به گزارش همشهری آنلاین، بیشتر ساکنان منطقه حادثه دلخراش هواپیما ۱۳۰c- را در شهرک توحید به خوبی به یاد دارند. دقیقاً ساعت ۱۳ و ۲۱ دقیقه سه‌شنبه ۱۵ آذرماه سال ۸۴ بود که یک فروند هواپیمای C-۱۳۰ حامل خبرنگاران، عکاسان و تصویربرداران رسانه‌های داخلی که برای پوشش خبری رزمایش «عاشقان ولایت» با حدود ۵ ساعت تأخیر عازم چابهار بودند، از فرودگاه مهرآباد به سوی بندرعباس پرواز کرد و پس از گذشت ۸ دقیقه از شروع پرواز به دلیل بروز نقص فنی در موتور شماره چهار با اعلام حالت اضطراری از سوی خلبان «بابک گوهری» و طی هماهنگی‌های لازم با رادار فرودگاه مهرآباد، به سمت فرودگاه بازگشت. در مسیر بازگشت و در فاصله چهار مایلی باند، در حالی که خلبان تصور می‌کرد هواپیما را تحویل برج مراقبت داده و مأموریتش پایان یافته است، ناگهان هواپیمای C-۱۳۰ به سمت چپ منحرف شد و در کنار بلوک ۵۲ شهرک توحید سقوط کرد.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
در این حادثه تمامی ۹۴ سرنشین این پرواز که ۶۸ نفر از آنان اهالی رسانه بودند به همراه جمعی دیگر که در شهرک توحید حضور داشتند، به شهادت رسیدند. مسافران پرواز بی‌بازگشت تهران ـ بندرعباس که می‌رفتند تا به همت قلم و صدا و تصویرشان راویان اقتدار این سرزمین باشند، خود برگی از دفتر حماسه‌های این خاک شدند و مرکبشان حوالی یک ظهر اندوهبار پاییزی در کنار بلوک ۵۲ شهرک توحید در سه‌راه آذری پایتخت با حادثه‌ای تلخ ساقط شد. خبر اولیه کوتاه بود: «هواپیمای ترابری ارتش در تهران سقوط کرد.» این اتفاق حدود ساعت ۱۴ روز سه‌شنبه ۱۵ آذر ۱۳۸۴ اتفاق افتاد و در ساعات اولیه اعلام خبر، کسی نمی‌دانست که این هواپیمای باری‌ـ نظامی۹۴ مسافر شامل اعضای ارتش و خبرنگاران را برای پوشش خبری «رزمایش عاشقان ولایت» که در چابهار در جنوب‌شرقی ایران برگزار می‌شد، از تهران به بندرعباس می‌برد. خلبان پس از ترک فرودگاه مهرآباد با گزارش نقص فنی در موتور هواپیما تقاضای بازگشت به فرودگاه را می‌کند. اما حین بازگشت دچار آتش‌سوزی شده و با ساختمان مسکونی ۱۰ طبقه‌ای در شهرک توحید در منطقه فرودگاهی مهرآباد (در فاصله سه کیلومتری فرودگاه) برخورد می‌کند. این سقوط در حالی رخ داد که خلبان هواپیما هنگام کنترل توانسته بود از برخورد آن با بلوک مسکونی شماره ۵۲ شهرک توحید جلوگیری کند اما یکی از بال‌های هواپیما هنگام سقوط با ساختمان مذکور برخورد کرد و دچار آتش‌سوزی شد. دود و آتش ناشی از این برخورد آسمان غرب تهران را تیره می‌کند و پس از آن خبری در میان اهالی رسانه می‌پیچد: «عده‌ای از مسافران این هواپیما خبرنگاران و عکاسان رسانه‌های مختلف خبری بودند.»
