همشهری-سعیده مرادی: رودخانه دارآباد، شرقی‌ترین رودی است که وارد تهران می‌شود و از رشته کوه‌های توچال و پیازچال در شمال شرق شهر تهران منشا می‌گیرد؛ در واقع، یک رودخانه متشکل از دو شاخه است که پس از ورود به محله دارآباد، با هم یکی شده و رودخانه اصلی دارآباد را تشکیل می‌دهند. این رودخانه روزگاری پس از آبیاری باغات دارآباد، لارک، ازگل و تعدادی کشتزار، به بخش وسیع خود می‌رسید و در نهایت پس از گذر از زیر پل بزرگراه شهید بابایی به مسیل باختر جاری می‌شد.
دارآباد به‌معنای مکانی پر از درخت است و به‌دلیل رطوبت زیاد ناشی از آب رودخانه، درختان بسیاری نیز در اطراف آن روییده است که چهره این ناحیه را چشم‌نواز و هوای آن را مطلوب می‌کند. رودخانه دارآباد و طبیعت اطراف آن جزو بکرترین و خلوت‌ترین مکان‌های طبیعت‌گردی تهران است و در برخی مسیرهای فرعی آن این موضوع مشهود و باعث محبوبیت بیشتر این محدوده است. مسیرها، دره‌ها، چشمه‌ها و آبشارهای متعدد ازجمله آبشار چال‌مگس در دارآباد نیز باعث جذابیت رودخانه شده است. درگذشته، رود دارآباد همراه دیگر مسیل‌ها در خاور تهران به سمت جنوب ادامه مسیر می‌داد، اما امروزه آب‌های آن توسط کانالی بتونی به جنوب شهر تهران هدایت و پس از مصارف کشاورزی در سطح دشت پخش می‌شود. منبع تغذیه رود دارآباد، نزولات جوی و آب چشمه است. رودخانه دارآباد به‌عنوان یکی از رودخانه‌های زیبای اطراف تهران مکان مناسبی برای گردشگری است و دسترسی به آن زیاد سخت نیست. کافی است به میدان تجریش و از آنجا به خیابان پورافتخاری بروید. از آنجا تقریبا از همه خیابان‌ها به کنار رود دارآباد راه هست.
نام رودخانه: دارآباد
طول: ۱۵ کیلومتر