و بعد از آن یحیی زاده رئیس کمیته تربیتبدنی مجلس می‌گوید که به‌زودی این طرح برای بررسی در صحن علنی مجلس از سوی کمیسیون فرهنگی مجلس برای بررسی به نمایندگان مجلس تقدیم خواهد شد.
این عضو کمیسیون فرهنگی، مجموعه ناکامی‌های ورزش ایران در سال 87 و البته شکست تیم ملی مقابل عربستان را از جمله دلایلی عنوان می‌کند که ضرورت اصلاح ساختار ورزش را به وجود می‌آورد. به گفته این نماینده مجلس اصلاح ساختار ورزش توسط گروهی از نمایندگان در حال انجام است و جلساتی هم با کارشناسان و اهالی ورزش در این مورد برگزار خواهد شد. دغدغه اصلاح ساختار ورزش در حالی در نهاد قانونگذاری کشور به وجود آمده است که گروهی از نمایندگان مجلس در زمان ارائه گزارش ناکامی سازمان تربیتبدنی در المپیک به شدت از فضای ورزش کشور انتقاد می‌کردند و خواستار تحول ساختاری در ورزش کشور شده بودند.
سیدمهدی صادق، نماینده آستانه اشرفیه با بیان اینکه چرا نمی‌خواهیم از تجربه کشورهای دیگر استفاده کنیم و اینکه چرا سلیقه‌های فردی یا گروهی در مسائل ورزش دخیل می‌شود، تصریح کرد: «باید ساختار ورزشی تغییر کند و امیدوارم که این مشکلات دیگر به وجود نیاید که بعد بخواهند با یک عذرخواهی آن را به پایان برسانند.» محمود احمدی نیز با بیان اینکه ما باید نیمه پر لیوان را ببینیم، گفت: «سازمان تربیت بدنی یک سازمان عریض است، بنابراین امکان اشتباه هم در آن وجود دارد. »
نماینده شازند ادامه داد: «سازمان تربیتبدنی فقط برای المپیک فعالیت ندارد، بلکه همین مکان‌های ورزشی که در سال‌های اخیر ساخته شده و همچنین اختصاص ورزشگاه‌ها برای بانوان از فعالیت‌های سازمان تربیتبدنی است.»علی اصغر یوسف‌نژاد اما در مورد ورود مجلس به مسئله ورزش می‌گوید که از اینکه مجلس راجع به یکی از اساسی‌ترین مسئله مملکت وارد شده خوشحالم ولی از طرف دیگر متاسفم که دیروز وارد شده و گزارش را هم دیر داده و خیلی هم به جزئیات نپرداخته و مقداری هم مصلحت‌اندیشی کرده است. نماینده ساری افزود: «امروز ورزش مملکت تحت تاثیر عوامل غیرکارشناسی مدیریت قرار گرفته است و بدنه ورزش کشور از افراد کاردان، کارشناس و مطلع خالی است.»
وی با تاکید بر اینکه باید در دانشکده‌ها و مراکز آموزش عالی مربوط تربیت بدنی را ببندیم، گفت: «امروز بسیاری از افراد که لیاقت و شایستگی علمی، مدیریتی و سابقه بسیار طولانی در ورزش دارند در گوشه‌ای نشسته‌اند و به بسیاری از استعدادهای ما در سطح جوانان و نوجوانان بی‌توجهی و کم‌توجهی شده است.» این نماینده مجلس با اشاره به طرح جامع ورزش اظهار داشت: «این طرح چندین سال گذشته با هزینه چند صد میلیونی نوشته شده است ولی درحال حاضر به آن کم لطفی شده است و بخشی از این طرح جامع به‌خاطر شرایطی که الان در مدیریت ورزش کشور داریم انجام نمی‌شود.» یوسف‌نژاد تصریح کرد: «خیلی از دستگاه‌ها مثل آموزش‌و‌پرورش، وزارت کار و امور اجتماعی، دانشگاه‌ها و کارمندان در دستگاه ورزش جایگاهی ندارند.»
نماینده ساری با بیان اینکه در دنیا دو نوع فدراسیون وجود دارد، اظهار داشت: «یکسری از فدراسیون‌ها، فدراسیون نیست. بلکه ورزش‌های همگانی و انجمن‌های بین‌المللی وجود دارد که مستقل هستند.» وی افزود: «ما امروز تک‌ستاره‌هایی در ورزش داریم و مطلع هستید که اگر بخواهد ورزش برای فردی یا گروهی از افراد سرمایه‌گذاری کند برای رسیدن به سطح بین‌المللی، ملی، منطقه‌ای یا قاره‌ای حداقل بین 7-10 سال می‌برد و ما امروز منتظریم یک نفر مثل آقای هادی ساعی که در ورزش ما به‌خاطر لیاقت‌های شخصی و استعدادهای فردی به یک چنین جایگاهی رسیده است، مدال بیاورد.»
