همشهری آنلاین - رابعه تیموری: همه‌چیز از روز آش‌پزان و نذری خانم جوادی، معلم کلاس اول ابتدایی «مهدی قاسمی» شروع شد. خانم معلم مادر فلج و ناتوانی داشت که قوت رفتن به هیئت و مجالس عزاداری سیدالشهدا (ع) را نداشت. تنها برادر خانم معلم که از اعضای فعال و نوحه‌خوان هیئت محله بود، در نوجوانی از دنیا رفته بود و مادر وقتی نوحه‌خوانی نوجوانی به سن و سال و قدوبالای پسرش را می‌شنید، حال خاصی پیدا می‌کرد.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
هر سال با رسیدن ماه محرم، حسرت مادر تازه می‌شد و خانم جوادی برای خوشحال کردن او، در دهه اول ماه محرم هر روز شاگردانش را به خانه خود دعوت می‌کرد تا مجلس عزاداری امام حسین (ع) را برپا کنند. این مجلس نوحه‌خوان و مداح رسمی نداشت و هر یک از بچه‌ها نوحه‌هایی را که در مدرسه تمرین کرده بودند، می‌خواندند. همه بچه‌ها دوست داشتند از مداحان مجلس باشند و برای آن که خوب بخوانند، در خانه هم زمان زیادی تمرین می-کردند. اما مادر خانم جوادی سوز صدای مهدی شاگرد آرام و ریزنقش دخترش را خیلی دوست داشت.
وظایف تقسیم شد
تابستان٢سال پیش، مهدی خبر فوت مادر خانم جوادی و رفتن خانم معلم از محله مقدم را شنید. روضه‌خوانی در هیئت خانگی خانم معلم، مهدی را به مداحی علاقه‌مند کرده بود و دوست داشت در خانه خودشان هیئت برپا کند. او آن سال پیش از رسیدن ماه محرم، با کمک دوستان و همکلاسی‌هایش خانه کوچک خود را سیاهپوش و دهه محرم در آنجا عزاداری کردند. نام هیئت امام حسین (ع) را هم برای هیئت خود انتخاب کردند.
سال گذشته هم این هیئت باصفا بر پا شد و حدود ۵٠نوجوان ١٠تا١٤ساله در آن عزاداری کردند. سوگواران کم‌سن و سال هیئت امام حسین (ع) به خوبی وظایفشان را تقسیم کرده‌اند و نظم و ترتیب کارهایشان سبب شده در دهه محرم سال گذشته گاهی بزرگ‌ترها هم میهمان هیئت آنها شوند. مهدی می‌گوید : «من هم مداح هیئت هستم و هم در توزیع غذا کمک می‌کنم. »
خادمان کوچک
از زمانی که مراسم هیئت در خانه مهدی برگزار می‌شود، آشپز هیئت مادر مهدی است و هر شب پیش از رفتن به هیئت خانم‌های محله، ظرف‌های غذای مهدی و بچه‌های محله را آماده می‌کرد. پارسال بسیاری از اهالی محل نذری‌های خرما، شیرکاکائو و... خود را به این هیئت می‌آوردند و هر غروب به رسم مجالس بزرگ‌ترها بساط چای هیئت هم به راه می‌شد. در مراسم سال گذشته «علیرضا بازه ای» پسرخاله و همکلاسی مهدی، مسئول بساط چای هیئت بود.
علیرضا می‌گوید : «هر شب پیش از رسیدن بچه‌ها چای را دم می‌کردم و لیوان‌های یک بار مصرف را در سینی می‌چیدم تا آماده باشند. من در خانه از این کارها نکرده‌ام، اما در هیئت به خوبی از پس آن برمی‌آمدم و مراقب بودم چای داغ روی بچه‌ها نریزد و اتفاقی برای آنها نیفتد. » علیرضا هر خدمتی در دستگاه عزای امام حسین (ع) را افتخار می‌داند و با آن که مادر مهدی به آنها سفارش کرده بود نظافت و پاکیزه کردن هیئت را به او بسپارند، تعدادی از بچه‌ها پیش از ترک هیئت آن را پاکیزه می‌کردند.
پول توجیبی‌ها روی هم گذاشته شد
بچه‌ها بسیاری از هزینه‌های مراسم عزاداری محرم را با پول توجیبی‌هایی که از مدت‌ها پیش پس‌انداز کرده-اند، پرداخت می‌کنند. «فرهاد محمدی» خرج و مخارج هیئت را حساب‌وکتاب می‌کند. او با آن که فقط ١٤سال دارد، با مراحل اداری اداره هیئات مذهبی هم آشناست: «ما سعی کردیم هیئت را به‌عنوان هیئت دانش‌آموزی به ثبت برسانیم. اما هنوز به دلایلی مانند نرسیدن سن مسئول هیئت به١۵سالگی موفق نشدیم این کار را انجام دهیم. پارسال با روی هم گذاشتن پول توجیبی‌های بچه‌ها، تعدادی زنجیر و سیستم صوتی و وسایل دیگر هیئت را تهیه کردیم. بعضی از معلمان مدرسه و والدین بچه‌ها هم به ما کمک کردند. امسال هم ٢ ماه پیش از محرم کمک‌های اعضای هیئت را جمع‌آوری و برای عزاداری دهه اول محرم برنامه‌ریزی کردیم. »
عزاداری در شبکه‌های مجازی
در ٢ سال گذشته که کرونا هیئت‌ها را تعطیل کرده بود، مراسم عزاداری هیئت «خادمان امام حسین (ع) » به صورت آنلاین و مجازی برگزار می‌شد. در هیئت مجازی مهدی در خانه مداحی می‌کرد و فیلم ضبط شده مداحی خود را در گروه مجازی هیئت می‌گذاشت تا دوستانش گوش کنند. آنها پول‌های جمع‌آوری شده هیئت را برای همکلاسی‌های نیازمند خود بسته‌های اینترنت و لوازم تحریر تهیه می‌کردند و با کمک مسئولان مدرسه‌هایشان به آنها می‌رساندند. بچه ها امسال در کنار برنامه‌های معمول هیئت، در فضای مجازی و به صورت آنلاین هم مراسم سوگواری سیدالشهدا (ع) را برگزار می‌کنند تا اگر کسی نمی‌تواند در برنامه‌های هیئت حضوری شرکت کند، بتوانند در خانه و از طریق شبکه‌های مجازی از مراسم استفاده کند. آنها بخشی از غذاهای نذری را که مادر مهدی می‌پزد، به در منازل کسانی می‌برند که کرونا آنها را خانه‌نشین کرده تا سفره شام این خانواده‌ها هم از نذری امام حسین (ع) سهمی داشته باشد.