تاریخ انتشار: ۲۲ خرداد ۱۴۰۲ - ۱۰:۴۸

آخرین‌بار که از خنده اشک‌هایتان سرازیر شد کی بود؟ یادتان هست؟ راستی چرا کم می‌خندیم؟ بعضی‌هایمان، حتی در محل کار و با وجود اینکه اتفاق بخصوصی هم پیش نیامده که اوقاتمان را تلخ کند، با چهره‌ای جدی و عبوس زندگی را می‌گذرانیم و عصرها هم گرفته و اخمو به خانه برمی‌گردیم. چرا لبخند زدن را امتحان نکنیم؟

همشهری آنلاین _ مریم قاسمی : شاید بپرسید چگونه می‌توان همه را به خندیدن تشویق کرد؟ چرا چهره آدم‌ها با خنده زیباتر می‌شود؟ ببینید چطور این راننده تاکسی خط صادقیه تهران حس شادی را به آدم منتقل می‌کند.

پس بخندیم. از قدیم گفته‌اند خنده بر هر درد بی‌درمان دواست. مطالبی که از اهمیت خندیدن صحبت می‌کنند، کم نیستند. عبارت‌های «بخند تا دنیا به روی تو بخندد» به خوبی جایگاه خنده را در به چنگ آوردن آرامش نشان می‌دهد.

حتی پیامبر اکرم(ص) فرموده‌اند: «بعد از نماز، بزرگ‌ترین نعمت خندیدن است.»

بیتی هم از حافظ شیرازی بیاوریم تا شاهد مثالی از ادبیات کهن و غنی سرزمینمان ذکر کرده باشیم: «گفت آسان گیر بر خود کارها کز رویِ طبع / سخت می‌گردد جهان بر مردمانِ سخت‌کوش... با دلِ خونین لبِ خندان بیاور همچو جام / نی گَرَت زخمی رسد، آیی چو چنگ اندر خروش...»