همشهری آنلاین - علی خوشتراش: تصور بیشتر مردم استان‌های کشور و حتی خود تهرانی‌ها بر این باور است که تهران جای چندانی برای گردشگری ندارد. برای همین تهرانی‌ها به محض اینکه تعطیلات فرا می‌رسد و یا آخر هفته‌ها بار و بنه خود را می‌بندند و به سمت شمال حرکت می‌کنند تا از طبیعت بکر و آب‌وهوای آن لذت ببرند که مشکلاتی مانند ماندن در ترافیک سنگین سبب می‌شود بخش اعظمی از تعطیلات آنها به هدر برود.
- عکس | دریاچه‌های دوقلوی ایران | جایی شبیه شاخ گاو ؛ بهشتی برای غواصان و آفرود سواری
- تصاویر زیبای مرداب سراوان ؛ دریاچه‌ای رویایی در دل گیلان | اینجا فرشی سبز روی آب پهن است! | دریاچه سراوان گیلان کجاست؟
این در حالی است که در اطراف پایتخت جاهای بی‌نظیری مانند وردیج که به روستای آدمک‌های سنگی معروف است، لالان، آبشار کلوگان، روستای گردشگری امامه در شمیران و بسیاری دیگر وجود دارد.
یکی دیگر از این جاذبه‌های گردشگری بی‌نظیر دریاچه‌های تار و هویر است.
این بار دلم می‌خواهد شما را برای یک گردش یک روزه به روستای هویر و از آنجا به دو دریاچه تار و هویر ببرم. پس بار و بنه خود را ببندید و با من در این مسیر حرکت کنید.
بهترین مسیر برای رفتن به دریاچه تار و هویر
برای رفتن از دماوند به سمت فیروزکوه به راه می‌افتیم و وارد خروجی روستای دلیچای می‌شویم. سپس روستاهای یهر، لی پشت، مومج، دهنار را پشت سرمی‌گذاریم. هویر آخرین روستای این مسیر ناهموار است.
در این روستا آبشار زیبایی به نام «عوش کمر» در بالادست آن چنان خودنمایی می‌کند که می‌توانیم خود را به پای آبشار برسانیم. از این نقطه روستا زیرپایمان قرار دارد و سرسبز بودن آن در کنار این آبشار که از فراز یک صخره سرازیر می‌شود حال و هوایمان را تازه می‌کند.
بعد از آن باید حدود ۱۴ کیلومتر را طی کنیم تا به دریاچه تار و هویر برسیم. مسیری که از روستا به دریاچه‌ها منتهی می‌شود کوهستانی و سنگلاخی است. در شروع مسیرمان یک جاده خاکی قرار دارد که در سمت راست آن صخره‌هایی بی‌نظیر و در سمت چپ رودخانه‌ای زلال در جریان است.
هرچه جلوتر برویم مسیر سنگلاخی‌تر و البته دست‌اندازها بیشتر می‌شود. اما زیبایی و بکر بودن مناظر اطراف این جاده کوهستانی به قدری است که مقصد را فراموش می‌کنیم.
در سمت راست جاده مزارع آفتابگردان به چشم می‌خورد و در سمت چپ باغ‌های سیب و گردو و در برخی نقاط دشت‌هایی سبز با گل‌های قاصدک، بسیار خودنمایی می‌کند. بیایید خودرویمان را پارک کنیم و کمی در حاشیه رودخانه قدم بزنیم. آب رودخانه زلال و بسیار سرد است و کنار آن درخت و گل‌های زیبا روییده‌اند.
دوباره حرکت می‌کنیم تا به یک دوراهی می‌رسیم. مسلما تابلویی وجود ندارد تا مشخص کند که هریک به کدام دریاچه می‌رسد! مسیر سمت راست را انتخاب می‌کنیم. این هم جاده‌ای پرپیچ و سنگلاخی است. در انتهای مسیر دریاچه هویر از ارتفاعی که ما قرار داریم بین کوه‌ها خودنمایی می‌کند.
بیایید از سراشیبی پایین برویم تا به دریاچه برسیم. آب دریاچه بی‌نهایت زلال است آنقدر که قورباغه‌ها و ماهیان کوچک و حتی سنگریزه‌های کف دریاچه به‌راحتی قابل دیدن هستند.
آب دریاچه شیرین است و شیرین‌تر از آن سکوتی است که صدای طبیعت را انعکاس می‌دهد. اینجا مانند دریاچه‌های دیگر تهران شلوغ و خیلی پرسرو صدا نیست؛ به خصوص اگر آخر هفته نباشد.
از امکانات گردشگری هیچ ندارد، نه سطل زباله‌ای و نه جایی حتی برای اسکان یک شبه. پس اگر امکانات کمپ ندارید بساط ناهار را برپا کنید تا بعد از چند ساعتی ماندن و استراحت، به سمت دریاچه تار حرکت کنیم که فاصله چندانی با دریاچه هویر ندارد. با پشت سر گذاشتن مسیری کوهستانی و سنگلاخی به تار می‌رسیم.
آب این دریاچه هم شیرین است و به‌راستی جزو دیدنی‌ترین جاذبه‌های طبیعی استان تهران به شمار می‌رود.
دریاچه تار در مدخل کوه و در ارتفاع ۲۵۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد. این دریاچه لوزی شکل است و ماهیان بسیاری دارد. آب این دریاچه هم خنک است. در اطراف این دریاچه هم مانند دریاچه هویر پوشش گیاهی خاصی دیده نمی‌شود. به نظر می‌رسد که برای تفریحات آبی مانند شنا و قایقرانی مناسب است، اما هیچ تمهیداتی برای آن در این زمینه درنظر گرفته نشده است.
کمی با من در اینجا هم وقت را به خوشی بگذرانید. به گمانم دیگر غروب شده است و باید با این همه زلالی خداحافظی کنیم.