همشهری آنلاین-مهدی تهرانی: بر خلاف بمب افکن‌های تاکتیکی، رهگیرها، جنگنده بمب افکن‌ها و هواپیماهای تهاجمی که در عملیات هوایی برای حمله به جنگنده‌ها و تجهیزات نظامی دشمن استفاده می‌شوند، بمب افکن‌های استراتژیک بر فراز قلمرو دشمن پرواز می‌کنند تا اهداف استراتژیک (مانند زیرساخت، لجستیک، نظامی، تاسیسات، کارخانه ها و غیره) را نابود کنند.. علاوه بر بمباران استراتژیک، از بمب افکن‌های استراتژیک می‌توان برای ماموریت‌های تاکتیکی نیز استفاده کرد. در حال حاضر، تنها سه کشور وجود دارند که بمب افکن‌های استراتژیک را اداره می‌کنند: ایالات متحده، روسیه و چین.
گسترش
نقش بمب افکن استراتژیک مدرن پس از استفاده گسترده از بمباران استراتژیک و بمب‌های اتمی برای اولین بار در جنگ در طول جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفت. ماموریت‌های حمله هسته‌ای (یعنی تحویل موشک ها یا بمب های دارای کلاهک هسته‌ای) به طور بالقوه توسط اکثر جنگنده‌های بمب افکن و جنگنده‌های تهاجمی مدرن حتی در برد بین قاره‌ای و با استفاده از سوخت گیری هوایی قابل انجام است، بنابراین هر کشوری که این ترکیب از تجهیزات را داشته باشد از نظر تئوری چنین قابلیتی دارند. هواپیماهای تحویل اولیه برای یک مأموریت بمباران استراتژیک مدرن لزوماً همیشه بمب افکن‌های سنگین نیستند و هر هواپیمای مدرنی که قادر به حملات هسته ای دوربرد باشد به همان اندازه قادر به انجام مأموریت‌های تاکتیکی با سلاح های متعارف است.
تعدادی از بمب افکن‌های راهبردی
آخرین بروزرسانی شنبه ۱۲ آذر ۱۴۰۱