همشهری آنلاین- مریم باقرپور: قرارمان در منزلش در یکی از کوچه‌های تنگ و باریک محله طرشت پایتخت است؛ جایی که این روزها از انباری‌اش برای ساخت وسایل کوچک و تزیینی برای خود و خانواده‌اش استفاده می‌کند. برای همین به هر گوشه‌ای از خانه که نگاه می‌کنید از میز عسلی و مبلمان و تختخواب تا گلدان‌ها و شاخه‌های گل، و نمادهای حیوانات و اشیاء را می‌بینید که هر یک نشان از هنرش دارد؛ هنری که با آن فلز سخت در دستان کهنه‌آهنگر پایتخت شکل می‌گیرد و خاطرات طراحی و ساخت نمادهایی از جمله دهقان فداکار پل هیر، سازه پل ستارخان منطقه۲ در دهه۵۰، مشعل گازی ساختمانی در میرداماد، سازه‌های برج شاهنامه فردوسی و ساختمان‌های خاص و آسانسور ساختمان ریاست‌جمهوری را زنده می‌کند. «رضا محمدی»، آهنگر کهنه‌کار پایتخت است که به قول خودش آهن در دستانش نرم شده و به هر حالتی درمی‌آید و آثاری را خلق می‌کند که توجه خارجی‌ها را هم به خود جلب کرده است.
تاریخ انتشار: ۲۶ فروردین ۱۴۰۲ - ۰۸:۳۰
بیش از ۷دهه تجربه کار آهنگری دارد اما بارها برایش پیش آمده که پتک آهنی از زیر دستان هنرمندش در برود و روی انگشتانش فرود آید. برای همین دستانش پینه بسته‌اند و در انگشتانش جای سالم دیده نمی‌شود. اما با ذوق و شوق از آهنگری و آثاری که در این سال‌ها خلق کرده نام می‌برد.