نیم ساعت اول نیمه اول همان چیزی بود که می‌خواستیم و انتظارش را می‌کشیدیم. یک تیم با طراوت که با برنامه‌های متعدد و به لطف خلاقیت‌های بازیکنان میانی‌اش از چپ و راست به سمت دروازه کره‌جنوبی حمله می‌کرد. تمام زمین و تمام سکوها در اختیار بازیکنان و هواداران تیم‌ملی بود.
در دقیقه 2 مسعود شجاعی که امید زیادی به درخشش او می‌رفت با یک ضربه پرقدرت دروازه تیم کره را تهدید کرد که توپ از بالای دروازه بیرون رفت. حتی دفاع کره هم که انتظار چنین حمله‌هایی را از تیم ایران در دقایق اولیه بازی داشت دستپاچه شده بود.
دقیقه 6 این بار نوبت هم‌تیمی شجاعی در اوساسونای اسپانیا یعنی نکونام بود که با ضربه سر دروزاه کره را تهدید کند. ایران حمله می‌کرد و کره دفاع. فشار ایران بیشتر و بیشتر شد تا این که در دقیقه 24 تماشاگران به گمان این که فشارها نتیجه داد از جا پریدند؛ حسین کاظمی با ارسال بلند وحید هاشمیان در محوطه جریمه صاحب توپ شد و با فشار بازیکن کره به زمین خورد. همه انتظار داشتند که داور دستش را به سمت نقطه پنالتی دراز کند اما داور مثل طرفداران هیجان‌زده نبود و با خونسردی اجازه داد بازیکنان کره توپ را از محوطه جریمه دور کنند.
این آخرین فرصت طلایی ایران در نیم ساعت طلایی‌اش بود. ضد حمله‌ای هم که پس از آن در دقیقه 26 برای ایران فراهم آمد و با خطای بازیکن کره متوقف شد نتوانست طرفداران تیم‌ملی را آن‌قدر هیجان‌زده کند که سرنگون شدن حسین کاظمی در محوطه جریمه کره‌جنوبی.
پایان لحظات طلایی
حالا این بار نوبت کره‌ای‌ها بود که از زیر فشار حملات ایران رها شوند و طرفداران اندک خود در ورزشگاه آزادی را هیجان‌زده کنند. ضربه آزاد بازیکن کره را که با قدرت بسیار زیاد به سمت دروازه ایران آمد سیدمهدی رحمتی دفع کرد. و این البته آخرین باری نبود که رحمتی در نیمه اول این کار را کرد. در چند موقعیت دیگر باز هم کره‌ای‌ها شوت زدند و رحمتی واکنش نشان داد. بازی در اواخر نیمه اول به دفع کردن ضربات کرنر کره‌جنوبی برای بازیکنان ایران گذشت.
با سوت پایان نیمه اول، ایران از فشار کره و کرنرهایی که کره بر روی آن‌ها کار کرده بود و هر کدام با یک برنامه جدید به روی دروازه ایران فرستاده می‌شود رها شد؛ نیمه مربیان را چه کسی خواهد برد؟
نیمه دوم
سوت شروع بازی در نیمه دوم باز هم همان سناریوی دقایق پایانی نیمه را تکرار کرد. کره حمله می‌کرد، دفاع ایران تن به کرنر می‌داد و دوباره کره حمله می‌کرد و دفاع ایران تن به کرنر می‌داد. تک و توک ضدحمله‌های ایران هم خطری بر روی دروازه کره ایجاد نکرد. اما در دقیقه 52 خطای بازکنان کره بر روی مهاجمان ما یک ضربه ایستگاهی به ما داد.
