به گزارش همشهری آنلاین به نقل از آسوشیتدپرس یوو می‌گوید: «من و شوهرم خیلی بچه دوست داریم… اما اگر بچه‌دار شده بودیم، مجبور بودیم خیلی چیزها را قربانی کنیم. بنابراین موضوع انتخاب میان دو چیز بود و ما توافق کردیم که بیشتر بر زندگی خودمان متمرکز شویم.»
افراد بسیاری مانند یو در کره جنوبی هستند که تصمیم گرفته‌اند بچه‌دار نشوند یا ازدواج نکنند. سایر کشورهای پیشرفته هم روندهای مشابهی دارند، اما بحران جمعیت‌شناختی در کره جنوبی بسیار بدتر است.
کره جنوبی پایین‌ترین میزان باروری در جهان را دارد
اداره آمار کره جنوبی در ماه سپتامبر (شهریور) اعلام کرد که میزان کلی باروری- شمار میانگین نوزادان متولدشده هر زن در دوران تولیدمثلی‌شان- سال گذشته فقط ۸۱ صدم ۰/۸۱ بود که پایین‌ترین میزان در جهان برای سومین سال متوالی است.
جمعیت کره جنوبی برای نخستین بار در سال ۲۰۲۱ کاهش یافت و این نگرانی بالا گرفته است که کاهش جمعیت ممکن است به شدت به اقتصاد این کشور که دهمین اقتصاد بزرگ جهان است، آسیب برساند که به علت کمبود نیروی کار و هزینه‌های بالاتر رفاهی با توجه به افزایش شمار سالمندان و کاهش شمار مالیات‌پردازان است.
یوون سوک یئول، رئیس‌جمهور کره جنوبی به سیاست‌گذاران دستور داده است که اقدامات موثرتری برای حل این مشکل انجام دهند. او گفت میزان باروری حتی با وجود اینکه کره جنوبی ۲۸۰ تریلیون وون (۲۱۰ میلیارد دلار) در طول ۱۶ ساله گذشته برای جلوگیری از این روند هزینه کرده است، کاهش یافته است.
چرا جوانان ازدواج نمی‌کند یا بچه‌دار نمی‌شوند
بسیاری از جوانان کره جنوبی می‌گویند برخلاف پدران و مادران و پدربزرگ و مادربزرگ‌هایشان احساس تعهد نمی‌کنند که خانواده تشکیل دهند. آنها بلاتکلیفی ناشی از کسادی بازار شغلی، قیمت بالای خانه، نابرابری جنسیتی و اجتماعی، میزان‌های پایین تحرک اجتماعی (ارتقای طبقاتی) و هزینه‌های بالای بزرگ کردن کودکان در جامعه با رقابت بی‌رحمانه را به عنوان دلیل ذکر می‌کنند. زنان نیز از تداوم فرهنگ مردسالارانه که آنها را وادار می‌کند بیشتر کارهای مربوط به مراقبت کودکان را به عهده بگیرند و تبعیض در محل کار را تحمل کنند، شکایت دارند.
لی سو- یانگ، کارشناس سیاست جمعیتی در انستیتوی بهداشت و امور اجتماعی کره جنوبی می‌گوید: «در مجموع، نظر مردم این است که کشور ماه جای راحتی برای زندگی کردن نیست. اعتقاد آنها این است که کودکانشان در آینده نمی‌توانند زندگی بهتری نسبت به آنها داشته باشند و بنابراین پرسش آنها این است که چرا باید زحمت بچه‌دار شدن را باید کشید.»
چویی یوون کیونگ، کارشناس انستیتو مراقبت و آموزش کودکان می‌گوید بسیاری از افراد در کره جنوبی که نمی‌توانند وارد مدارس خوب شوند و شغل مناسب به دست آورند، احساس می‌کنند که «جا مانده‌اند» و حتی اگر ازدواج کنند و بچه‌دار شوند، «نمی‌توانند زندگی شادمانی داشته باشند.» او می‌گوید کره جنوبی نتوانسته است در سال‌های رشد اقتصادی شتابانش در طول دهه‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰ برنامه‌های رفاه اجتماعی متناسبی را ایجاد کند.
