همشهری آنلاین - رابعه تیموری: کوچه های روستای سولقان تنگ، باریک و سرسبز است.نام این آبادی یادآور نام خاندانی به نام «سوله» یا «سولگ» است و سولقان از دو جزء «سولگ» و« ان» ترکیب شده که به معنی نشیمنگاه این خاندان است . در بعضی از متون و تعدادی از سنگ های قبر قدیمی محل ، این کلمه به شکل «سلقان» نوشته شده است . این روستا بیش از ۵۵۰ هکتار باغ گیلاس، آلبالو، شاتوت، توت، گردو و خرمالو و حدود ۲ هزار زمین زراعی دارد.
خواندنیهای بیشتر را اینجا دنبال کنید
جونارون، جو زمین، جوب دره، جنغجو، در آسیاب الومبالا، درسوءقاضی، اون دست، ویشتها، پوراز بالا و پایین، کاندونک، جره، چالماهی و تنگه مش نجف ۱۳نهری است که درختان باغهای این روستا را آبیاری می کند. در لابه لای کوچه پسکوچه های سولقان امامزاده ای با گنبد طلایی مخروطی شکل وجود دارد که در سریال «مسافری از هند» «سیتا» دختر هندی داستان، تحت تاثیر معنویت و سادگی این امامزاده قرار می گیرد و در پایان داستان مسلمان می شود. این بقعه مدفن امامزاده سید محمد نوربخش(ع) (معروف به امامزاده نور) از نوادگان امام موسی کاظم(ع) است.
دروازه امان
فضای داخلی این امامزاده تماشایی و روحنواز است و نور سبز رنگی که بر ضریح و کاشی کاریهای روی دیوار می افتد، برای زائران آرامش خاصی به وجود میآورد. ردیف درختان سرو و کاج و بید، که حیاط را زیر سایه خود گرفتهاند، روح هر بینندهای را نوازش میکند. بنای اصلی بقعه امامزاده سید محمد (ع)، ساده و آجری است و توسط بانوی عارفه ای به نام«بیبی کوکب اعظم کاکویی» به روش خاص و جالبی با نورهای سبز رنگ نورپردازی شده است.
کاشیکاریهای گلدسته امامزاده از دیگر زیبایی های این بنای فاخر است.در گذشته ورودی شمال غرب کن «دروازه امامزاده محمد» نامیده می شد. در میدان کوچک مشرف به این دروازه چند درخت و رودخانه و قهوهخانه ای وجود داشت که مسافران و تجار در آن جا نفس تازه می کردند.مسافران در دروازه امامزاده محمد(ع) از گزند راهزنان و حیوانات وحشی در امان بودند و به این دلیل به ان «دروازه امان» هم گفته می شد. این روزها از این دروازه جز یک نام اثری باقی نمانده است.
مسیری هموار و زیبا
آبشار دره حیدر کن سلوقون از دیگر مکان های زیبا و باصفای روستای سولقان است. این آبشار که حدود ۴۰ متر ارتفاع دارد، درارتفاعات ضلع شمال شرقی روستای «رندان» (در اینجا منظور کسانی است که روایت می دانند) در منطقه سولقان قرار گرفته است. رندان روستایی بکر و کم جمعیت است که هنوز تسلیم معماری نوین شهری نشده و باغ های میوه فراوان و باصفایی دارد. در سمت راست این روستا دره ای قرار گرفته است.
برای رسیدن به آبشار دره حیدر باید از داخل روستای رندان در جهت شرق وارد مسیر دره شده و در خلاف جهت رودخانه کن به سمت بالا حرکت کرد. گردشگران پس از حدود یک ساعت پیاده روی در مسیری کم شیب و نسبتا هموار به آبشار رندان می رسند. مسیر روستا تا آبشار یک راه باریک پاکوب هموار و بدون مسیر فرعی است که با گذر از آن می توان به آبشار دره حیدر رسید. این آبشار در دل کوه قرار گرفته و ریزش آب بر روی صخره های عظیم،پیچیدن باد در لابه لای درختان فراوان اطراف آبشار و برافراشتگی قد و بالای رشید کوه یک تابلوی طبیعی تمام و کمال را به وجود می آورد.