سخنگوی شهرداری تهران در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به تاخیر وجود آمده در ارائه طرح جامع حمل و نقل و ترافیک جدید به شهرداری تهران و این که قبل از ارائه طرح توسط وزارت کشور، باز هم از جزییات تغییرات توسط یک رسانه مطلع می‌شود، گفت: به طور رسمی هنوز چیزی جز یک نامه ابلاغیه به دست ما نرسیده و بر اساس آن هم نمی‌توانم حرفی بزنم!
ایازی در توضیح روند بررسی و تصویب طرح جامع حمل‌و نقل و ترافیک و نوع مواجهه شهرداری با تغییرات آن گفت: طرح جامع یکی از طرح‌های موضوعی بود که از سال 84 کار مطالعاتی آن در شرکت مطالعات حمل و نقل آغاز شد و پس از تهیه و بررسی‌های کارشناسی در قالب یک لایحه به شورای شهر تهران رفت و تصویب شد و در نهایت در شورای عالی ترافیک نیز به تصویب رسید.
وی سرعت در تصویب طرح جامع را به عنوان یک سند بالادستی یکی از مهم‌ترین موارد مورد نظر شهرداری تهران عنوان کرد و گفت: اما این کار انجام نمی‌شد و آقای شفیعی ـ دبیر شورای عالی ترافیک ـ در آن زمان مصاحبه‌هایی را داشتند که نمی‌خواهم وارد مباحث آن شوم، اما وی در هر بار که صحبت می‌شد، اظهار می‌کرد که در حال بررسی طرح هستیم و باز هم تغییری را شاهد نبودیم، تا که جلسات مشترک ترافیکی با حضور رییس جمهور برگزار و در آنجا طرح جامع مطرح و رییس جمهور گفتند که طرح را هر چه زودتر تصویب و ابلاغ کنند.
سخنگوی شهرداری تهران ادامه داد: ابتدا گفته شد که در جلسات مشترم با دولت، طرح جامع به تصویب برسد، اما بعد به دلیل حجم زیاد موضوعات لازم شد، شورای عالی ترافیک طرح را بررسی کند و بعد، آن را به جلسه بیاورند.
طرح جامع ترافیک هنوز به دست شهرداری تهران نرسیده است
ایازی با بیان این مطلب که چند مساله به عنوان نکات اختلافی حائز اهمیت بین شهرداری و وزارت کشور وجود داشت، اظهار کرد: خطوط ریلی تهران در طرح جامع پیشنهادی شهرداری در قالب مترو پیش‌بینی شده بود که مبتنی بر کار مطالعاتی با پشتوانه کارشناسی بود، ولی دوستان دو خط ریلی را از مترو به منوریل تغییر دادند که این اقدام مغایر نظر شورا و شهرداری تهران بوده است و ما از طریق رسانه‌ها مطلع شدیم که طرح جامع ترافیک در شورای عالی به تصویب رسیده و هنوز هم به دست شهرداری تهران نرسیده است.
وی در پاسخ به این سوال که طرح مصوب که مورد تاکید دولت است را اجرا خواهید کرد یا نه، گفت: در حال حاضر ابلاغیه تصویب این طرح بدون سند پیوست به دست ما رسیده و نظر ما این است و پس از بررسی تغییرات، اگر تغییرات ماهوی در آن شده باشد، باید شهرداری و شورای شهر تهران بررسی لازم را داشته و ببینند امکان اجرای آن وجود دارد یا نه! اگر شورا و شهرداری تهران به نتیجه برسند، اعلام نظر مثبت می‌کنیم و اگرنه، اشکال را به وزارت کشور منعکس کرده و خواهان رفع اشکال خواهیم شد.
