اندازه مریخ حدود نصف زمین است و ظاهر سرخ رنگ آن باعث میشود تا بتوان به آسانی آن را در میان جرمهای آسمانی شناسایی کرد. تا مدتها پیش دانشمندان تصور میکردند که در مریخ آب وجود ندارد، به همین دلیل احتمال وجود حیات در آنجا را صفر میدانستند، اما تحقیقهایی که در چند سال گذشته صورت گرفته است، نشان میدهد که در گذشته مریخ سیاره پر آبی بوده است و وجود توده‌های بزرگ یخ در قطب جنوب مریخ، احتمال این فرضیه را افزایش داده است.
سیاره مریخ دو قمر به نامهای «فوبوس»، به معنی ترس و «دیموس»، به معنی وحشت دارد. این دو قمر در سال 1877 میلادی توسط ستاره‌شناس معروف «آساف هال» کشف
شدهاند. فوبوس که قمر بزرگ‌تر است، در فاصله 9000 کیلومتری و دیموس در فاصله 23000 کیلومتری به دور مریخ می چرخند.
از راست به چپ: مریخ ، زمین ، زهره ، عطارد
یکی از قمرهای سیاره بهرام به نام فوبوس
تصویر کامپیوتری از مریخ‌نورد روی سطح این سیاره
تصویر میکروسکوپی از سنگی در مریخ که نشانه ای از وجود آب در گذشته این سیاره است
جرم مریخ حدود یک نهم جرم زمین و قطر آن نزدیک به نصف قطر زمین است. هر روز مریخ، 03 /1 روز زمین (6/42 ساعت) و هرسال مریخ،686 روز زمین است. در این مدت
مریخ یک دور کامل به گرد خورشید می‌چرخد. گفته میشود که بلندترین
کوهها و بزرگ‌ترین درهای که تا به حال در منظومه شمسی دیده شدهاست،روی سیاره مریخ قرار دارد.
در سال 1965 میلادی اولین فضاپیما به مریخ فرستاده شد که نام آن «مارینر4» بود. عکس‌هایی که این فضاپیما به زمین مخابره کرد، آنجا را سیارهای بدون دریا، گیاه و بدون موجود زنده نشان داد. همین دلیل باعث شد که امید بسیاری از دانشمندان که فکر میکردند روی این سیاره حیات وجود دارد از بین برود! سطح مریخ پوشیده از حفره‌ها و چاله‌هایی است که بیشتر قسمت‌های خاک آن را آهن تشکیل داده است که همین موضوع باعث سرخ شدن سطح این سیاره شده است. حدود 95 درصد هوای مریخ را گاز دی‌اکسیدکربن پوشانده است. یکی از مهم‌ترین دلیلهایی که باعث شده فرضیه حیات در کره مریخ رد شود، این است که دو گاز نیتروژن و اکسیژن که برای حیات ضروری است، در این سیاره به مقدار کمی وجود دارد. اما دانشمندان با انجام آزمایش‌هایی نشان دادند که بعضی از جانداران بدون این دو گاز هم میتوانند زنده بمانند و زاد و ولد کنند. آنها شرایط مریخ را در زمین به طور مصنوعی ایجاد کردند و جانداران مختلفی مثل باکتری، جلبک و بعضی از حشرهها را در آن قرار دادند و متوجه شدند که بعضی از آنها زنده ماندند.