به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از روزنامه سان، مقاله جدیدی با عنوان «استقرار کهکشانی ستارگان کم جرم به عنوان یک تفکیک برای پارادوکس فرمی» که اخیراً توسط مجله Astrophysical برای انتشار پذیرفته شده، بینشی در مورد اینکه چرا فرازمینی‌ها ممکن است نخواهند به زمین بیایند، ارائه کرده است.
نویسندگان مقاله، یعقوب حق میسرا و توماس جی. فاوشِز، پیشنهاد می‌کنند که پارادوکس فرمی با «دلیل» ارتباط دارد.
به زبان عامیانه، پارادوکس فرمی بیان می‌کند که اگرچه از نظر آماری، اگر حیات در سیارات دیگر وجود داشته باشد و این احتمال وجود دارد، پس باید تاکنون با هم تماس می‌گرفتیم.
آنها به این پارادوکس می‌پردازند که «همه انواع ستاره‌ها برای یک تمدن فناوری در حال گسترش مطلوب نیستند» و «ستارگان کم‌جرم، به ویژه ستاره‌های کوتوله K، بهترین اهداف مهاجرت برای تمدن‌هایی با عمر طولانی هستند».
نویسندگان مقاله جدید بیان می‌کنند: «یک تمدن در حال گسترش می‌تواند به سرعت در کهکشان گسترش یابد، بنابراین عدم وجود سکونتگاه‌های فرازمینی در منظومه شمسی، نشان می‌دهد که چنین تمدن‌های توسعه‌طلبی وجود ندارند».
به عبارت ساده‌تر، این امکان وجود دارد که منظومه شمسی ما برای بیگانگان نامطلوب باشد، زیرا ما نوع خاصی از ستاره را نداریم.
اینجاست که «معادله دریک» وارد عمل می‌شود، زیرا سرعت شکل‌گیری ستاره‌ها در کهکشان، تعداد ستاره‌هایی که سیاره‌ها را میزبانی می‌کنند و تعداد سیاره‌هایی که می‌توانند حیات را حفظ کنند را در نظر می‌گیرد.
معادله «دریک» تخمین احتمالی تعداد تمدن‌های پیشرفته در کهکشان راه شیری است.
وب‌سایت ساینس آلرت توضیح می‌دهد: «فرض اساسی برای بسیاری از افرادی که به پارادوکس فرمی فکر می‌کنند این است که ستارگان به طور یکنواخت برای تمدن فضایی جذاب هستند و تمدن در همه جا به طور یکسان گسترش می‌یابد. اما آیا این درست است؟ نویسندگان این مقاله جدید اینطور فکر نمی‌کنند.»
نویسندگان مقاله پیشنهاد می‌کنند که «به دنبال فرضیه هانسن و زاکرمن (۲۰۲۱)، یک تمدن در حال گسترش ترجیحاً در سیستم‌های کوتوله K یا M کم‌جرم مستقر می‌شود و از ستاره‌های با جرم بالاتر اجتناب می‌کند تا طول عمر آنها را در کهکشان به حداکثر برساند.»
آنها می‌افزایند: «با این حال، این سناریو و همچنین استقرار کامل کهکشان‌ها را می‌توان بر اساس فرض ما که منظومه شمسی هنوز مستقر نشده است، کنار گذاشت.»
اما عدم استقرار فرازمینی منظومه شمسی با انبساط که به نیمی از کهکشان، ستارگان کوتوله M، یا ستاره های کوتوله K محدود می‌شود، مطابقت دارد.
بیشتر بخوانید:
در همین حال، تصاویر تکان‌دهنده جدید نشان می‌دهد که مشاهده یوفوها توسط خلبانان آمریکایی در تابستان گذشته افزایش یافته است.
به گزارش دیلی میل، مشاهدات غیرمعمولی که در تابستان امسال بر فراز اقیانوس آرام رخ داد، در فیلم و ضبط ترافیک هوایی ثبت شده است.