به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از dnaindia، دومین تلاش هند برای فرود روی ماه، چاندرایان ۳ (Chandrayaan-۳)، قرار است در ۱۴ جولای به فضا پرتاب شود.
اما قبل از راه‌اندازی آن در ۱۴ جولای، چندین سوال در مورد پروژه چاندرایان‌های قبلی مطرح می‌شود. مردم علاقه‌مندند بدانند این پروژه چه تفاوتی با چاندرایان ۲ دارد که نتوانست کار خود را به پایان برساند و چاندرایان ۳ چطور قرار است موفق شود؟
چاندرایان ۳ برخلاف چاندرایان ۲ شامل مدارگرد نیست. برای یک روز قمری یا حدود ۱۴ روز روی زمین، کاوشگر و ماه‌نورد برای جست‌وجو و جمع‌آوری داده‌ها از سطح ماه در نظر گرفته شده‌اند. این کل ماموریت چاندرایان ۳ است. ماه‌نورد پس از فرود از فرودگر جدا می‌شود و در حین انجام آزمایش‌ها و جمع‌آوری داده‌ها در سطح ماه پرسه می‌زند.
اولین ماموریت فضایی برای فرود نرم در منطقه قطبی جنوبی ماه چاندرایان ۲ بود. فرودگر ماه ویکرام از ماموریت چاندرایان ۲، که در ۲۲ ژوئیه ۲۰۱۹ به فضا پرتاب شد، ساعات اولیه ۶ سپتامبر، در ماه سقوط کرد. حدود سه ماه بعد، ناسا زباله‌های آن را کشف کرد. با وجود این شکست، این ماموریت کاملا ناموفق نبود، زیرا جزء مدارگرد آن به آرامی به کار خود ادامه داد و اطلاعات جدیدی به دست آورد که درک ما از ماه و محیط آن را افزایش داد.
چاندرایان ۲ برخلاف چاندرایان ۱، سعی کرد ماژول ویکرام خود را روی سطح ماه فرود بیاورد و ماه‌نورد شش‌چرخ پراگیان را برای انجام تعدادی تحقیقات علمی مستقر کند. چاندرایان۱ هنگام بلند شدن ۱۳۸۰ کیلوگرم وزن داشت، در حالی که چاندرایان۲، ۳۸۵۰ کیلوگرم بود.
چاندرایان ۱ اولین ماموریت ماه هند بود که در ۲۲ اکتبر ۲۰۰۸ از مرکز فضایی«Satish Dhawan» در آندرا پرادش پرتاب شد. تا ۲۹ آگوست ۲۰۰۹، حداقل ۳۱۲ روز مشغول عملیات بود و بیش از ۳۴۰۰ بار دور ماه چرخید.
بیشتر بخوانید:
ماموریت چاندرایان ۱ در ۲۹ اوت ۲۰۰۹ توسط سازمان تحقیقات فضایی هند پس از نزدیک به یک سال مبارزه با مشکلات فنی رسما ناموفق تلقی شد.