جلسات مشترک با دولت خروجی برای حل مشکل ترافیک تهران نداشته و ندارد
ایازی در پاسخ به این سوال که در جلسات مشترک، موضوع حل مشکل ترافیک و طرح‌های کوتاه مدتی برای حل ترافیک مطرح بود، اما بعد همه جلسات و اظهار نظر‌ها به تصویب طرح جامع موکول شد و حالا باز هم اختلاف وجود دارد و در عمل جز طرح ضربتی معاینه فنی خودروها که مصوبه شورای شهر تهران را هم از قبل داشت، کار کوتاه مدت دیگری صورت نگرفت، توضیح داد: قبلا و همین حالا گفته‌ام که این جلسات خروجی برای حل مشکل ترافیک تهران نداشته و ندارد و اگر هم اقدامی در مورد معاینه فنی خودروها صورت گرفت، ظرفیت شهرداری تهران بوده است.
به گفته وی، شهرداری در مورد حل مشکل ترافیک، بحث طرح جامع و اقدامات ضربتی را با هم مطرح کرده، اما به آن‌ها توجهی نشده است.
سخنگوی شهرداری تهران برای توضیح بیشتر اظهارات خود عنوان کرد: رییس جمهوری در زمان شروع به کار در دولت نهم، یکی از اولین اولویت‌های کاری خود را انتقال دستگاه‌های دولتی به مناطق عملیاتی اعلام کرد، اما کدام یک عمل شده است؟ از این قبیل موارد محقق نشده، مواردی وجود دارد و در جلسات مشترک نیز از این قبیل موارد زیاد مطرح شد.
ایازی با طرح این سوال که توسعه حوزه ICT یکی از قول‌های دولت نهم بود، اما چه میزان از آن اجرایی شده است، گفت: مگر قرار نبود خدمات در قالب ICT باشد، تا حداقل تردد را در شهر داشته باشیم، تاکنون چند دستگاه توانسته این کار را انجام دهند؟ در حال حاضر به جز نیروی انتظامی و شهرداری در دفاتر پلیس+10 و دفاتر خدمات الکترونیک شهر کدام دستگاه کاری در این زمینه انجام داده است؟
وی به ورود سالانه بیش از 300 هزار خودرو به شهر تهران اشاره کرد و گفت: شهرداری، دائم بزرگراه می‌سازد و مثلا بزرگراه صیاد شیرازی را به میدان سپاه وصل می‌کند، اما ترافیک باز هم در این میدان قفل می‌شود و خودروها جایی برای رفتن ندارند و باید پرسید، آیا وقتی تعداد تولید خودرو را زیاد می‌شود، زمینه تردد خودروها هم فراهم می‌شود؟ آیا دولت برای توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی نقش خود را ایفا کرده است؟
طرح جامع ترافیک را آن طور که می‌خواستند تصویب کردند
مشاور عالی شهردار تهران ادامه داد: این بحث‌های مهم ترافیکی در جلسات مشترک ترافیکی مطرح شد و به نظر ما روی آن‌ها تصمیم‌گیری نشده و فقط به طرح جامع بسنده کردند و آن را هم آن طور که می‌خواستند تصویب کردند، یعنی خطوط مترو را تبدیل به منوریل کرده و تحویل ما دادند. در عین حال باز هم تاکید داریم که اگر کمک دولت نباشد، تغییری روی نمی‌دهد.
وی با تاکید بر این که قوه مقننه هم باید با وضع قانون، مثلا دولت را مکلف کند که به ازای تولید دو خودرو، یک خودرو فرسوده را از رده خارج شود و نظارت بر اجرای صحیح آن هم داشته باشند، افزود: قوه قضاییه نیز باید برخی تخلفات رانندگی را به عنوان جرم محسوب کند تا فرد پاسخگوی آن باشد. یا مثلا شهرداری را مکلف کنند که خطوط خاص حمل و نقل داشته باشیم، حتی اگر این خطوط ترافیک زیادی برای خودرو شخصی ایجاد کند تا مردم بدانند، حمل و نقل عمومی سریع و ارزان قابل استفاده است و نگاهشان تغییر کند.