یوو که یک کارمند بخش مالی در سئول است، می‌گوید تا زمانی که دانشجو بود، به شدت می‌خواست بچه‌دار شود. اما هنگامی که زنان همکار اداری‌اش را دید که از توالت شرکت به بچه‌هایشان زنگ می‌زنند تا حال بچه‌هایشان را بپرسند یا هنگامی بچه‌هایشان بیمار است، مجبور هستند زودتر کارشان را ترک کنند، نظرش عوض شد. او می‌گویند همکاران مدرش مجبور نیستند چنین کارهایی انجام دهند.
یو می‌گوید: «پس از دیدن این وضعیت، فهمیدم که اگر بچه‌دار شوم، به میزان زیادی تمرکزم در کار را از دست خواهم داد.»
جو جون هویی، شوهر ۳۴ ساله او می‌گوید فکر نمی‌کند که بچه‌دار شدن لازم باشد. او که در یک شرکت تکنولوژی اطلاعات کار مترجمی انجام می‌دهد، می‌گوید می‌خواهد پس از سال‌ها درگیری با شغلی فرساینده که باعث شده است، «همیشه احساس تنش و نگرانی داشته باشد»، می‌خواهد از زندگیش لذت ببرد.
کره جنوبی جای خوبی برای بچه‌دار شدن نیست؟
در حالیکه هیچ رقم رسمی وجود ندارد که چه تعداد از افراد در کره جنوبی تصمیم گرفته‌اند که اصلا ازدواج نکنند یا بچه‌دار نشوند. اما سوابق اداره ملی آمار نشان می‌دهد که سال گذشته ۱۹۳۰۰۰ ازدواج در کره جنوبی رخ داده است که کاهشی عمده نسبت به ۴۳۰۰۰۰ مورد در سال ۱۹۹۶ نشان می‌دهد. داده‌های اداره آمار کره جنوبی نشان می‌دهد که سال گذشته حدود ۲۶۰۰۰۰ نوزاد در کره جنوبی به دنیا آمده‌اند که باز کاهش شدید نسبت به ۶۹۱۲۰۰ نوزاد در سال ۱۹۹۶ و اوج شمار تولدها یعنی یک میلیون نوزاد در سال ۱۹۷۱ را نشان می‌دهد. ارقام اخیر پایین‌ترین میزان‌ها از هنگامی است که اداره آمار شروع به گردآوری چنین داده‌هایی از سال ۱۹۷۰ کرد.
خانم کانگ هان بیول ۳۳ ساله طراح گرافیک که تصمیم گرفته است مجرد بماند، معتقد است که کره جنوبی جای خوبی برای بچه‌دار شدن نیست. او نابرابری‌های جنسیتی، گستردگی جرائم جنسی دیجیتال که زنان را هدف قرار می‌دهند، مانند «دوربین‌های مخفی» پنهان شده در دستشویی‌های عمومی و فرهنگ عمومی نادیده گرفتن تلاش‌ها برای عدالت اجتماعی را به عنوان دلایل این تصمیمش ذکر می‌کند.
کانگ می‌گوید: «من هنگامی می‌توانم به فکر ازدواج بیفتم که جامعه ما سالم‌تر شود و برابری منزلت بیشتری هم برای زنان و هم برای مردان ایجاد شود.»
هم‌اتاقی ۲۶ ساله کانگ، خانم «ها هیونجی» نیز پس از توصیه‌های دوستان زنش که ازدواج کرده‌اند، تصمیم گرفته است مجرد بماند، چرا که بیشتر کارهای خانه و مراقبت از کودکان به گردن آنها افتااده است او همچنین نگران میزان بالای پولی است که باید خرج تحصیلات کودکان آینده‌اش در مدرسه‌های خصوصی کند تا از عقب ماندن آنها در کشوری که با تحصیلات اشتغال خاطر دارد، جلوگیری کند.
او می‌گوید: «می‌توانم بدون ازدواج هم زندگی شادی داشته باشم و از گذراندن زندگی با دوستانم لذت ببرم.»
