به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از روزنامه سان، به غیر از ماه، زهره (ناهید) نزدیک‌ترین همسایه ماست و با وجود جو سمی‌اش، بیشتر از آن چیزی که خیلی‌ها تصور می‌کنند، شبیه زمین است.
ناسا از زهره به عنوان دوقلو و خواهر زمین یاد می‌کند، زیرا اندازه و چگالی آن تقریباً یکسان است.
گازی که به طور گسترده به عنوان «نشانه امیدبخش زندگی» پذیرفته شده، در ابرهای زهره مشاهده شده است و البته هنوز پرسش‌های بی‌پاسخ فراوانی در مورد چگونگی تبدیل شدن این سیاره به یک زمین بایر سوخته وجود دارد.
در مطالعه‌ای که برای مؤسسه مطالعات فضایی کِک نوشته شده است، دانشمندان استدلال می‌کنند که باوجود «انتظار» فرود انسان بر روی مریخ، «پیچیدگی» چنین مأموریتی ممکن است اولین سفر را به یک مأموریت مداری به یکی از قمرهای مریخ کاهش دهد؛ آنهم بدون فرود.
تحت این شرایط، آزمایش قدرت پرواز فضایی با مأموریت در اطراف زهره، امکان‌پذیرتر و کارآمدتر خواهد بود.
این ماموریت برای کنترل بی‌درنگ ناوگان پیچیده‌ای از پهپادها و روبات‌ها انجام می‌شود.
گاردین گزارش داد که دکتر ایزنبرگ، یکی از نویسندگان مطالعه و یک دانشمند سیاره‌شناسی در آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز، در کنگره بین‌المللی فضانوردی در پاریس در مورد چشم‌انداز عبور از کنار زهره صحبت کرد.
برنامه فعلی ناسا، سفر از ماه به مریخ است. ایزنبرگ اما می‌گوید: «ما در تلاش هستیم تا زهره را به عنوان یک هدف اضافی در این مسیر مطرح کنیم.»
درست است، زهره در مقابل مریخ قرار دارد و زمین در وسط، اما رفتن به زهره ممکن است به نظر برسد که اشتباه است، اما با پیچاندن فضاپیما به دور زهره و استفاده از انرژی حاصل از مدار آن، فضانوردان در فضایی که «دستیار گرانشی» نامیده می‌شود، رانده می‌شوند.
بیشتر بخوانید:
ایزنبرگ و همکارانش در این مطالعه توضیح می‌دهند که یک ماموریت از زمین به مریخ تا زهره و سپس بازگشت به خانه حدود دو سال طول می‌کشد.