به گزارش همشهری آنلاین، کمی که دقیق می‌شویم روضه‌خوان را می‌بینیم که به رسم ۸۰ ساله شب‌های مسلمیه روضه‌خوانی می‌کند، اما نه روی چهارپایه که روی ویلچر در میانه جمعیت نشسته است. پاهایش یارای حرکت ندارد، از حاضران می‌پرسیم می‌گویند مگر می‌شود شب مسلمیه بیاید و حاج «علی حسین‌زاده» پیرغلام اهل بیت در حرم سیدالکریم چهارپایه خوانی نکند، حتی اگر قرار باشد چهارپایه‌اش ویلچر باشد، حتی اگر بیماری تاب و توانش را گرفته و صبح روز مسلمیه میهمان تخت دیالیز شده باشد. به سختی از لابه لای جمعیت می‌گذریم تا تصویری از سید علی حسین‌زاده، مداح قدیمی هیات عزاداران بنی زهرا(س) میهمان لنز دوربین کنیم. جوانان هیئتی دور و برش حلقه زدند تا رسم ادب حضور را از او یاد بگیرند.
راز عاشقی پیرغلام دیالیزی
مترصد فرصت می‌شویم تا چهارپایه خوانی پیرغلام تمام شود و بپرسیم راز این عاشقی چیست. بیماری و عذر موجه حجت را بر عدم حضور تمام نکرده؟ یک ربع، نیم ساعت معطلی می‌ارزد به شنیدن این راز و دست آخر پیرغلام اهل بیت نفس نفس زنان می‌گوید: «اهل بیت برات عزاداری برای اباعبدلله را در شب‌های مسلمیه در دست ما می‌گذارند. شب‌های مسلمیه تجدید بیعت است نه فقط یک رسم ۸۰ ساله. این تجدید بیعت آنقدر مهم هست که من سید علی، دیالیز شدن امروز را بهانه جا زدن نکنم، شده از درد به خودم بپیچم اما باید در درگاه حرم حضرت عبدالعظیم روی ویلچر هم که شده بلند بلند بخوانم: کرم کردی مرا ای دوست، با خود آشنا کردی/ به خود بستی و از بیگانه و خویشم جدا کردی/ ندانستم چه گویم تا قبول درگهت افتم/ سخن ناگفته بر رویم، در رحمت تو واکردی..» چهارپایه خوانی‌اش تمام شده که با ما مصاحبه می‌کند اما شنیدن سوز صدایش وقت مصاحبه یک بار دیگر مستمعان را بر سر ذوق می‌آورد.
نقشه هایی که امشب نقش بر آب می شود
این شب‌ها جمع پیرغلامان در شهرری جمع است، همه می‌آیند برای بیعت دوباره با اهل بیت و ری می‌شود کربلای ایران. «سید جمال حسینی» یکی دیگر از پیرغلامان بعد از چهارپایه‌خوانی گوشه دنجی به تماشای بیعت عزاداران اباعبدلله نشسته که سر صحبت را با او باز می‌کنیم. او تفسیر جالبی از مراسم مسلمیه دارد و می‌گوید: «مسلمیه و چهارپایه خوانی فقط یک رسم دیرین نیست. حرف‌ها دارد برای گفتن، نشانه‌ها در خود دارد، نگاهی بیندازید به دور و برتان؛ در این شب‌ها مرکز ثقل و نقطه اتحاد هزاران نفر با قومیت‌های مختلف از کرد و لر و ترک گرفته تا هیات شیرازی‌ها و اصفهانی‌های مقیم تهران، از هیات شوفرها و پیرعطا تا هیات‌های جدیدی که سکان‌دارانش پیرغلامان جوان هستند، می‌شود حرم سیدالکریم. این همه دشمن برای ما نقشه می‌کشد، مسلمیه و محرم که از راه می‌رسد همه این نقشه‌ها با اتحاد مردم و نمایش عشق و ارادتشان به عاشورا و ارزش‌هایی که جان انقلابمان به آن‌ها بند است نقش بر آب می‌شود.»
حکایت دودمه و فشن‌های دهه هشتادی
پیرغلام اهل بیت نفسی تازه می‌کند، گروهی از جوانان دهه هشتادی را با اشاره نشان می‌دهد و حرف‌هایش را از سر می‌گیرد: «به دور و برتان نگاه کنید، جوان‌هایی در مراسم مسلمیه اشک‌ریزان اهل بیت‌اند که شاید کسی تصور نکند دلشان بند به اهل بیت باشد. این یکی از برکات مراسمی مثل مسلمیه است. تا چشم کار می‌کند در میان شرکت‌کنندگان در مراسم مسلمیه جوانان را می‌بینیم، می‌بینید اشک‌ها و مویه کردن‌هایشان را، این حجم از استقبال جوانان از مسلمیه نشان می‌دهد که فقط شور هیئت‌های عزاداری نیست که جوانان را جذب می‌کند، بلکه دو دمه، شعرهای قرص و محکم و روضه هم بچه‌های امروزی و به قول شما فشن را با سر و شکل متفاوت جذب هیئت می‌کند.»
خودت را خرج امام حسین(ع) کن نه امام حسین را خرج خودت!
گرم صحبت با پیرغلام اهل بیت می‌شویم که حزن صوت جوان چهارپایه‌خوان نه فقط ما که سید جمال را هم میخکوب می‌کند، جوانی ۲۸، ۲۹ ساله است و چنان در رسای اهل بیت رباعی می‌خواند و چهارپایه‌خوانی می‌کند که چشم همه رهگذران خیس اشک می‌شود. هیئت عزاداران دوبانوی دمشق در خیابان حرم به سمت بازار قدیمی در حرکتند و همگی جوان. «سید جمال حسینی» هیئت‌دار قدیمی با تماشای این جوانان می‌گوید: «شاهد از غیب رسید. می‌بینید این جوانان عاقبت بخیر می‌شوند. در مداحی دو چیز مهم است، دانایی و توانایی. شاید ما پیرها، دانایی داشته باشیم اما دیگر آن توانایی را نمی‌توانیم به‌دست آوریم اما جوان‌ها می‌توانند طوری فعالیت کنند تا در کنار توانایی، دانایی لازم را هم به‌دست آورند و با بهره‌مندی از هر دوی این‌ها در راه امام حسین (ع) قدم بردارند. به قول میرزا اسماعیل دولابی، باید خودت را خرج امام حسین (ع) کنی و امام حسین (ع) را خرج خودت نکنی.»