همشهری آنلاین: «آبی و رابی»، نخستین فیلم صامت ایرانی، نسخه‌برداری از دو کمدین دانمارکی به نام «پات» و «پاتاشون» بود که محمد ضرابی و غلامعلی سهرابی نقش‌آفرینان اصلی‌اش بودند. فیلم از تعدادی صحنه تشکیل شده بود که آبی و رابی در موقعیت‌هایی کمک قرار می‌گیرند و تماشاگر را به خنده می‌اندازند. خنده گرفتن از تماشاگر آن دوران با شگفت‌زده کردن او با ترفندهای ساده سینمایی، ایده مرکزی این صحنه‌هاست. فیلم محصول دوره اول مدرسه آرتیستی سینما به مدیریت اوانس اوهانیانس بود و در نقدی که بر این فیلم در روزنامه ایران مورخ ۱۸/۱۰/۱۳۰۹ منتشر شده آمده: «]فیلم [خوب بود برای اینکه ایرانی بود. خوب بود برای اینکه یکی عده از جوانان هم‌وطن ما به یک راه با افتخار سعادت‌بخش صنعتی هدایت می‌کرد و سرمشق سایر جوان‌ها می‌شد که غیر از زندگی اداری راهی را برای ادامه حیوه] زندگی [از نظر ندارند و از بیم انتظار درو کردن زحمت شخم زدن را به خود نمی‌دهند....»
روزنامه اطلاعات در گزارشی از نمایش اولین فیلم ناطق فارسی، «دختر لر»، در شماره بیست‌ویک دی ۱۳۱۲ می‌نویسد: «در بین فیلم‌هایی که فعلا در تهران نمایش داده می‌شود فیلم ناطق دختر لر بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. با اینکه فیلم مزبور چندین شب در سینما دیده‌بان (مایاک) نشان داده شد، مع‌هذا هر روز جلوی سینما سپه ازدحام عجیبی برای دیدن این فیلم هست. بدیهی است فیلم مزبور به‌واسطه اینکه اولین فیلم ناطق به زبان فارسی است این‌طور مورد توجه و استقبال اهالی تهران واقع شده است.»
این استقبال از فیلم اما نه برای سپنتا و نه برای روح‌انگیز سامی‌نژاد تضمین موفقیت در آینده نبود و اتفاقا دل‌شکستگی و سرخوردگی برای‌شان به دنبال داشت.