به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از نیو اطلس، ظاهرا تغییرات آب و هوایی رنگ اقیانوس‌ها را تغییر می‌دهد. یک مطالعه جدید داده‌های ۲۰ ساله را تجزیه و تحلیل کرد و دریافت که تغییرات آب و هوایی ناشی از فعالیت‌های انسانی، رنگ اقیانوس‌ها را عوض کرده است.
این تغییر رنگ اقیانوس‌ها، نشان‌دهنده تغییر قابل توجهی در اکوسیستم‌های دریایی است که احتمالا به دلیل تغییرات آب و هوایی ناشی از عملکرد انسان است. دهه‌ها است که ماهواره‌ها رنگ اقیانوس‌های زمین را اندازه‌گیری می‌کنند و داده‌هایی را در مورد رنگ نور بازتاب‌شده از آب جمع‌آوری می‌کنند. یکی از ماهواره‌ها به‌ویژه، ماهواره Aqua، با حسگر طیف‌سنج تصویربرداری با وضوح متوسط (MODIS)، اخیرا جمع‌آوری داده‌های رنگی اقیانوسی جهانی با کیفیت بالا در طول ۲۰ سال را تکمیل کرده است. یک مطالعه جدید به رهبری MIT و مرکز ملی اقیانوس‌شناسی بریتانیا این داده‌ها را بررسی کرده و تغییراتی را در رنگ اقیانوس‌ها در ۲۰ سال گذشته شناسایی کرده که نمی‌توان آن را تنها با تغییرات طبیعی و سال به سال توضیح داد.
کی از نویسندگان این مطالعه گفت: «شبیه‌سازی‌هایی را اجرا کردم که سال‌ها به من می‌گفتند این تغییرات در رنگ اقیانوس رخ خواهد داد. واقعا دیدن این اتفاق شگفت‌انگیز نیست، بلکه ترسناک است. این تغییرات با تغییرات ناشی از فعالیت‌های انسان در آب و هوای زمین مطابقت دارد.
رنگ اقیانوس منعکس‌کننده حیاتی است که زیر لایه‌های بالایی آن در جریان است. سطح اقیانوس از صفر تا عمق حدود ۱۰۰ متر در سراسر اقیانوس امتداد دارد. این سطح، جایی است که اقیانوس با جو برخورد و دی‌اکسید کربن هوا جذب می‌کند.
به طور کلی، آب آبی‌رنگ عمیق حاوی حیات بسیار کمی است، در حالی که آب سبزتر نشان‌دهنده وجود اکوسیستم‌ها، عمدتا فیتوپلانکتون، میکروب‌های کوچک گیاه‌مانند حاوی رنگدانه سبز کلروفیل است. فیتوپلانکتون پایه و اساس شبکه غذایی آبزیان را تشکیل می‌دهد و همه چیز را از زئوپلانکتون‌های میکروسکوپی گرفته تا صدف‌ها تغذیه می‌کند و این‌ها خود توسط ماهی‌های بزرگتر و پستانداران دریایی خورده می‌شوند. بدون فیتوپلانکتون، بسیاری از شبکه‌های غذایی اقیانوسی از هم می‌پاشند و بر حیات دریایی و انسان‌هایی که برای غذا به ماهی متکی هستند، تاثیر می‌گذارد.
فیتوپلانکتون علاوه بر تامین مواد مغذی، از طریق فتوسنتز دی‌اکسید کربن جذب و اکسیژن آزاد می‌کند. بنابراین، نظارت بر فیتوپلانکتون‌ها در سطح اقیانوس‌ها روش خوبی برای ارزیابی واکنش آنها به تغییرات آب و هوایی است. به طور سنتی، اندازه‌گیری کلروفیل در فیتوپلانکتون نشانه خوبی از روند طولانی‌مدت رنگ اقیانوس است. با این حال، مطالعات نشان داده‌اند که بیش از ۳۰ سال داده‌های ماهواره‌ای برای شناسایی تغییرات کلروفیل ناشی از تغییرات آب و هوایی مورد نیاز است.
بیشتر بخوانید:
در سال ۲۰۱۹، محققان مدل جدیدی را توسعه دادند که نشان می‌دهد تنوع طبیعی در رنگ‌های اقیانوس بسیار کمتر از آنچه در کلروفیل مشاهده می‌شود، به این معنی است که تشخیص تغییرات ناشی از تغییرات آب و هوایی باید با گنجاندن رنگ‌های اقیانوس علاوه بر این دو، آسان‌تر باشد. همچنین به جای ۳۰ سال، می‌توان با داده‌های ۲۰ سال به نتیجه رسید.
به گفته محققان روندهای مشاهده‌شده یک تغییر تصادفی در سیستم زمین نیست. این روند با تغییرات آب و هوایی انسانی سازگار است؛ شواهدی دیگر بر چگونگی تاثیر انسان بر حیات سیاره.
این مطالعه در مجله «Nature» منتشر شد.