل ارم، هتل تاویژ، پاساژ مادر، بیمارستان چشم‌پزشکی نگاه و ... از جمله این ساختمان‌های ناایمن بودند. البته انتشار این لیست به مذاق مالکان این ساختمان‌ها خوش نیامد و با اعتراض‌هایی هم همراه شد، اما در نهایت به سرانجام نرسید.
فروریختن ساختمان متروپل و فاجعه تلخی که در آبادان اتفاق افتاد بار دیگر حساسیت‌ها را به ساختمان‌های ناایمن پایتخت برانگیخت. معترضین و نقادان اظهار داشتند متشر نشدن لیست ساختمان‌های ناایمن، حاشیه امنی برای متخلفینی است که با جان مردم بازی می‌کنند. این اعتراض‌ها و حساسیت‌ها تا جایی پیش رفت که حتی دادستان تهران هم خواستار انتشار این لیست شد و بعد از چند روز بحث و گمانه‌زنی لیستی ۱۲۹ ردیفه ساختمان‌های ناایمن شهر تهران به تفکیک منطقه از سوی رسانه‌ها منتشر شد. البته انتشار این لیست هم با حواشی خودش همراه بود؛ از تایید نشدن و رد آن توسط شهرداری گرفته تا جبهه‌گیری مالکان ساختمان‌هایی که نامشان سرزبان‌ها افتاده بود.
در لیست منتشره، تعداد ساختمان‌های ناایمن منطقه ۳ شامل ۳ ساختمان برج افرا، برج بم و مجتمع تجاری گلشهر است.
«محسن هاشمی»، رئیس شورای پنجم شهر تهران، بعد از انتشار لیست گفته بود این لیست در سال ۹۹ تهیه و جمع‌آوری شده است، اما در آن زمان مسئولان از اعلامش خودداری کردند.
شهرداری ۵ ساختمان ناایمن را شناسایی کرد
«مهدی اتحاد»، رئیس اداره بحران شهرداری منطقه ۳، در گفت‌وگو با خبرنگار همشهری آنلاین می‌گوید: «براساس بررسی‌های صورت‌گرفته شهرداری منطقه ۳، ۵ ساختمان را به‌عنوان ساختمان‌های ناایمن و پرخطر منطقه شناسایی و معرفی کرده که از ذکر نام این ساختمان‌ها معذوریم! »
به گفته او، هرکدام از این ۵ ساختمان پرخطر و ناایمن تا به حال ۳ مرتبه اخطار از شهرداری و سازمان آتش‌نشانی دریافت کرده‌اند و با تشکیل پرونده در پی اصلاح نواقص و مشکلات خود هستند، هرچند تا به حال نیز اقداماتی برای ایمن‌سازی انجام داده‌اند که کافی نبوده است.
اتحاد می‌گوید: «۵ ساختمان ناایمن منطقه ۳ در نواحی ۶، ۲ و ۴ قرار دارند که مالکان آنها نزد شهرداری منطقه متعهد به ایمن‌سازی شده‌اند و اگر تا ۳ ماه آینده این کار نهایی نشود، طبق قانون با این ساختمان‌ها رفتار خواهد شد؛ پلمب و تخلیه از جمله برخوردهایی است که صورت خواهیم داد.»
او با بیان اینکه از ابتدای سال‌جاری تاکنون ۱۱ کمیته ایمنی در شهرداری منطقه ۳ برگزار شده است یادآور شد: «نظارت بر ساختمان‌های ناایمن و شناسایی آنها از مأموریت‌های مهم حوزه مدیریت بحران شهرداری منطقه است و در این مسیر با کسی شوخی نداریم.»
ساختمان‌های پرخطر منطقه ۳ تهران تعیین تکلیف می‌شوند
شهردار منطقه ۳ نیز از تعیین تکلیف ساختمان‌های پرخطر در محلات این منطقه خبر می‌دهد و می‌گوید: «تعیین تکلیف ساختمان‌های پرخطر به منظور پیشگیری از بحران‌ها و حوادث احتمالی از اولویت‌های ماست.»
«حمید جوانی» با بیان این که با جدیت پیگیر این امر تا حصول نتیجه هستیم، اظهار می‌کند: «شهرداری به مالکان این واحدها ابتدا ضرب‌الاجل قانونی مشخصی داده تا مالکان این مراکز تجاری اقدام به ایمن‌سازی ساختمان‌های خود در این بازه زمانی کنند. در مرحله بعدی چنانچه شاهد باشد که مالکان اقدامی برای ایمن‌سازی ساختمان انجام نداده‌اند، اقدامات تنبیهی انجام خواهد شد.»
قوانین بازدارنده قدیمی‌اند
«حسین دریایی»، از محققین و فعالان حوزه شهری، معتقد است پرداختن به ساختمان‌های پرخطر و ناایمن بعد از هر حادثه‌ای، مثل پلاسکو یا متروپل، تا مدتی بحث داغ رسانه‌ها و جلسات کارشناسی می‌شود و بعد از آن خیلی زود پرونده‌ها به داخل کشوها بازمی‌گردند و این دغدغه تا حادثه تلخ دیگر فراموش می‌شود. او می‌گوید: «ضعف قانونی در برخورد با ساختمان‌های ناایمن علت اصلی این مهم است. قانونی که سال ۱۳۴۵ متناسب با شرایط زندگی شهری آن زمان نوشته شده به درد شهرهای پرجمعیت امروز نمی‌خورد و ما باید، اگر دغدغه ساختمان‌های ناایمن را داریم، در گام نخست قوانین بازدارنده‌مان را به‌روز کنیم.»
این کارشناس شهری می‌گوید در شهرهای پرتراکمی مثل تهران که بی‌توجهی به ساختمان‌های پرخطر می‌تواند جان صدها و حتی هزاران نفر را به خطر بیندازد، سهل‌انگاری درباره روند ایمن‌سازی این ساختمان‌ها اصلا جایز نیست. در این مسیر باید مردم را با حقوقشان آشنا کنیم و از آنها در شناسایی و معرفی ساختمان‌های ناایمن کمک بگیریم. در واقع، اگر هر شهروند ما یک پلیس ساختمان شود و نظارت کند، مالکین نمی‌توانند با پشت گوش انداختن ایمن‌سازی با جان آنها بازی کنند.