پزشکان نیاز به یاری دارند

همشهری آنلاین؛ گروه خانواده-سحر جعفریان: اشتغال بانوان در محیط‌های بیرون از خانه، پدیده نوظهوری نیست. اعتبارِ تاریخِ بلند این پدیده، وفاداری بانوان به حفظ نقش‌های سنتی خود در کانون خانواده و نیز فعالیت در بخش‌هایی از مشاغل سنتی مانند دامداری و کشاورزی است. با گذشت زمان و توسعه علوم از جمله بهداشت و درمان، بر تعداد بانوان پزشک افزوده شد. بانوانِ پزشکی که اغلب همسر و مادر بوده‌اند و همچنان هم هستند. به دوش کشیدن این 2 رسالت بزرگ و سخت، نیاز به توجه افزون از سوی مسئولان دارد تا نه بنیان خانواده این مادران پزشک سست شود و نه قصوری ناخواسته در رسالت آنها پدید آید. «نفیسه برهانی» متخصص اطفال و فعال حوزه حقوق بانوان پزشک می‌گوید:« حقوق مادران پزشک در آئین نامه های مربوط به دوران رزیدنتی و طرح نادیده گرفته شده است. از تبعیض جنسیتی دوران کارورزی یا همان اینترنی و شیفت‌های بی‌مزد شروع می شود. کارورزان خانم همپای کارورزان آقا خدمت می‌کنند اما بدون مزد و تنها با دریافت کمک هزینه ناچیز تحصیلی. بعد از آن نوبتِ دوران طرح عمومی، شیفت‌های اورژانس و ویزیت‌های طولانی است که در آن نیز خبری از حمایت بانوان پزشک نیست. در دوره رزیدنتی نیز باز هم حقوق بانوان پزشک به شایستگی رعایت نمی‌شود. حالا بگذریم از تلاش دو ساله برای تصویب قانون تعلق کف حقوق برای رزیدنت. یک رزیدنت خانم با این شرایط دشوار کاری را فرض کنید که خودش فرزند یک خانواده است، همسری است که باید اساس زندگی شخصی خود را حفظ کند و نیز از مادرانه‌های خود برای فرزند یا فرزندانش هیچ کم نگذارد. این خانم رزیدنت چگونه با 12 شیفت 36 ساعته (بدون دریافت دستمزد که لااقل بتواند کسی را برای جبران وظایف از دست رفته‌اش به کار و کمک گیرد مثلا پرستاری برای فرزندش استخدام کند و یا از خدمات امور خانه استفاده کند) و گاهی حتی بیشتر می تواند حتی به یکی از وظایف مهم دیگرش عمل کند؟» برهانی ادامه می‌دهد:« نادیده گرفتن حقوق بانوان و مادران پزشک در دوران طرح تخصص نیز به قوت خود باقی‌ست. یکی از از دشوارهای این دوران تغییر ناگهانی محل خدمت پزشک (در حد هزاران کیلومتر) آن هم بدون توجه به محل سکونت او است. در صورتی که این می‌توانست جزو حقوق حداقلی بانوان پزشک باشد. هیچ دلیلی نباید باعث ظلم در حق بانوانی شود که با تمام قدرت سعی در حفظ خانواده و شغل خود دارند. در این دوره، هنوز هم خبری از حقوق و کارانه متناسب با میزان تحصیلات و مسئولیت افراد نیست. این دوران به عقیده من مهمترین دورانی‌ست که عامل ناامیدی در پزشکان جوان خصوصا بانوان می شود. ناامیدی که به ضرر او و البته جامعه خواهد بود.» او همچنین اشاره‌ای نیز به عدم اجرای درست قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت در حق پزشکان کرد :« از ماده 27 و 17 قانون جوانی جمعیت برایتان بگویم که در هر یک الزام حمایت از مادران شاغل از تعداد روزهای مرخصی گرفته تا پرداخت حقوق در ایام مرخصی زایمان وجود دارد. اما در عمل کدام سازمان و ارگان پایبند متقن و دقیق آن است؟ در بندهای دیگر همین ماده 17 موضوع عدم اجازه کارفرما به اجبار کارمند به گذراندن شیفت شب تا 2 سالگی فرزند مطرح شده که آن نیز فقط روی کاغذ است و برای پزشکان اجرا نمی شود. بعد برویم سراغ قانون کاهش ساعت کار بانوان شاغل دارای شرایط خاص مصوب سال  1395 که می‌گوید مادر دارای فرزند زیر 6 سال و یا معلول، ساعت کاری محدود دارند که باز هم مادران پزشک از آن بی‌نصیب هستند.چون عدم اجرای این مواد به تفع کارفرماست و اجرای آن برایش هزینه خواهد داشت و تا وقتی ناظری بر اجرای این مواد نداشته باشیم اوضاع به همین منوال ادامه پیدا خواهد کرد.»