به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از وب‌سایت اسپیس، یک مطالعه جدید تهدیدی بالقوه را اضافه کرده است: نوع خاصی از ابرنواختر که می‌تواند لایه اوزون یک سیاره را سال‌ها پس از انفجار اولیه نابود کند.
هنگامی که ستارگان غول‌پیکر در انفجارهای عظیمی به نام ابرنواختر می‌میرند، به طور موقت به برخی از درخشان‌ترین اجرام در جهان تبدیل می‌شوند. یک ابرنواختر می‌تواند از نور ترکیبی صدها میلیارد ستاره جلوتر باشد.
برای اینکه چشم‌اندازی به شما بدهم، ستاره نزدیک ابط‌الجوزا (Betelgeuse) هر روز منفجر می‌شود. (این یک هر روز نجومی است، یعنی زمانی در چند میلیون سال آینده.) حتی اگر این ستاره بیش از ۶۰۰ سال نوری از ما فاصله داشته باشد، هنگامی که به ابرنواختر تبدیل شود، درخشان‌ترین جرم آسمان ما خواهد بود؛ حتی درخشان‌تر از خورشید.
در صورت وقوع چنین رخدادی، ابط‌الجوزا در طول روز قابل مشاهده خواهد بود و درخشان‌تر از ماه کامل خواهد درخشید. برای چند هفته، در اوج انفجار، آنقدر روشن خواهد بود که در نیمه‌های شب سایه می‌اندازد.
با وجود روشنایی وحشتناک، بخش نور مرئی یک ابرنواختر تنها بخش کوچکی از کل انرژی خروجی را نشان می‌دهد. علاوه بر این، در حالی که مقادیر شدید نور مرئی ممکن است باعث کوری شود، اثرات جدی دیگری ندارد. آنچه نگران‌کننده‌تر است، تابش پرانرژی مرتبط با ابرنواختر است که معمولاً به شکل پرتوهای ایکس و گاما است.
این نوع ابرنواخترها یک حفره مرگبار ایجاد می‌کنند. ماه‌ها یا سال‌ها پس از طغیان اولیه، یک سیاره آسیب‌پذیر توسط اشعه ایکس ضربه می‌خورد. سپس، صدها یا هزاران سال بعد، پرتوهای کیهانی می‌آیند و کار را قبل از اینکه زیست کره فرصتی برای بازیابی و پر کردن لایه محافظ خود داشته باشد، به پایان می‌رساند.
خوشبختانه، زمین امن باقی می‌ماند، زیرا ما هیچ ابرنواختر پرتو ایکس نامزدی در نزدیکی آن وجود ندارد. اما این مطالعه جدید محدودیت‌های بیشتری را برای منطقه قابل سکونت کهکشانی، منطقه‌ای در هر کهکشان که می‌تواند حیات را پشتیبانی کند، قرار می‌دهد.
در بیرونی‌ترین نقاط کهکشان، شکل‌گیری ستاره برای ساختن مواد لازم برای سیارات سنگی بسیار کم است. اما هسته‌های متراکم، جایی که ستارگان با سرعتی دیوانه‌وار زندگی می‌کنند و می‌میرند، نیز کشنده هستند، زیرا ابرنواخترهای مکرر اطراف خود را با تشعشع پر می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
مطالعه جدید نشان می‌دهد که لبه داخلی منطقه قابل سکونت کهکشانی احتمالاً دورتر از آن چیزی است که قبلاً تصور می‌کردیم و در واقع از هسته کهکشان فاصله دارد. با وجود اینکه زمین از اینجا و آنجا ضربه می‌خورد، اما در یکی از امن‌ترین محله‌های کل کهکشان قرار دارد.