به گزارش همشهری آنلاین، در سال ۲۰۰۴، اسکات و آنجلا گارنر در حال دوچرخه‌سواری در کوتزتاون، پنسیلوانیا، به خانه‌ای رویایی خود برخوردند: خانه ویکتوریایی آجری با کرکره‌هایی روی پنجره‌ها و ایوانی وسیع در جلویش.
درون خانه اما چیزی کاملا غیرمنتظره در انتظارشان بود. روی دیوار یک اتاق کوچک در طبقه پایین یک نقاشی پنج اینچی درست بالای کلید چراغ وجود داشت. کودک درخشان (Radiant Baby)، یکی از مشهورترین تصاویر هنرمند پاپ بسیار موفق دهه ۱۹۸۰، کیت هرینگ بود که با رنگ طلایی روی پس‌زمینه آبی درخشان در اتاق خواب کودکیش کشیده شده بود.
زنی که خانه را از خانواده هرینگ خریده بود – و بعدا آن را به گارنرها فروخت – نزدیک بود روی نقاشی را رنگ بزند، اما در آخرین لحظه، وقتی دکور اتاق را از آبی به زرد کم رنگ تغییر می‌داد، نقاشی را نگه داشت.
کریستین اوکلندر، مورخ هنری می‌گوید: «در تمام این سال‌ها این نقاشی در این خانه پنهان بود و از نظرها دور مانده بود.»
ماه آینده، این تصویر که اکنون از دیوار به همراه کلید چراغ برق زیرش بریده شده، به حراج گذاشته خواهد شد. برآورد قیمت پیش‌فروش توسط حراج‌دهندگان نیوجرسی راگو/رایت منتشر نشده است، اما رکورد به‌دست‌آمده برای یک اثر هنری هارینگ - برای نقاشی بدون عنوان در سال ۱۹۸۲ - ۶.۵ میلیون دلار است.
اوکلندر می‌گوید: «کودک درخشان علامت مشخصه و امضای هارینگ است. چیزی که آن را بسیار شگفت‌انگیز می‌کند، این است که هیچ شکی در صحت این اثر وجود ندارد. غیرمعمول است زیرا با رنگ طلایی کشیده شده و هارینگ عمدتا با رنگ سفید روی سیاه یا سیاه روی هر بستری از رنگ، نقاشی می‌کشید. نمی‌خواهم بگویم که منحصر به فرد است، اما نادر است.»
تصور می‌شود که این تصویر مربوط به اوایل دهه ۱۹۸۰ است، زمانی که هرینگ پس از نقل مکان به نیویورک، به دیدار خانواده‌اش آمده بود و درست زمانی که او به سرعت طرفدار پیدا کرد و موفقیت مالی زیادی نصیبش شد.
در نیویورک، هرینگ عضو یک جامعه هنری آلترناتیو شد که به جای گالری‌ها و موزه‌ها، آثارشان را در خیابان‌ها و متروهای شهر به نمایش می‌گذاشتند. او با ژان میشل باسکیا و کنی شارف دوست شد و شروع به طراحی روی تابلوهای تبلیغاتی بلااستفاده در ایستگاه‌های متروی شهری کرد و گاهی ۴۰ تصویر در روز خلق می‌کرد. او گفته بود که مترو برایش به یک آزمایشگاه برای آزمودن کارهایش تبدیل شده بود.
هرینگ رسما به عنوان هنرمند پذیرفته و شناخته شد و آثارش در بیش از ۱۰۰ نمایشگاه به نمایش درآمد. او بیش از ۵۰ اثر هنری عمومی در سراسر جهان خلق کرد که بسیاری از آنها پیام‌های اجتماعی داشتند، اما کارهای سودآور تجاری نیز انجام داد. تز جمله طراحی تبلیغاتی برای ساعت سواچ.
در سال ۱۹۸۶، او فروشگاهی برای فروش آثار هنری پاپ افتتاح کرد و گفت که قصدش این بوده که مردم با هزینه کم به آثارش دسترسی داشته باشند، اما بسیاری به او خرده گرفتند و از این کارش انتقاد کردند.
دو سال بعد، ابتلای او به بیماری ایدز، تشخیص داده شد و او بنیاد کیت هرینگ را برای تامین بودجه سازمان‌های حمایت از بیماران مبتلا به ایدز و سایر خدمات اجتماعی راه‌اندازی کرد. هرینگ در سال ۱۹۹۰ در سن ۳۱ سالگی درگذشت.
اوکلندر می‌گوید: «او انسان بسیار خوب و شجاعی بود. زمانی که ابتلای او به ایدز تشخیص داده شد، هنوز به بیماران برچسب می‌خورد، اما او خوب با این مسئله کنار آمد. او برای بنیادش پول جمع‌آوری می‌کرد تا از چیزهایی که فکر می‌کرد درست است، حمایت کند. او می‌خواست به بشریت کمک کند.»
هنگامی که گارنرها در سال ۲۰۰۴ در خانه سابق خانواده هارینگ را زدند تا تمایل خود به خرید این خانه را ابراز کنند، مالک آن زمان خانه به طور گذرا اشاره کرد که در یکی از اتاق‌ها یک نقاشی وجود دارد که گمان می‌کند کیت هرینگ کشیده باشد.
آنجلا گارنر که یک مددکار اجتماعی است، می‌گوید: «ضربان قلبمان بالا رفت. شگفت‌زده بودیم از اینکه یک هنرمند مشهور جهانی زمانی در این خانه زندگی کرده است.»
این زوج آلن هرینگ، پدر کیت را که هنوز در کوتزتاون زندگی می‌کرد، به خانه دعوت کردند. او تایید کرد که پسرش این تصویر را کشیده است.
گارنرها از نقاشی با یک صفحه شیشه‌ای محافظت کردند و به مدت ۱۸ سال آن را به عنوان اثری ارزشمند حفظ کردند. اسکات گارنر که راننده لیموزین است، می‌گوید: «این نقاشی مدتی طولانی بخشی از خانواده ما بوده است، اما همیشه فکر می‌کردیم که ممکن است روزی از آن جدا شویم.»
آنجلا گارنر می‌گوید: «ما احساس می‌کنیم که این نقاشی متعلق به یک موزه است. این نقاشی روایتگر بخشی از کودکی کیت هرینگ است.»
درآمد حاصل از فروش این نقاشی قرار است کمک‌هزینه‌ای برای تحصیلات دانشگاهی پسر خانواده گارنر باشد.
این زوج می‌گویند لحظه جدا کردن قسمتی از دیوار و بردن نقاشی به خانه حراج برایشان لحظه غم‌انگیزی بوده است. اسکات گارنر می‌گوید: «اما این که فکر کنیم ممکن است روزی آن را در نیویورک، پاریس یا ژاپن ببینیم، دلگرم کننده است.»
منبع: ترجمه از گاردین.