گفتیم اگر خطوط مترو را به منوریل تبدیل کنید، اشکال و ان‌قلت به آن داریم
سخنگوی شهرداری تهران در پاسخ به این سوال که، چرا با وجود حضور معاون شهردار و رییس شورای شهر تهران در جلسات مشترک باز هم گفته می‌شود که اطلاعات را از رسانه‌ها می‌گیریم، مگر این اطلاعات و اخبار به گوش شما نمی‌رسید؟ و یا اطلاعات با دلایل خاصی منتقل نمی‌شود؟ گفت: این که می‌گوییم دو خط مترو را تبدیل به منوریل کرده‌اند، بر اساس اطلاعات آن جلسات بوده و ما مخالفت هم کرده و گفته‌ایم که اگر به عنوان مصوبه ابلاغ شود، ما اشکال و ان‌قلت بر آن داریم، اما در نهایت باز هم همان نظر خود را در جلسه آخر تصویب کردند.
وی بلافاصله افزود: البته هنوز پیوست به دست ما نرسیده است و ما نمی‌دانیم آنچه تصویب شده، دقیقا چیست! شاید جز مونوریل موارد دیگری هم مورد اختلاف باشد.
ایازی در پاسخ به این سوال کهف به هر صورت در این مصوبه که از نظر وزارت کشور 27 اسفند 87 ابلاغ شده، یکسری طرح‌های کوتاه مدت برای شهرداری تکلیف شده است، آیا آن‌ها را اجرا می‌کنید؟ گفت: زمان اجرای طرح مربوط به قطار شهری در واقع سال 88 است و تا سال 90، باید 55 کیلومتر ساخته شده باشد، ما بارها گفته‌ایم که این قابلیت را داریم، ولی مهم این است که دولت تامین اعتبار می‌کند یا نه؟
وی گفت: هزینه ساخت هر کیلومتر مترو 50 میلیارد تومان است، یعنی دو هزار و 800 میلیارد تومان اعتبار می‌خواهد و اگر دولت هم سهم خود را بدهد حتما انجام می‌دهیم و یا در اتوبوسرانی گفته‌اند، تا سال 90، سه هزار و 688 دستگاه اتوبوس به هشت‌هزار و 200 اتوبوس موجود در تهران اضافه شود و تعداد اتوبوس‌ها به 11 هزار دستگاه برسد و این در حالیست که تعداد اتوبوس فعال تهران حدود شش هزار دستگاه است و به عبارتی باید حدود پنج هزار دستگاه اضافه شود.
ایسنا پرسید که مگر این موارد در جلسات مشترک ترافیکی با دولت صحبت و پیشنهاد‌های شهرداری مطرح نشده بود که در نهایت این موارد به تصویب رسیده است؟ که وی توضیح داد: موارد مورد نظر را مطرح کردیم، اما در جلسه آخر دوستان آنچه را خودشان خواستند تصویب کردند. در عین حال با وجود قبول همین سه هزار و700 دستگاه مورد نظر دولت، مگر این تعداد جزو تعهدات دولت نیست و باز هم باید پرسید که دولت در سال 87 چند دستگاه اتوبوس تحویل داده است؟
سخنگوی شهرداری تهران همچنین در مورد اجرای سهم قطار هوایی در طرح جامع تغییر یافته توسط وزارت کشور هم گفت: خطوط قطارهوایی تصویب شده، همان خطوط مترو هشت و 9 است که تبدیل به قطار هوایی شده است که البته این موارد باید به شورا برود! در عین حال طرح جامع حمل و نقل و ترافیک مبنای کار شهرداری است و فعلا توسعه خطوط مترو را در دستور کار داریم و در مورد مونوریل هم پس از تصمیم شورا، آن را اجرا می‌کنیم.
وی در پاسخ به این سوال که، طرح جامع از نظر حقوقی، مصوبه شورای عالی ترافیک کشور را دارد و شهرداری باید آن را اجرا کند؟ آیا باز محلی برای توقف طرح وجود دارد؟ گفت: باید دید آیا شورای عالی می‌توانند در مسایل شهر و یا شورای شهر که مردم اعضای آن و شهردارش را انتخاب کرده‌اند، تا آن‌ها شهرشان را اداره کنند، دخالت کند.
وی در عین حال افزود: این اقدام شورای عالی حتما از جهت حقوقی بررسی می‌شود. از سوی دیگر شهرداری به عنوان مجری، امکان اولویت‌بندی را دارد و از نظر ما منوریل تا 10 یا 15 سال آینده اولویتی ندارد.