برنامه‌های حمایتی برای افزایش زاد و ولد مؤثر نبوده‌اند
کره جنوبی تا میانه دهه ۱۹۹۰ برنامه‌های کنترل زادوولدش را که در ابتدا برای کاهش دادن سرعت افزایش شدید جمعیت پس از جنگ جهانی دوم آغاز شد، ادامه داد. قرص‌های ضد بارداری و کاندوم در مراکز پزشکی دولتی به رایگان توزیع می‌شد و مردانی که وازکتومی از آموزش نظامی دوره احتیاط معاف می‌شدند.
ارقام منتشرشده بوسیله سازمان ملل نشان می‌دهد که در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ هر زن در کره جنوبی به طور میانگین حدود چهار تا شش کودک داشت، در دهه ۱۹۷۰ این میزان به سه تا چهار و در میانه دهه ۱۹۸۰ به کمتر از دو کودک رسید.
کره جنوبی انواعی از امتیازات و برنامه‌های حمایتی دیگر را در اختیار افرادی قرار می‌دهد که کودکان بیشتری به دنیا می‌آورند. اما چویی، کارشناس انستیتو مراقبت و آموزش کودکان می‌گوید میزان باروری آنقدر به سرعت در حال کاهش بوده است که این اقدامات نتوانسته است اثرات ملموسی ایجاد کندد. مقامات در جلسه یک کارگروه دولتی در ماه پیش گفتند که به زودی اقدامات فراگیری برای مقابله برای چالش‌های جمعیتی کشور تدوین خواهند کرد.
حامعه هنوز ازدواج نکردن یا بچه‌دار نشدن را تایید نمی‌کند
جامعه کره جنوبی هنوز نسبت به افرای که بدون‌بچه یا مجرد هستند، نظر خوبی ندارد.
هنگامی که یو و جو در سال ۲۰۲۱ تصمیمشان برای بچه‌دار نشدنشان را در کانال یوتیوب‌شان اعلام کردند، برخی از افراد در پیام‌های ارسالی‌شان آنها را «خودخواه» خواندند واز آنها خواستند که مالیات بیشتری بپردازند. این پیام‌ها همچنین «جو» را «عقیم» خواندند و «یو» را به گس‌لایتینگ «(اغفال روانی) شوهرش متهم کردند.
لی سانگ-جای، ساکن ۷۵ ساله شهر سئول می‌گوید ازدواج کردن و بچه‌دار شدن بخشی از «روال طبیعت» برای انسان است.
او می‌گوید: «این روزها من زنان جوان ازدواج‌نکرده بسیاری را می‌بینیم که با سگ‌هایشان که در کالسکه قرار دارند، پیاده‌روی می‌کنند و خودشان را مادر این حیوانات می‌خوانند. آیا آنها این سگ‌ها را به دنیا آورده‌اند؟ آنها واقعا دیوانه هستند.»
خانم سئو جی سئونگ ۳۸ ساله که چهار فرزند دارد، می‌گوید اغلب افراد سالمندتر به خاطر به دنیا آوردن این تعداد بچه او را میهن‌پرست می‌خوانند، گرچه او به خاطرمنافع ملی آنها را به دنیا نیاورده است.او در ماه ژانویه در انتظار به دنیا آمدن پنجمین فرزندش است.
خانواده سئو اخیرا به یک آپارتمان بدون پرداخت اجاره در شهر آنیانگ تقل مکان کرده است که در یک همکاری بوسیله شرکت دولتی زمین و خانه کره و شهرداری این شهر در اختیار خانواده‌هایی دارای دست کم چهار کودک قرار می‌گیرد. سئو و شوهرش که کیم دونگ اوک ۳۳ ساله حمایت‌های دولتی دیگر هم دریافت می‌کنند، اما هنوز بزرگ کردن چهار کودک از لحاظ اقتصادی کار سختی استو.
کیم می‌گوید او از دیدن اینکه هر یک از کودکانش با شخصیت‌ها و استعدادهای متفاوت دارند بزرگ می‌شوند، لذت می‌برد و سئو احسا می‌کند که بازی کردن و رقابت کودکانشان با یکدیگر در خانه به ارتقای مهارت‌های اجتماعی آنها کمک کرده است.