جواد نکونام
نکونام با این که با دوباره آمدن کریم باقری به تیم ملی بازوبند و شماره‌اش را به او داده است همچنان در تمام میدان حاضر است. با داور بحث می‌کند، با بازیکنان صحبت می‌کند و اگر لازم باشد در درگیری با بازیکنان حریف از بازیکنان تیم‌ملی حمایت می‌کند. نکونام همان بازیکنی است که در چند بازی اخیر بوده‌است؛ موثر و قابل اعتماد، تنها شماره 6 و یک بازوبند ندارد. و در بازی با کره تنها کسی که این قدر اعتماد به نفس داشت تا پشت یک ضربه ایستگاهی بایستد و آن را به گل تبدیل کند جواد نکونام بود. کسی که جنگ را پیش از بازی شروع کرده بود و به گوش بازیکنان کره و پارک جی سونگ ستاره آن‌ها رسانده بود که آزادی جهنم است و طرفداران تیم‌ملی فرشتگان عذاب آن. دقیقه 53 نکونام پشت ضربه ایستگاهی ایستاد و آن را گل کرد.
نکونام در پایان بازی به عنوان بهترین بازیکن میدان انتخاب شد.
دایی تصمیم می‌گیرد
پس از این گل تیم کره یک پارچه حمله شد و با تعویض یکی از بازیکنانش سیستم بازی خود را تغییر داد. این همان چیزی بود که نیاز ما به بازیکنانی مثل آرش‌برهانی و سیاوش اکبرپور را روشن می‌کرد. این بازیکنان می‌توانستند برگ برنده ما در این لحظات بازی باشند. ضربه سری که کره‌ای‌ها به دیرک دروزاه ما زدند در دقیقه 60 را کار خوبی تیمی ایران و ضربه‌ای که کریم باقری زد و لی‌وون‌جائه دروازه‌بان با تجربه آن‌ها گرفت پاسخ داد. همه انتظار داشتند که علی دایی مسعود شجاعی را بیرون بکشد و آرش برهانی را به زمین بیاورد. برهانی و حتی اکبرپور می‌توانستند ستاره این لحظات بازی باشند اما هیچ کدام به بازی نیامدند.
بازی کمی متعادل شد و حملات کره‌ای را بازیکنان ایران با خطر ایجاد کردن بر روی دروازه آن‌ها پاسخ می‌دادند. بالاخره علی دایی تعویض کرد و شجاعی را از بازی بیرون کشید اما کسی که به بازی آمد برهانی یا اکبرپور نبود؛ مجید غلام‌نژاد خود را کنار زمین گرم کرد و به بازی آمد. بازی در این دقایق با حملات دو تیم پیگیری شد تا این که بالاخره علی دایی تصمیمش را گرفت و اکبرپور را وارد بازی کرد به جای وحید هاشمیان. اما دایی کمی دیر بازکنش را به زمین فرستاد؛ یک دقیقه پیش از آن پارک جی سونگ ستاره تیم منچستر یونایتد دروازه ایران را باز کرده بود.
سیدمهدی رحمتی
سید مهدی رحمتی در این بازی بسیار خوب بود و بدشانس بود که تنها اشتباه بزرگش باعث باز شدن دروازه تیم ملی ایران شد. رحمتی که چند شوت پرقدرت کره‌ای را دفع کرده بود ضربه ایستگاهی بازیکن کره را می‌خواست با دست بگیرد که توپ از دست او بیرون افتاد و به مهاجم کره‌جنوبی رسید. مدافعان تیم‌ملی هم در این صحنه مقصر بودند که توپ برگشتی رحمتی را ریباند نکردند و به مهاجم کره اجازه دادند دروازه تیم ایران را باز کند. 9 دقیقه به پایان بازی، کره یک امتیاز از ایران در خانه گرفت.
ورود آرش برهانی به زمین هم- اتفاقی که در اواسط نیمه دوم انتظارش کشیده می‌شد- نتوانست تغییری در روند بازی ایجاد کند. برهانی و اکبرپور حتی در دقایقی هم که به بازی آمدند نتوانستند بازیکنی باشند که از آن‌ها انتظار می‌رفت. بازی با همین نتیجه به پایان رسید و علی دایی بدقولی کرد؛ او به طرفداران تیم ملی قول پیروزی داده بود.[دایی: قول می‌دهم کره را ببریم]