یوسف‌نژاد گفت: «اگر تک مدال آقای ساعی نبود ما از افغانستان هم در المپیک پایین‌تر یا حداقل هم سطح بودیم.» وی با تاکید بر اینکه باید به دستگاه ورزشی کمک شود اظهار داشت همه دستگاه‌ها اعم از اجرایی، مجلس و... باید به دستگاه ورزش کمک کنند.»
طرح جامع، سند اولیه
دوران مدیریتی هاشمی‌طبا و مهرعلیزاده یک تفاوت اساسی با همدیگر داشت؛ در دولت مهرعلیزاده در ورزش، طرحی به تصویب دولت رسید که طی آن ساختار ورزش کشور در نظامی جامع با‌عنوان طرح جامع ورزش کشور تغییر کرد.
مسئله‌ای که دو گروه موسوم به دانشگاهی‌های ورزش و پیشکسوتان و با‌تجربه‌ها را در مخالف‌خوانی و موافقت با طرح جامع مقابل یکدیگر قرار داد. اوج حملات به طرح جامع ورزش‌ای معروف از مصطفی‌هاشمی‌طبا بود که گفته بود: «تغییر در سازمان پیرو طرح به اصطلاح جامع ورزش کشور است که هیچ سودی برای ورزش کشور نخواهد داشت. این طرح فقط یک انشاست و اینکه می‌گویند رونوشتی از طرح جامع ورزش فرانسه است، درست نیست.»
در این میان حضور محمد علی‌آبادی در ورزش همراه شد با تعلیق طرح جامع ورزش. رئیس جدید ورزش مهمترین طرح سازمان ورزش گذشته را برای بررسی بیشتر و ارائه طرحی کامل‌تر به کارگروهی برای بررسی فرستاد که با گذشت سه‌سال از تشکیل آن، هنوز خروجی مشخصی نداشته است. به‌همین دلیل است که محسن مهرعلیزاده با انتقاد شدید از ناکام‌ماندن طرح جامع به دفاع از آن می‌پردازد: «حکمی که برای ریاست سازمان ورزش دریافت کردم، حکمی معمولی نبود که با تعارف در آن آمده باشد «با توجه به توانمندی، سابقه و مسائل دیگر شما را به این سمت منصوب کردیم» بلکه آقای خاتمی تاکید کرده بودند من طرح جامع را طراحی، تدوین و اجرا می‌کنم.
طرح جامع یعنی طرحی حداقل 20 ساله که باید برای تدوین آن دو یا دو‌سال و نیم وقت می‌گذاشتم، زمانی که تنها به فکر‌کردن و کار کردن مختص می‌شد و مجموعه ما را از امور اجرایی دور می‌کرد. متاسفانه هیچ مدیری امروز نمی‌آید چنین کاری را انجام دهد، زیرا مدیران دوست دارند کاری انجام دهند که سال بعد شکوفا شود یا با نتایج آن کارنامه‌ای را برای خود ایجاد کنند و خود را نشان دهند، اما ما با جدیت فراوان نظام جامعی را طراحی کردیم و این موضوع بیانگر آن بود که ما روی عقلانیت، طراحی و برنامه‌ریزی کار می‌کنیم.
بنده هم تنها در تبعیت از سیاست‌های دولت در این جهت کار کردم. در آن زمان کارهایی انجام دادیم که تضمین اجرای طرح جامع با خود آن باشد، از جمله آنها تعویض ساختار اداری، بودجه‌ای که وارد ورزش شد و در نهایت ایجاد مرکزی تحت عنوان توسعه و مدیریت ورزش کشور. همچنین برای اینکه هیچ مدیریتی نتواند به آن آسیب برساند، همزمان با تصویب طرح جامع کشور، مصوبه تاسیس این مرکز را در دولت تصویب کردیم؛ مرکزی که رئیس آن قائم‌مقام رئیس ورزش کشور بود و وظیفه‌اش نگهبانی از طرح، به روز کردن آن و در نهایت تربیت مدیرانی که بتوانند نظام جامع را طراحی کنند.
واقعا فکر نمی‌کردیم آنچه در هیات دولت تصویب شود، به‌راحتی به هم بریزد. ما به این دلیل مدیر این مرکز را بالاتر از معاونان ورزش همگانی، تعلیم و تربیتی، قهرمانی و حرفه‌ای قرار دادیم که همه بدانند علم، آگاهی، شعور و طراحی، حاکم بر اجرا است. اگر اجرایی قرار است انجام شود باید از علم تبعیت کند، اما در نهایت علم نادیده گرفته شد و رئیس آن مرکز از حد قائم مقام سازمان ورزش به یک مدیر کل، تنزل پیدا کرد.»
اولین طرح توسعه ورزش کشور در حالی به محاق فرو رفت که مجلس در جدیدترین ورود خود به ورزش، طرحی را برای اصلاح ورزش و برون رفت از وضعیت فعلی در دستور کار دارد که طرح خود دولت برای تحول ورزش با مقاومت در اجرا روبه‌رو شد و عملا به حالت تعلیق درآمد. آیا تضمینی برای عملی شدن طرح مجلس است؟