همشهری آنلاین - سمیرا سعادت: بعد از طی یک مسیر طولانی، بالاخره به نگهبانی پارک فناوری پردیس رسیدیم و وارد پارک شدیم. محوطه پهناور پارک، متشکل از چند خیابان، چندین کوچه، یک میدان و تعداد زیادی ساختمان با فضاهای سبز و درختکاری‌های زیبای میان‌شان بود. نکته جالبی که توجهم را به‌خودش جلب کرد، معماری‌های زیبا و منحصر به‌فرد ساختمان‌ها بود، به‌طوری که معماری هر ساختمان، کاملا با دیگری متفاوت بود!
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
همین که وارد میدان شدیم، گنبد زیبای مسجد نمایان شد. بعد از ملحق شدن به گروه و اقامه نماز در مسجد زیبای پارک، به سمت فضای کار اشتراکی کوآپ (co up) حرکت کردیم. ضمن قدم زدن در محوطه پارک با توضیحات کارشناس روابط‌عمومی پارک همراه شدیم: «در سال‌های پایانی دهه ۷۰ شمسی سبک و سیاق سنتی فعالیت‌های اقتصادی به‌تدریج، جای خودشان را به روش‌های جدید و نوآورانه‌تری می‌داد. در کشور ما هم، اقتصاد دانش‌بنیان برای اینکه راه خودش را به چرخه اقتصادی باز کند، نیازهای زیادی داشت که ایجاد یک محیط تسهیل‌گر برای ورود فناوری به فرایند تولید، یکی از ملزومات آن بود. اینگونه بود که در اوایل دهه ۸۰ پارک فناوری پردیس در شهر جدید پردیس با وسعت ۲۰ هکتار به همت ۴ هم بنیانگذار و زیرنظر نهاد دولتی معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان ریاست‌جمهوری تأسیس شد.
پردیس به تهران نزدیک بود و زیرساخت‌های مناسبی داشت. فعالیت‌های زیرساختی پارک از همان ابتدا آغاز شد و همزمان شرکت‌های اولیه با واگذاری زمین، شروع به طراحی و ساخت مراکز تحقیقاتی خودشان کردند. نخستین شرکت‌ها در سال ۱۳۸۵ در پارک مستقر شدند و در سال‌های بعد ساختمان استیجاری و مرکز رشد فناوری نخبگان هم، در پارک ایجاد شد. طی چند سال بعد، شرکت‌های بیشتری که اغلب فعالیت‌هایشان در حیطه الکترونیک و نرم‌افزار، فناوری زیستی و تجهیزات پزشکی، فناوری نانو، اتوماسیون و مکانیک پیشرفته بود به پارک پردیس اضافه شدند. همزمان با تکمیل فاز اول پارک که نام پردیس نوآوری را گرفته بود، عملیات اجرایی آماده‌سازی فاز دوم هم در ۱۸ هکتار آغاز شد و هدف‌گذاری توسعه فازهای بعدی پارک، تا تبدیل شدن به بزرگ‌ترین منطقه فناوری غرب آسیا، با وسعتی در حدود یک هزار هکتار به تصویب رسید. همزمان با این اقدامات توسعه‌ای، بعضی پروژه‌های ملی و بین‌المللی هم در پارک تعریف شد.
ایجاد شبکه فن بازار ملی ایران به‌عنوان بزرگ‌ترین مرجع تبادل فناوری کشور، تاسیس شبکه تبادل فناوری کشورهای عضو گروه دی هشت (D۸)، راه‌اندازی نمایشگاه بین‌المللی فناوری و نوآوری به نام اینوتکس، راه‌اندازی جایزه مصطفی(ص) و ایجاد مرکز شتاب‌دهی نوآوری، از جمله این اقدامات بود که پارک را به‌عنوان مرجعی در حوزه فناوری معرفی کرد. رشد تقاضا محور پارک فناوری پردیس و استقبال شرکت‌های دانش‌بنیان از آن و نقشی که در توسعه زیست‌بوم نوآوری و فناوری کشور داشت منجر به تاسیس ۲ کارخانه نوآوری آزادی و کارخانه نوآوری های‌وی در تهران به‌عنوان شعب پارک و محلی برای استقرار و فعالیت‌های تیم‌های استارت‌آپی در سال ۱۳۹۶ شد.
کارخانه نوآوری آزادی نخستین کارخانه نوآوری در کشور است و به‌عنوان شعبه‌ای از پارک فناوری پردیس در محل یکی از کارخانه‌های قدیمی اما متروک تهران، فضای جدیدی را برای صاحبان ایده و استارت‌آپ‌ها در زیست‌بوم فراهم کرده، مهم‌ترین رسالت پارک فناوری پردیس حمایت از تجاری‌سازی و کمک به فروش محصولات فناورانه و دانش‌بنیان تعریف شده است. در مجموع بیش از ۳۵۰ شرکتی که عضو پارک هستند با ایجاد فرصت اشتغال برای ۶۵۰۰ نخبه و متخصص، بیش‌از ۱۳۰۰ محصول فناورانه منحصر به‌فرد را تولید کردند. حالا ۲۰سال از زمانی که این پارک به نظام ملی نوآوری و حلقه‌ای از زنجیره توسعه اقتصاد دانش‌بنیان اضافه شده، می‌گذرد و شرکت‌های فعال در پارک توانستند با حضور در بازار ۴۰ کشور، به توسعه صادرات محصولات دانش‌بنیان هم کمک کنند. این دستاوردهای بی‌نظیر، توانسته این محیط را به‌عنوان بهترین جلوه و ویترین جذاب فناوری کشور معرفی کند و میزبان دیپلمات‌ها و هیأت‌های سیاسی و علمی جهان باشد که از این پارک بازدید می‌کنند.
چشم‌انداز پارک فناوری پردیس، تبدیل‌شدن به بزرگ‌ترین قطب تولید و تجاری‌سازی نوآوری در غرب آسیا، در راستای افق سند چشم‌انداز بیست‌ساله کشور و منطقه است.» به محوطه «فضای کار اشتراکی کو آپ (co up)» رسیدیم. بعد از نشستن روی صندلی‌های بدون پشتی و رنگارنگ سالن، با توضیحات مسئول مربوطه همراه شدیم: «اوایل سال ۱۳۹۸ طراحی و ساخت این فضای کار اشتراکی، با مساحتی حدود ۱۲۰۰ مترمربع آغاز شد. این فضا که از مزیت همجواری با شرکت‌های دانش‌بنیان پارک و مرکز رشد فناوری نخبگان پارک برخوردار است، دارای فضاهای کارگاهی و آزمایشگاهی، آمفی تئاترِ روباز و حیاط اختصاصی است و امکان میزبانی از نزدیک به ۱۰۰ فریلنسر و تیم استارت‌آپی را دارد. این فضا با استفاده از ترکیبی از مفاهیم سبک‌های مینیمال وهای تک (high tech)، همراه با احساس راحتی و حس تعلیق طراحی شده است تا حس زندگی در فضای کار در کنار یکدیگر را القا کند.»