به گزارش همشهری آنلاین، برای آنکه میز کار، به سلامت جسمی و روانی آسیب نرساند، اصول اِرگونومی نکته‌هایی را برای چیدمان میز کار ارائه می‌کند که در ادامه درباره این اصول صحبت می‌کنیم.
میز ارگونومیک، میزی است که چیدمان آن مانع از آسیب به کاربر می‌شود. این میز، کاربر را در زاویه مناسب قرار می‌دهد و مانع از بروز آسیب‌های رایج کار مانند آسیب‌های فشاری مکرر، سندرم تونل کارپال، مشکلات اندام‌های فوقانی، درد آرنج، گردن و کمر می‌شود. علاوه‌براین میز ارگونومیک، حداکثر تمرکز و آرامش را برای کاربر فراهم می‌کند و باعث آرامش جسم و روان او در هنگام کار می‌شود. ارتفاع مناسب فرد روی صندلی، مکان قرار گرفتن رایانه، ماوس و صفحه‌کلید، نحوه تابش نور و ... همگی در راستای تأمین شرایط مناسب برای کار و مطالعه هستند. برای آنکه میز کار را ارگونومیک بچینید، قدم به قدم آغاز کنید.
از ارتفاع آغاز کنید
کف پا: وقتی پشت میز و روی صندلی کاملا صاف نشسته‌اید، کف پاهای شما باید به‌راحتی روی زمین قرار بگیرند. اگر این طور نیستند، از زیرپایی استفاده کنید. علاوه‌براین باید فضای کافی برای اینکه پاهای خود را از زانو روی هم بیندازید، وجود داشته باشد.
تنظیم زاویه: زاویه بین ساعد و بازو باید بین ۹۰ تا ۱۱۰ درجه باشد.
راستای بازوها: بازوها باید در یک راستا با بالاتنه قرار بگیرند. بنابراین ارتفاع میز باید طوری باشد که دست‌ها به راحتی روی میز قرار گیرند.
میز متحرک انتخاب کنید: بهتر است میزی انتخاب کنید که پایه‌های آن قابل تنظیم باشند. به‌این‌ترتیب با تغییر ارتفاع آن می‌توانید تسلط بدن بر میز را تنظیم کنید و مانع از بروز مشکلات جسمی شوید؛ چرا که زمینه بسیاری از مشکلات جسمی، مسلط نبودن بدن بر میز و صندلی کار است.
صندلی را تنظیم کنید
برای آنکه صندلی نقش حمایتی برای کمر داشته باشد و به پشت و گردن فشار وارد نشود، پشتی صندلی باید بلند و مناسب باشد و پشت را به طور کامل حمایت کند. علاوه‌براین صندلی باید قابلیت تنظیم ارتفاع را داشته باشد تا بدن، دست‌ها و چشم‌ها به شکل مناسبی با میز و نمایشگر هماهنگ شوند. صندلی خوب این ویژگی‌ها را دارد:
عمق: عمق صندلی ایدئال ثابت، ۵/۱۶ سانتی‌متر است. این عدد برای صندلی‌های قابل تنظیم، ۵/۱۸ است.
انحنای طبیعی: صندلی باید در ناحیه کمر تکیه‌گاه داشته باشد و گودی کمر را پر کند.
دسته‌ها: دسته‌ها باید قابل تنظیم باشند تا تکیه‌گاه‌های بازوها محکم و مناسب باشند.
ارتفاع: ارتفاع صندلی باید تنظیم شود تا با هر اندازه قدی که هستید، به میز مسلط باشید و از طرفی کف پاهای شما کاملاً روی زمین یا روی زیرپایی قرار گیرند.
وسایل حمایتی: می‌توانید از بالشتک برای نشیمن، گردن و کمر استفاده کنید.
رایانه را تنظیم کنید
درصورتی‌که لپ‌تاپ و رایانه در مکان یا فاصله نامناسبی نسبت به بدن قرار گرفته باشند، زمینه‌ساز ابتلا به مشکلات گردن، کتف، شانه‌ها و چشم‌ها می‌شوند.
نمایشگر: محل قرار گرفتن رایانه نباید به شکلی باشد که بدن به سمت جلو خم شود. نمایشگر باید در فاصله ۵۱ سانتی‌متر یا به اندازه طول بازو باشد. زاویه آن هم باید ۱۰ تا ۲۰ درجه نسبت به بدن یا چشم باشد.
ماوس: این وسیله باید طوری باشد که بازوهای شما نسبت به میز در زاویه ۹۰ درجه یا کمتر قرار گیرند.
صفحه‌کلید: معمولاً نیاز به استفاده از سینی صفحه‌کلید نیست؛ مگر اینکه صفحه‌کلید از زیر دست شما بلغزد و ثابت روی میز قرار نگیرد. علاوه‌براین اگر برای تنظیم ارتفاع دچار مشکل هستید، می‌توانید از سینی استفاده کنید.
برای تایپ سالم: در زمان تایپ کردن، تکیه‌گاه‌های مچ از مچ شما حمایت می‌کنند. برای آنکه به مچ آسیب وارد نشود، از زیردستی استفاده کنید تا تکیه‌گاه‌های آن، از مچ مراقبت کنند و مانع از وارد شدن فشار به مچ دست شوند. اگر دچار سندرم تونل کارپال دست هستید یا نشانه‌های این بیماری را در مچ دست مشاهده می‌کنید، با پزشک مشورت کنید تا در صورت نیاز، توصیه‌های خاص‌تری ارائه کند.
نور را تنظیم کنید
یکی دیگر از اصول ارگونومی میز کار، نور مناسب است. همان‌قدر که نور کم به چشم آسیب وارد می‌کند، نور بیش از اندازه هم باعث سردرد و خستگی شود. بنابراین میز کار باید نور مناسب داشته باشد.
از سمت درست: با هر دستی که می‌نویسید، نور باید از خلاف جهت به برگه کاغذ بتابد تا سایه نشود. برای نمایشگر هم بهتر است یک منبع نور جداگانه به بالای آن متصل کنید. مثلا نوعی از چراغ مطالعه که گیره دارد و می شود آن را به بالای مونیتور وصل کرد.
نور سالم: نور لامپ نباید باعث خستگی چشم شود. نورهای بسیار روشن یا تابیده‌شده از لامپ‌های حبابی مناسب نیستند.
بدون گرما: نور نباید باعث ایجاد گرما در اطراف خود شود و دمای روی میز کار را بالا ببرد.