همشهری آنلاین-ملیحه آرونی: خبری شایسته توجه بود: شدیم «علی انصاریان» فوتبالیست محبوب فوتبال ایران به شکل افتخاری بهعنوان مربی در این ورزشگاه به نوجوانان منطقه آموزش میدهد. این روزها ورزشگاه ۱۰ هزار نفری امام رضا(ع) میزبان حضور یکی از ستارههای فوتبال است که در روزگاری نه چندان دور وقتی وارد استادیوم میشد هزاران نفر به افتخارش برمیخاستند، هورا میکشیدند و اسمش را فریاد میزدند. کسی که به واسطه بخیههای زیادی که در بازیهای مختلف بر سر و صورتش خورد شهره دنیای مستطیل سبز شد. بنابراین فرصت را غنیمت دانستیم و با او همصحبت شدیم. به شما پیشنهاد میدهیم که خواندن این گفتوگو را از دست ندهید.
قصههای خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
سختیهای زیادی کشیدهام
وقتی با او همصحبت میشوی به راحتی میتوانی بفهمی که هنوز خصلتهای بچههای جنوب شهر را با خود به همراه دارد، افتادگی و تواضع در او موج میزند. «علی انصاریان» بازیکن سابق پرسپولیس در یکی از محلههای جنوبی تهران به نام غیاثی به دنیا آمد. دومین فرزند خانواده ۵ نفریشان بود از همان کودکی برای داشتن شرایط بهتر سختیهای زیادی را متحمل شد. پدرش کارمند بود و مادرش هم مثل اغلب مادرهای آن دوره خانهدار.
او میگوید: «در کودکی و نوجوانی در هر حرفهای که فکرش را بکنید کار کردم، از لوسترسازی، مکانیکی و تراشکاری گرفته تا پادویی در بازار و آلاسکافروشی. در ۳ ماه تعطیلات تابستان من و برادر بزرگترم محمد همیشه سر کار میرفتیم، از بچگی کار کردن را دوست داشتم. از صبح تا ساعت ۲ بعدازظهر سر کار بودیم و بعد از آن به زمین خاکی محله میرفتیم و تا ساعت ۷ و ۸ شب فوتبال بازی میکردیم. در آخر هم با کفش و شلوار پاره راهی خانه میشدیم. من بزرگ شده جنوب شهر و کوچهپسکوچههای خاکیام و سختیهای زیادی را برای رسیدن به اهدافم کشیدهام. وقتی به آن روزها فکر میکنم لذت میبرم، چرا که باعث شد در زندگی محکم شوم و مسیر زندگیام را پیدا کنم. »
علی پروین الگوی فنی او در دوران کودکی بود که از قضا هممحلهای آنها هم محسوب میشد. از اینرو همیشه برای دیدن بازیهای پرسپولیس بیتاب بود. او ادامه میدهد: «پدر خدابیامرزم در سرما و گرما من و برادرم را به استادیوم میبرد و وقتی پرسپولیس میباخت تا چند روز ناراحت بودیم و خوب درس نمیخواندیم. برای همین در دوران بازیام همیشه در زمین مسابقه خودم را جای اشخاصی که از بالا نگاهم میکنند، میگذاشتم تا با تمام وجود بازی کنم. »
هم عیب و هم حسن منطقه
منطقه ۱۸ و فضاهای شهری آن برای «علی انصاریان» ناشناخته نیست. او قبلاً هم بارها برای حضور در تمرینات پرسپولیس به اینجا آمده و تا حدودی خیابانهای فرعی و اصلی منطقه را میشناسد. به قول خودش بارها در ترافیک منطقه ما گرفتار شده و با کمک فرعیهای زیادی که میشناخته توانسته از ترافیک فرار کند. وجود چندین بازار بزرگ در محدوده منطقه ما یکی از بزرگترین عیب و حسنهایی است که انصاریان به آن اشاره میکند: «منطقه ۱۸ یکی از مناطق پر ظرفیت تهران است. استقرار چندین بازار بزرگ در آن باعث شده تا این مسئله بهعنوان بزرگترین ویژگی مثبت آن به حساب بیاید و البته این خصوصیت، ویژگیهای منفی هم دارد. به واسطه این شرایط وسایل نقلیه سنگین بسیاری در بزرگراهها و خیابانهای منطقه تردد دارند که به نظر میآید برای اهالی منطقه دردسرساز شده است. »
