همشهری آنلاین _ سیدمرتضی روحانی / شهردار منطقه۱۶ : این روزها بعد از گذشت حدود بیش از ۴۰ سال از شروع دفاع مقدس و جنگ تحمیلی، نام این جماعت بزرگ و قهرمان را گذاشته‌ایم بازماندگان ۸ سال دفاع‌مقدس و هر سال به بهانه‌های مختلف به آنها سر می‌زنیم و هدفمان این است که از یاد نروند.
این عزیزان کنار ما زندگی می‌کنند و ما به دیدنشان عادت کرده‌ایم. آنها می‌توانند از بستگان ما باشند، می‌توانند همسایه ما باشند و در کوچه و محله‌مان زندگی کنند. می‌توانند از کاسبان محل باشند و هر روز با آنها در ارتباط باشیم، اما آنچه مهم است اینکه به گردن همه ما حق دارند؛ شهدا، جانبازان، ایثارگران و خانواده‌های معظم آنها از کسانی هستند که من و تو و همه ما مدیونشان هستیم.
نامشان که می‌آید، ۸ سال دفاع‌مقدس در ذهنمان شکل می‌گیرد و صحنه‌های جانبازی و جانفشانیشان از پیش چشمانمان عبور می‌کند. نامشان و عکسشان را که در ورودی کوچه‌ها و خیابان‌ها می‌بینیم یادمان می‌افتد که روزی روزگاری در گوشه‌هایی از مملکت‌مان صحنه‌هایی خلق شد و خالقان صحنه‌ها از همین کوچه و خیابان‌های اطرافمان بودند.
خدا نکند چند قدم که دور شویم از خاطرمان بروند. نکند روزی برسد که وقتی پلاکاردی مشکی بر سردر خانه جانبازی نصب شد آهی بکشیم و تأسف بخوریم که چرا در زمان زنده بودنشان حالی از آنها نپرسیدیم؟ نکند روزی برسد که نقش مجاهدتی که شهدا و جانبازان عزیزمان متحمل شدند کمرنگ شود. نکند به روزمرگی دچار شویم و یادمان نیفتد که کی بودیم، کجا بودیم و چه کردیم.
بدانیم اگر امروز در این هوای آزاد نفس می‌کشیم و کار می‌کنیم، رد پای عده‌ای از جان‌گذشته نقش بسته است. کسانی که در همین حوالی زندگی می‌کردند و نفس می‌کشیدند و رفتند تا ما بمانیم و باعزت زندگی کنیم. اینها شاید فقط یک یادآوری باشد به خودمان شاید هم یک تلنگر...
دیگر تمام قافله‌ها کوچ کرده‌اند / برجای مانده است تن زخمدار ما