غم و اندوه بر فضا حاکم بود
محمودی یکی از شاهدان حادثه سقوط هواپیما c-۱۳۰درباره خاطرات تلخ آن روز می‌گوید: «به دنبال این حادثه در حالی‌که شمار زیادی از شهروندان به محل سانحه مراجعه کرده بودند و ازدحام جمعیت در محل حادثه کارآمدادرسانی را با مشکل مواجه کرده بود، اما در همان دقایق ابتدایی عملیات امداد و نجات با حضور مأموران آتش‌نشانی، هلال احمر، اورژانس، انتظامی و... با اعزام ۶۰ دستگاه آمبولانس هلال احمر و ۳۰ دستگاه آمبولانس اورژانس به محل حادثه آغاز شد و تعدادی از مجروحان که از اهالی شهرک بودند به بیمارستان‌های شریعت رضوی، سوانح سوختگی شهید مطهری، لقمان، ۷ تیر، حضرت رسول(ص) یافت‌آباد، میلاد و فیاض‌بخش منتقل شدند. به دنبال آن کار بیرون کشیدن اجساد از محل سقوط هواپیما آغاز شد و تعدادی از بالگردهای هلال احمر، اورژانس، آتش‌نشانی و ارتش نیز با استقرار در محل اقدام به انتقال اجساد و مجروحان حادثه کردند. درحالی‌که پس از وقوع حادثه، برق و گاز منطقه برای جلوگیری خطرات احتمالی قطع شده بود، عملیات امدادرسانی به سانحه‌دیدگان و کار انتقال اجساد ساعاتی پس از حادثه ادامه یافت و با تاریک شدن هوا نیروهای امدادرسان علاوه بر روشن کردن تعدادی پروژکتور عملیات خاکبرداری از محل سقوط هواپیما را پیش بردند. همچنین انتقال اجساد جان باختگان این حادثه جانگداز تا ۱۰شب طول کشید و جسد کشته‌شدگان حادثه به پزشکی قانونی کهریزک انتقال یافت که جمعی از آنان ساکنان محل برخورد هواپیما بودند. در آن ساعت سکنه شهرک توحید، با بهت تمام به ساختمان خیره شده بودند، ساختمانی که تا ساعتی قبل از این حادثه، شاید بارها به آن رفت‌وآمد کرده و دوستان و آشنایان و همکاران زیادی در آن داشتند. موج انفجار و حریق، باعث مجروح شدن عده‌ای از ساکنان شده بود. آنها به یاد دارند که در آن روز عده‌ای از ساکنان سخت می‌گریستند و عده‌ای از آنان نیز پشت درهای شهرک، با خواهش و تمنا قصد ورود به شهرک برای یافتن خانواده و بستگانشان را داشتند که با سد مأموران روبه‌رو شده و به سختی در حال تلاش برای شکستن سد بودند.
مرور خاطرات تلخ
اهالی این مجتمع هرگز فراموش نخواهند کرد که در آن روزها ساکنان بلوک ۵۲ را به خانه‌های اول شهرک که فقط یک اتاق داشت، منتقل کردند. عده‌ای هم راهی واحدهای مسکونی خالی از سکنه بلوک‌های دیگر شدند. همچنین بیشتر اسباب و اثاثیه ساکنان بلوک ۵۲ از دست رفته بود و برای برآورد خسارت آنها مراجعه و عددهایی را بین صفر تا ۱۰۰درصد آسیب بر روی کاغذ نوشتند و رفتند. «م. کریمی»، یکی از شاهدان عینی حادثه می‌گوید: «زمان حادثه هواپیما را دیدم که از روبه‌رو به سمت پایین می‌آمد، انگار که می‌خواست فرود بیاید اما ناگهان جهت آن عوض شد و حدود ۶۰ درجه تغییر مسیر داد و پشت ساختمان‌ها پنهان شد و ناگهان هواپیما با صدای وحشتناکی روبه‌روی بلوک ۵۲ سقوط کرد. وی اضافه می‌کند: «بلافاصله به محل حادثه رفتیم، هواپیما با طبقه اول ساختمان برخورد کرده بود. تقریباً چیزی از آن باقی نمانده بود و می‌سوخت. شعله‌های آتش آن از طبقه اول کم‌کم‌گر گرفت و به طبقه‌های بالاتر نفوذ کرد و تقریباً همه واحدهای بلوک ۵۲ دچار حریق شد.
ترس و نگرانی با ما عجین شده است
یکی دیگر از اهالی این شهرک می‌گوید: «هنگام سقوط هواپیما در بلوک ۵۲، در خانه بودیم که ناگهان صدای انفجار مهیبی شنیدیم. اول فکر کردیم زلزله شده ولی بعد فهمیدیم که هواپیما سقوط کرده است، تعداد زیادی از شیشه‌های ساختمان مجاور شکست و مردم نمی‌دانستند چه کار کنند. واقعاً قیامت را با چشم خود دیدیم.» وی که همسر یکی از خلبانان ساکن شهرک توحید است، می‌گوید: «خانواده‌های نیروی هوایی همیشه با استرس و نگرانی زندگی می‌کنند چون هر لحظه ممکن است خبر حادثه تلخی را بشنویم. شهرک توحید هم که نزدیک فرودگاه است و همیشه با سر و صدای فرودگاه و حوادث آن زندگی می‌کنیم. » سرهنگ نشاطی خلبان ارتش و ساکن بلوک ۴۷بود که روز حادثه در هواپیمای Cـ ۱۳۰ حضور داشت و نمی‌دانست که ۸ دقیقه پس از پرواز در ساختمان مجاور خانه‌اش در بلوک۵۲سقوط می‌کند. ساکنان محلی می‌گویند حدود ۱۴ نفر از ساکنان بلوک فوت کرده‌اند که دو نفر آنها در آسانسور و حدود ۷ نفر نیز در اطراف ساختمان. دو نفر آنها هم راننده آژانس بوده‌اند. همچنین در آن روز ساکنان طبقه اول خانه‌ای که هواپیما به آن برخورد کرده است در خانه نبودند و برای برگزاری مراسم تشییع و عزاداری پدربزرگشان عازم کرمان شده بودند. شاید قسمت بود آنها زنده بمانند. »
_________________________________________________________
منتشر شده در همشهری محله منطقه ۹ به تاریخ ۱۳۹۳/۰۹/۱۵*