وجود ورزشگاههای متفاوت و متعدد در منطقه یکی دیگر از ویژگیها مثبتی بود که مورد توجه انصاریان قرار گرفته است: «منطقه ۱۸ مردمان ورزشی را در خود جای داده که حضور و وجودشان بسیار ارزشمند است. مسلماً استقرار باشگاههای متعدد ورزشی در منطقه در این موضوع بیتأثیر نبوده است. وجود مراکز متعدد ورزشی مقدمات حضور این دسته از شهروندان را در میادین ورزشی روز به روز پر رنگتر و جدیتر کرده است. ورزشگاه امام رضا(ع) هم یکی از داشتههای ارزشمند این منطقه است که به نظر میآید با وجود موقعیت خوبی که دارد به درستی از آن استفاده نمیشود. قطعاً با توجه بیشتر به این مجموعه میتوان به نحو مطلوبتری از آن استفاده کرد. »
درس اول؛ اخلاق مداری
انصاریان، فوتبال را از مدرسه شروع کرد. در آن زمان «مجید عراقی» مربی مدرسهاش کمک زیادی به رشد او در این رشته ورزشی کرد. رشد و استعداد قابل توجه او در آن زمان باعث شد تا به سرعت مسیر پیشرفت را طی کند و در تیمهای مختلف نوجوانان، جوانان، امید و بزرگسال بهعنوان بهترین بازیکن دوره خودش توپ بزند. وقتی از او درباره تجربه مربیگریاش و اینکه چرا این حرفه را انتخاب کرده میپرسیم با قاطعیت میگوید: «در مناطق جنوب شهر بیش از سایر مناطق تهران استعداد ورزشی نهفته است و در این مناطق هوش خوبی برای فوتبال وجود دارد که در مناطق شمالی کمتر میتوان دید، خیلی از آنها تنها نیاز به استعدادیابی دارند.»
بازیکنی که سالها در تیم سرخپوشان محبوب پایتخت با عشق زندگی کرده است با افتخار از گذشتهاش یاد میکند و میگوید: «من بزرگ شده جنوب شهرم، برای رسیدن به اهدافم بسیار سختی کشیدهام. دوست دارم کسانی را که مثل من به فوتبال علاقهمند هستند شناسایی کنم تا به کمک خدا مسیر خود را پیدا کنند و در این راه قدم بردارند. امیدوارم از این راه به نوعی به فوتبال تهران که این روزها حال و روز خوبی ندارد کمک کنم. » شاگردانی که مربیگری «علی انصاریان» را تجربه کردهاند به خوبی با شیوه او آشنا هستند.
«اخلاقمداری و احترام به پدر و مادر» نخستین درس مربی فوتبال منطقه ماست که فوتبالیستهای جوان و نوجوان برای گذر به مراحل بالاتر باید این درس استاد را با موفقیت پشت سر بگذارند. در دورههای آموزشی او قواعد زندگی در کنار تاکتیکهای ورزشی آموزش داده میشود، این شیوه تدرس باعث شده علاقه شاگردانش به او دوچندان شود.
راه و رسم فوتبالیست خوب شدن
«علی انصاریان» بازیکن ممتاز دیروز و مربی پر تجربه امروز سابقه بازی در تیمهایی چون فجر سپاسی، پرسپولیس، استقلال تهران، استیلآذین، استقلال اهواز، گسترش فولاد، سایپا، شهرداری تبریز و شاهین بوشهر را در لیگ برتر تهران دارد. او که این روزها در باشگاههای مختلف ورزشی بهعنوان مربی فعالیت میکند مدتی است که به منطقه ما آمده و به تعداد بسیاری ازکودکان و نوجوانان فوتبال دوست منطقه آموزش میدهد. مربی ۳۶ ساله منطقه، ۷ تا ۱۰ سالگی را بهترین سن برای شروع یادگیری فوتبال میداند. او معتقد است که این رده سنی بهترین زمان برای شناساندن توپ به کودکان است تا آن را لمس کنند و بازی با آن را بیاموزند. البته به شرطی که شرایط جسمانی آنان را درک کرد و به آنها فشار نیاورد.
به اعتقاد او ۱۳ تا ۱۶ سالگی اوج یادگیری فوتبال است، در این سن میتوان تاکتیکهای مختلف فوتبال، نفسگیری و فنون هوازی را به نوجوانان آموزش داد. البته جدا از قواعد و تکنیکهای بازی، فوتبالیست شدن اصولی دارد که بدون رعایت این قوانین احتمال موفقیت ضعیف میشود. او میگوید: «برای تبدیل شدن به یک فوتبالیست موفق باید در زندگی هدف داشت. احترام به پدر و مادر یکی دیگر از مسائلی است که تأثیر شگرفی در رسیدن به موفقیت دارد. در فوتبال باید تلاش کرد و سختکوش بود، به عبارتی دیگر باید درس خواند تا نمره گرفت. »
-----------------------------------------------------------------------------------------------
*منتشر شده در همشهری محله منطقه ۱۸ در تاریخ ۱۳۹۳/۰۵/۱۲