همشهری آنلاین - رابعه تیموری:اما از ابتدای روستای آهار تابلو راهنما یا نشانه‌ای وجود ندارد که گردشگران و تازه‌واردان را از وجود این خانه‌موزه خاص مطلع کند. با تلاش دختران استاد در فضای داخلی خانه‌موزه، بافت سنتی بنا حفظ شده و معماری قدیمی آن از بین نرفته است.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
وقتی تازه واردی به موزه پا می‌گذرد، به محض ورود راهرو و بهارخوابی نقلی با ۲ اتاق روبه‌روی خود می‌بیند که در و دیوار آن با رنگ‌هایی شاد و وسایلی نوستالژیک تزیین شده‌اند. یکی از این اتاق‌ها که محل جمع شدن اعضای خانواده کریمان است، به اتاق «کرسی» شهرت دارد. سرمای زمستان روستای آهار به فرزندان مرحوم کریمان رخصت نمی‌دهد که در پاییز و زمستان در خانه پدری دور هم جمع شوند، ولی در این اتاق هنوز هم آتش کرسی به راه است.
اتاق دیگر مهم‌ترین بخش خانه‌موزه است و در هر گوشه آن تصاویر و عکس‌های کوچک و بزرگ استاد در مراسم و مناسبت‌های مختلف به چشم می‌خورد. در این اتاق تعدادی از تابلوهای خوشنویسی مرحوم کریمان، دست‌نوشته‌ها، نقشه‌های جغرافیایی و آثار پژوهشی او نگهداری می‌شود.
حیاط خانه‌موزه زیبا، سرسبز و پر از دار و درخت است و تماشای آن از بهارخواب مرتفع خانه لذت‌بخش است. طبقه پایین خانه‌موزه به آپارتمان‌ها و سوئیت‌های نقلی تبدیل شده که معماری سنتی دارد و برای سکونت موقت و تابستانی اعضای خانواده فراهم شده است. بخشی از حیاط که در گذشته مطبخ و انبار مواد غذایی بوده، با بنایی مختصر و استفاده از تزیینات سنتی به سالن دنج و کوچکی برای برگزاری مراسم هنری و فرهنگی تبدیل شده است.
دختران مهمان‌نواز مرحوم کریمان از هر گروه یا فردی که بخواهد از خانه‌موزه استاد بازدید کند با روی باز استقبال می‌کنند، ولی آنها به دنبال همراهان و مسئولانی دلسوز می‌گردند که در تبدیل این خانه خاص روستای آهار به مرکز فرهنگی پرمخاطب به آنها کمک کند. دکترحسین کریمان، نویسنده، ادیب، لغت‌شناس، مورخ و جغرافیدان ایرانی بوده و در رشد فرهنگ، تاریخ و ادبیات این سرزمین نقش بسزایی داشته است.