به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از روزنامه سان، ماموریت ماه ناسا به اسم آرتمیس ۱ به خوبی در حال انجام است و آژانس فضایی ایالات متحده را برای بازگرداندن انسان‌ها به سطح ماه آماده می‌کند.
در حالی که ناسا مشغول کاوش بیشتر در ماه است، استن لاو، فضانورد ناسا درباره آنچه که این آژانس فضایی امیدوار است پیدا کند با روزنامه سان مصاحبه کرد و اینکه چگونه شناخت بیشتر ماه ما را به شناخت بیشتر از زمین می‌رساند، توضیخ داد.
لاو گفت: «قطب جنوبی ماه بزرگ‌ترین سیستم منابع دهانه برخوردی را در خود جای داده است، بنابراین اگر ماه را به اطراف بچرخانید، کل قسمت جنوبی ماه که از استوا تا قطب جنوب کشیده می‌شود، یک دهانه برخوردی است.»
بیشتر بخوانید:
این آبگیر قطب جنوب، آیتکن نامیده می‌شود و ۱۳ کیلومتر تا پایین‌ترین قسمت گوشته ماه ادامه دارد، چیزی که بر اساس یک نظریه، از گوشته زمین ساخته شده است. ما چیز زیادی در مورد آنچه در گوشته زمین و زیر پای ما می‌گذرد، نمی‌دانیم. زیرا نه تنها بسیار عمیق است، بلکه دمای بسیار بالایی هم دارد و از این جهت مطالعه این قسمت از ماه، کمک زیادی به شناخت ما از زمین می‌کند.
لاو همچنین توضیح داد که یافتن منابع طبیعی ماه چقدر در این ماموریت اهمیت دارد. او گفت: «ما دوست داریم بدانیم چه منابع طبیعی در ماه در دسترس است، به ویژه مواد سبک، آب، دی اکسید کربن، آمونیاک، که وجودش در سیارک‌ها و دنباله‌دارها رایج است. ماه به خودی خود کاملا خشک است، اما اگر رسوباتی از این مواد در آنجا وجود داشته باشد، اطلاعات مفیدی در اختیار ما می‌گذارد. این عناصر سبک می‌توانند به اکسیژن قابل تنفس، آب آشامیدنی، پیشران موشک و همه چیزهایی تبدیل شوند که در فضا به دنبال آنیم.»
لاو ادامه داد: «بنابراین ما می‌توانیم از آن منابع در ماه استفاده کنیم. و پرتاب کردن چیزها از ماه از نظر میزان مصرف انرژی، بسیار راحت‌تر از پرتاب کردن چیزها از زمین است.»
هنگامی که فضاپیمای اوریون، در ماموریت آرتمیس ۱ در اواخر سال جاری روی زمین فرود آمد، ناسا می‌تواند داده‌هایی را از آن به دست آورد و برنامه‌ریزی آرتمیس ۲ را آغاز کند. در آرتمیس ۲، فضانوردان در مدار ماه می‌چرخند اما روی آن قدم نمی‌گذارند و در ماموریت آرتمیس ۳، در نهایت انسان دوباره قدم بر ماه خواهد گذاشت.