ایسنا پرسید، اما زمان‌بندی مشخصی برای اجرای بند مربوط به قطار هوایی در طرح تعیین شده است» که ایازی جواب داد: پس از این که دولت پول را داد، شهرداری اولویت‌ها را مشخص می‌کند که طبق خواسته مردم، در حال حاضر مترو در اولویت قرار دارد.
برای اجرای مونوریل منتظر آینده می‌مانیم
در ادامه علت اصلی به نتیجه نرسیدن تفاهم در مورد منوریل بین دولت و شهرداری پرسیده شد که وی گفت: در کل کره خاکی، 240 کیلومتر مونوریل احداث شده که آن هم در مناطق توریستی، باغ‌وحش و بافت مرکزی شهر‌ها قرار گرفته است. مردم تهران چه گناهی کرده‌اند که باید پروژه‌هایی که جای دیگر دنیا اجرا نشده، الزاما برای آن‌ها اجرا شود؟ درعین حال شهرداری هم اصلا نگفته که مخالف منوریل است و تاکید دارد که آن را اولویت اول نمی‌داند، و اتوبوس در کوتاه مدت و مترو در بلند مدت جواب می‌دهد!
از مشاور عالی شهردار تهران سوال شد که، اگر دولت بخواهد پول احداث مونوریل را تامین کند، احداث مونوریل چه مشکلی دارد؟ که وی در پاسخ گفت: ما شهرداری هستیم و اولویت را به مترو می‌دهیم!
در ادامه این بحث در پاسخ به این سوال کهف در هر صورت این مصوبه شورای عالی ترافیک است و دولت بر اجرای آن تاکید دارد، شهرداری هم پس از ابلاغ و بررسی طرح، در موارد تغییر یافته، حرف دارد، آیا این بدان معناست که در اجرای طرح جامع تاخیر ایجاد می‌شود؟ ایازی تصریح کرد: شهرداری با 90 درصد این طرح که در واقع همان طرح‌های اجرایی خود است، موافق بوده و آن را اجرا می‌کند، ولی برای آن 10 درصد دیگر اولویت قایل نمی‌شود ضمن آنکه دولت پول آن 90 درصد را بدهد تا اجرا کنیم و آن 10 درصد هم فعلا بماند! البته همین 90 درصد را هم تا به حال علیرغم بی‌مهری‌ها، خود شهرداری انجام داده است.
ایازی گفت: شهرداری برنامه‌های مصوب اتوبوسرانی، مینی‌بوسرانی، تاکسیرانی و مترو را انجام می‌دهد و در مورد منوریل هم منتظر آینده می‌ماند! چرا که اختلاف نظر عمده ما با دولت در مورد این طرح است.
از سخنگوی شهرداری تهران در مورد تصمیم‌گیری نهایی درباره پروژه روی زمین مانده مونوریل صادقیه سوال شد و این که قرار است تا چه موقع درباره این طرح تصمیم‌گیری قطعی از سوی شورای شهر تهران صورت گیرد که وی در پاسخ گفت: شورای شهر تهران در مورد این پروژه ان‌قلت دارد و آن را متوقف کرده و نگه داشته و خود شورا هم باید در مورد آن تصمیم بگیرد، اما اگر شورا موضوع را به شهرداری احاله کند، تصمیم می‌گیریم.
ایازی توضیح داد: قرار بود کارگروهی در شورا پس از نظر کارشناسی تصمیم‌گیری کند، اما به دلایلی که شما می‌دانید و من به آن نمی‌پردازم این جلسات تشکیل نشد و تصمیمی هم گرفته نشد! از سوی دیگر این موضوع را هم به شهرداری احاله نکردند!
وی افزود: در این شرایط شهرداری چه باید کند و اگر در این شرایط دخالت می‌کردیم، شورا اعتراض نمی‌کرد؟ البته شاید شورا مصلحتی را در نظر می‌گیرد و بر اساس آن است که تصمیم نمی‌گیرد. این را دیگر از اعضای شورا بپرسید.