به گزارش همشهری آنلاین، روزنامه ایران نوشت: «لیز تراس» در حالی به عنوان پنجاه و ششمین نخست‌وزیر انگلیس انتخاب شد که تهران و لندن پیش‌تر در دوره‌ای که او ردای وزارت خارجه را بر تن داشت، مناسبات چندان رضایت‌بخشی را در روند مناسبات دیپلماتیک دوجانبه تجربه نکرده بودند.
آنچه حضور این سیاستمدار ۴۷ ساله را که تجربه فعالیت بلندمدت حزبی، نمایندگی پارلمان و وزارت امور خارجه این کشور را در کارنامه خود دارد، برای ایران حائز اهمیت می‌کند، عضویت انگلیس در توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ با ایران است که تجربه چند سال اخیر نشان داده این کشور نیز همچون دو عضو دیگر اروپایی این توافق در مواجهه با اقدامات یکجانبه‌گرایانه امریکا در خروج از برجام کاری از پیش نبرده است.
«تراس» از جمله سیاستمداران اروپایی است که گرچه سیاست خارجی رژیم متبوعش به رسم مألوف این کشور در مسیر همگرایی با امریکا قرار داشته است اما او شخصاً به عنوان سکاندار پیشین دیپلماسی انگلیس درخصوص موضوعاتی همچون برجام در پیوندی تنگاتنگ با مقام‌های صهیونیستی قرار گرفت تا جایی که شخصاً نمایندگی دیدگاه‌های تل‌آویو در خصوص مذاکرات رفع تحریم‌ها را بر عهده گرفت.
قرابت نزدیک با صهیونیست ها
تردیدی وجود ندارد که در کارزار پرونده‌سازی علیه فعالیت‌های صلح‌آمیز جمهوری اسلامی، انگلیس یکی از بازیگران پیشتاز غربی به شمار می‌رفت که نقش مهمی در جنجال‌سازی و ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل ایفا کرد. نقشی که زیر سایه مناسبات نزدیک لندن و تل‌آویو در ضدیت با ایران معنادارتر می‌نمود. با چنین پیشینه‌ای نخست‌وزیر جدید انگلیس که قرابت نزدیکش با سیاستمداران صهیونیستی بر کسی پوشیده نیست، به جای قرار گرفتن در نقطه مقابل امریکا به عنوان طرف عهدشکن توافق هسته‌ای، در هفته‌ها و ماه‌های اخیر به عنوان وزیر امور خارجه بالاترین سطح رایزنی را با تل‌آویو برای تحقق منافع ضد ایرانی‌اش به جریان انداخته است. چنان که آخرین مناظره «تراس» پیش از انتخابش به عنوان نخست‌وزیر به صحنه تکرار اتهامات موهوم علیه فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای ایران و حمایت از مواضع اسرائیل تبدیل شد تا جایی که او اولویت نخست دولت خود را جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای اعلام کرد. این موضع رادیکال از یک سو از ویژگی‌های اخلاقی «تراس» در تلاش برای حفظ خود در قدرت زیر سایه رفتارهای عوام‌فریبانه و پوپولیستی نشأت می‌گیرد و از سوی دیگر تحت لوای منافع مشترکی به شمار می‌آید که انگلیس در همپیمانی با واشنگتن و تل‌آویو علیه ایران تعریف کرده است.
مقاله مشترک با لاپید علیه ایران
این چنین است که مواضع سختگیرانه «تراس» علیه جمهوری اسلامی ایران در قامت وزیر خارجه طی ماه‌های اخیر بارها مورد استقبال سران رژیم صهیونیستی قرار گرفته است. او پیش‌تر به عنوان وزیر امور خارجه بریتانیا یک روز پیش از آغاز دور هفتم که نخستین دور مذاکرات احیای برجام در دولت سیزدهم به شمار می‌رفت، در مقاله‌ای مشترک با «یائیر لاپید»، وزیر امور خارجه وقت رژیم صهیونیستی و نخست‌وزیر فعلی این رژیم به طور علنی اعلام کرد که برای جلوگیری از تبدیل شدن ایران به یک قدرت هسته‌ای شب و روز کار خواهند کرد.
«تراس» همچنین در نامه‌ای که برای گروه پارلمانی «دوستان محافظه‌کار اسرائیل» وابسته به حزب محافظه‌کار بریتانیا، ارسال کرد درباره ایران مدعی شده بود که به ایستادگی در برابر دشمنی ایران و تلاش مقام‌های جمهوری اسلامی برای دستیابی به سلاح اتمی متعهد است. او همچنین در نامه خود اعلام کرد که در صورت رسیدن به مقام نخست‌وزیری بریتانیا، انتقال سفارت بریتانیا به قدس را در نظر خواهد گرفت.
به این ترتیب «تراس» پیش از آنکه به عنوان نخست‌وزیر انتخاب شود، ثابت کرده بود دوست و شریک بسیار خوبی برای رژیم صهیونیستی به شمار می‌آید. چنان که توانست در مدت بسیار کوتاهی چنان رابطه‌ای با «لاپید» برقرار کند که اینک به جای تمرکز بر نقش لندن در روند مذاکرات رفع تحریم‌ها، بکوشد وضعیت رابطه لندن و تل‌آویو را در همسویی علیه جمهوری اسلامی متحول کند.
ذوق‌زدگی برخی رسانه‌ها
در حالی که پیشینه و تجربیات دیپلماتیک «لیز تراس» علیه جمهوری اسلامی بر کسی پوشیده نمانده است، شماری از رسانه‌های غربگرای کشور بر سبیل همیشگی خود به استقبال میهمان ساختمان شماره ۱۰ خیابان داونینگ رفته‌اند. این رسانه‌ها با برجسته کردن انتخابات اخیر درون‌حزبی انگلیس، تصاویر و تحولات مربوط به این رویداد را به طور برجسته در صفحه نخست خود بازتاب داده‌اند. با درنظر گرفتن کارنامه ضدایرانی نخست‌وزیر انگلیس، این سؤال پیش می‌آید که میان روی کار آمدن این چهره ضد ایرانی و رویکرد رسانه‌های ذوق‌زده داخلی چه همسویی معناداری وجود دارد؟