البته اکران نوروزی فیلم‌ها که همین دیروز تکلیفش به‌طور کامل روشن شد و سالن‌های خالی و خواب‌آور بیشتر موزه‌ها که همیشه خدا منتظر تک و توک رهگذران خسته‌اند، سبب می‌شود به هر حال دنیای هنر کمی بالاتر از صفر بایستد.
به جز این دو، درست در شرایطی که خیل عظیمی از خوانندگان لس‌آنجلسی از همین حالا برای اجرای کنسرت بیخ گوشمان صف کشیده‌اند، ما همین امروز و فردا، همه کنسرت‌های‌مان را خرج می‌کنیم تا باز هم تعطیلات، همه آنها که دستشان به دهنشان می‌رسد، به جای تماشای رضا صادقی، احسان خواجه‌امیری و حمید عسگری و... خودمان، بروند دوبی و زبانم لال، لس‌آنجلسی‌ها را ببینند.
تمام موسیقی کشور در تمام تعطیلات نوروز، حتی یک کنسرت به روی صحنه نمی‌برد. جالب اینکه برخلاف تمام آنچه در تمام کشورها مرسوم است و مثل همه آنچه در ایران مرسوم است، موسیقی نیز سعی می‌کند پیش از پایان سال، کارش را تمام کند و خواب بهاری‌اش را با خیال راحت شروع کند.
این وضع در تئاتر حتی بدتر است. آخرین روز کاری تئاتر شهر، 5روز زودتر شروع شد و از آن طرف هم 4 روز بیشتر خواهد بود؛ روالی که هر سال روی می‌دهد. به این مدت، آماده نبودن گروه‌های نمایشی را هم اضافه کنید که پیش از عید، مثل باقی مردم، هزار جور برنامه برای تعطیلات‌شان می‌ریزند و با آغاز تعطیلات، تنها پای تلویزیون می‌نشینند و آجیل می‌خورند و وقت می‌کشند.
این شرایط که هر سال تکرار می‌شود، گذشته از همه علت‌های فرهنگی و عادتی، یک علت اساسی دارد؛ فرهنگ و هنر در ایران، تا بن دندان دولتی است. طبیعی است وقتی برای اجرای کنسرت، صدور مجوز و نظارت و... وزارت ارشاد لازم است و وزارت ارشاد مثل باقی نهادهای دولتی در ایام نوروز کاملا تعطیل است، دیگر حتی اگر کسی قصد برگزاری کنسرت هم داشته باشد، موفق نخواهد شد. این الگو برای تئاتر هم عینا تکرار می‌شود و نتیجه، یکه‌تازی جعبه جادوست.
با این حال، اوضاع در حوزه هنرهای تجسمی همیشه فرق می‌کند. باز هم شاید بیش از هر چیز به این علت که بخش عمده‌ای از نمایشگاه‌ها و نگارخانه‌های کشور، خصوصی‌اند و البته، به این علت نیز که مردم با التماس هم به موزه و نمایشگاه نمی‌روند. به جز این، علت جالب دیگری هم در کار است؛
موزه‌ها و نمایشگاه‌ها، معمولا زیر نظر سازمان گردشگری‌اند، همان سازمانی که اساسا در عید وقت پرکاری‌اش است و سعی می‌کند گردشگران فرهنگی انگشت‌شمار را که علاوه بر شهر بازی، به موزه هم می‌روند، تحویل بگیرد.
اما علاوه بر همه اینها، امسال از قضا حتی موزه هنرهای معاصر هم - که متعلق به ارشاد است - از 5 فروردین باز است. چرا که قرار است از این تاریخ، نمایشگاه هفتمین دوسالانه ملی نگارگری ایران که معلوم نیست چرا کارش به آخرین روزهای سال کشید، کارش را ادامه دهد.
در این نمایشگاه 362 اثر از 254 هنرمند و همچنین 6 اثر شاهنامه شاه طهماسب گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران به نمایش درمی‌آید.
تنها سینماست که می‌ماند
از تمامی هنرهای هفتگانه، آنچه باقی می‌ماند هنر هفتم است. به عبارت بهتر، تنها سرگرمی فرهنگی و سالم ایام عید، به جز جادوگری صداوسیما، چند فیلم تازه است که تا همین چند روز پیش به شکل‌های مختلف در جشنواره فجر و شهر و حوزه هنری به نمایش درآمدند و این بار بر پرده سینماهای تهران ظاهر می‌شوند تا شاید اگر کسی نتوانست برود دوبی و نخواست دی‌وی‌دی‌های هالیوودی را ببیند و میلیونر زاغه‌نشین را هم دیده بود و اصلا حوصله‌اش از خانه‌نشینی سر رفت، برود و درباره الی، وقتی همه خوابیم، اخراجی‌ها 2، سوپراستار و بیست را ببیند.
این فیلم‌ها که از جمله پرطرفدارهای جشنواره امسال بودند، برای اکران نوروزی سینماها انتخاب شده‌اند و از همین امروز در سینماهای تهران به نمایش درمی‌آیند. اخراجی‌های دوم ده‌نمکی در سینماهای استقلال، آسیا، پارس، جی، آزادی، اریکه ایرانیان، جوان، پیروزی، کارون، پایتخت، گلریز، ملت، تهران، فلسطین، ماندانا، بهمن، پردیس ملت، شاهد، زندگی، عصر جدید و فرهنگسراهای ایرانیان، نیاوران، اشراق، نور و موزه سینما، به علاوه بیش از 50 سینما در شهرستان‌های مختلف به نمایش درمی‌آید.
سوپر استار میلانی هم در 18 سینما شامل آزادی، میلاد، زندگی، اریکه ایرانیان، شاهد، فرهنگ، سپیده، کارون، بلوار، پایتخت، ماندانا، مرکزی، جی، سعدی، پردیس ملت، پردیس تماشا، فرهنگسرای دختران و خانواده و همچنین شهرستان‌های اصفهان، شیراز، کرمان، رشت، مشهد، تبریز، ارومیه، کرج، کاشان و اهواز بر پرده می‌رود.
به وقتی همه خوابیم بیضایی هم 10 سینما شامل قدس، فرهنگ، آزادی، اریکه ایرانیان، پردیس ملت، پردیس زندگی، ایران، عصر جدید، مرکزی و فلسطین رسیده است و بیست کاهانی در 9 سینمای عصر جدید، آزادی، پردیس زندگی، اریکه ایرانیان، مرکزی،جوان، پردیس ملت، تهران و جی اکران می‌شود.
ظاهرا قرار است به تعداد سینماهای این دو فیلم هم اضافه شود و در بعضی شهرستان‌ها هم اکران شوند.