او می‌نویسد :«کتاب درون‌مایه‌های اساسی سینمای آمریکا، کتابی است که همیشه دوست داشتیم در جوانی بخوانیم تا به شیوه‌ای رساتر، عشق خودمان را به سینمای آمریکا توجیه کنیم و فریاد بکشیم. و جالب اینجاست که همیشه به دنبال مورخان آمریکایی و آنگلوساکسون بودیم تا خمیرمایه سینمایی را تحلیل کنند که در تمام فیلم‌های آمریکایی، از بهترین گرفته تا بدترین حس می‌کردیم؛ اما سرانجام یک فرانسوی کنجکاو، میشل سیوتا، را یافتیم که ... این تحقیق عالمانه و منحصر به فرد را انجام داد...» (ص10)
به نظر، تنها مشکل کتاب نیز کم و بیش از همین رویکرد ناشی می‌شود، البته نه از سوی مترجم که به هر حال سلیقه شخصی‌اش در متن اثر تاثیری ندارد، بلکه صاحب اثر که باتوجه به شیفتگی وارادت زیادی که نسبت به سینمای آمریکا داشته است، در نگاهی که تا اندازه‌ای یکسو نگرانه به نظر می‌رسد به نکات ضعف پنهان در پشت ظاهر زیبای رویای آمریکایی کمتر پرداخته است.
مترجم همچنین در مقدمه خود به 2سالی که صرف ترجمه و انتشار این کتاب شده است، اشاره دارد ولی در نهایت وعده نمی‌دهد که جلدهای بعدی این کتاب را نیز در دست ترجمه دارد. نکته‌ای که باتوجه به طرح کلی این مجموعه نقش مهمی در محقق شدن افقی که نویسنده کتاب قصد ترسیم آن را داشته دارد.
باوجود نوع رویکرد نویسنده کتاب به سینمای آمریکا، کتاب رویای آمریکایی می‌تواند به عنوان نگاهی جزیی نگر و موشکافانه از سینمای آمریکا طرحی کلی از آن را پیش روی مخاطب قرار دهد، تا خود به قضاوت آنچه به عنوان عوامل جذابیت دهنده این سینما شناسایی می‌شود، بپردازد. سینمایی که به هر حال نقاط ضعف و قوت خاص خود را دارد.