به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ان‌بی‌سی آنالیز داده‌های مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های آمریکا (CDC) از میانگین هفت روزه موارد گزارش‌شده جدید آبله میمونی از میانگین روزانه ۴۶۵ مورد به ۲۸۱ مورد در روز کاهش یافته است.
این کاهش کلی عمدتا ناشی از کاهش موارد بیماری در شهرهای بزرگ از جمله نیویورک و لوس‌آنجلس است.
کارشناسان می‌گویند اغلب این کاهش‌ها را ممکن است به تغییرات هشیارانه رفتاری در افراد در معرض بیشترین خطر آبله میمونی یعنی مردانی که با مردان و دیگران آمیزش جنسی دارند، نسبت داد.
یک تحقیق در CDC نشان داد که ۵۰ درصد کاهش در تماس‌های جنسی اتفاقی خطرآفرین رخ داده است. یک بررسی بوسیله اداره بهداشت شهر نیویورک هم نشان داد که موارد بیماری به طور مداوم در سراسر ماه اوت (مرداد) در حال کاهش بوده است.
CDC نخستین مورد ابله میمونی را در شیوع فعلی در ماه مه (اردیبهشت) گزارش کرد. از آن پس حدود ۱۹۰۰۰ مورد بیماری در سراسر آمریکا گزارش شده و اکثریت موارد گزارش‌شده ۱۶۲۴۱ مورد مربوط به ماه اوت بوده است.
توزیع واکسن هم ممکن است نقشی در این کاهش داشته باشد. از ۳۰ اوت به بعد، ۳۵۲۶۷۵ دوز واکسن آبله میمونی در مناطقی از آمریکا که داده‌های شیوع بیماری را گزارش کرده‌اند، توزیع شده است.
آیا ویروس آبله میمونی قابل ریشه‌کنی است؟
تدروس آدهانوم قیریسوس مدیر کل سازمان جهانی بهداشت روز چهارشنبه گفت موارد آبله میمونی در کشورهای اروپایی از جمله آلمان و هلند هم در حال کاهش بوده است. او گفت با وجود پیام‌دهی درست بهداشت عمومی، واکسن‌ها و درمان‌های موجود این ویروس دست کم در اروپا قابل‌ریشه‌کنی است.
کارشناسان می‌گویند با اینکه کاهش موارد آبله میمونی درآمریکا امیدبخش است، شمار گزارش‌شده موارد آبله میمونی فقط درصدی از شمار حقیقی موارد بیماری را نشان می‌دهد.
آنچه برای کارشناسان بهداشتی مهم است دانستن گسترش جغرافیایی شیوع بیماری است.
با اینکه شمار موارد آبله میمونی در شهرهای بزرگ از جمله لوس‌آنجلس، میامی و نیویورک کاهش یافته است، اما در بخش‌های دیگر آمریکا هنوز در حال افزایش است.
کارشناسان کاهش موارد آبله میمونی در شهرهای بزرگ آمریکا را به کارزارهای بسیار موفق واکسیناسیون نسبت می‌دهد، البته کمبود واکسن آبله میمونی باعث شده است که تزریق واکسن فقط به افرادی محدود شود که در معرض خطر بالاتر عفونت یا بیماری شدید هستند.
با وجود تلاش‌ها برای مقابله با انتشار آبله میمونی، برخی از مقامات بهداشت عمومی نگران هستند که ویروس عامل بیماری در مناطق آسیب‌پذیر مانند جوامع رنگین‌پوستان که به طور تاریخی دسترسی کمتری به مراقبت پزشکی مناسب دارند، استقرار پیدا کند. استقرار ویروس آبله میمونی در جمعیت‌های آسیب‌پذیر می‌تواند باعث تداوم همه‌گیری شود.