همشهری‌آنلاین - احسان انواری: اما گاهی شرایط سفر را نداریم، این‌جاست که سفرنامه وارد عمل می‌شود و ما می‌توانیم از خانه تکان نخوریم اما سفر کنیم. از آن‌جا که ایران، کشوری با فرهنگی غنی است، گردشگران داخلی و خارجی زیادی به دیدنش آمدند و سفرنامه‌های زیادی درباره‌ی آن نوشته‌اند که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به «سفرنامه ناصرخسرو قبادیانی»، «سفرنامه والتر هینتس»، «سفرنامه اصفهان تا عسلویه» و... اشاره کرد. در این سفرنامه‌ها می‌توان فرهنگ و وضع اجتماعی را در ایران قدیم دید.
در ایران، نویسندگان معاصر هم سفرنامه‌هایی خواندنی منتشر کرده‌اند؛ مثلاً سفرنامه‌های منصور ضابطیان یکی از آن‌هاست. تنهایی‌سفرکردن و چالش‌های ریز و درشتش، قلم روان و عکس‌هایی که خود نویسنده، در سفرنامه‌هایش منتشر کرده، توجه نوجوانان را به منصور ضابطیان و سفرنامه‌هایش جلب کرده. از سفرنامه‌های او می‌توان به کتاب «نوشابه زرد»، «مارک و پولو»، «مارک دو پولو»، «سباستین» و... اشاره کرد.
حتی این روزها، پادکست‌هایی درباره‌ی سفر تولید شده که اگر حال و حوصله خواندن کتاب را ندارید، می‌توانید با گوش‌دادن به این پادکست‌ها، سفر کنید! پادکست «رادیو جولون»، «کشورگرافی» و «رادیو دور دنیا» از این دسته‌اند. وقتی من کتاب مارک دو پلو منصور ضابطیان را خواندم، در کنار لذت‌بردن از قلم زیبای نویسنده، با فرهنگ کشورهایی مثل کنیا، بلژیک و عراق هم آشنا شدم. مثلاً دریافتم در کشوری مثل کنیا، انسان‌ها با کم‌ترین امکانات هم می‌توانند شاد باشند و از زندگی لذت ببرند.
در پایان، بخشی از شعر پابلو نرودا، شاعر و برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبی شیلیایی را با هم مرور می‌کنیم:
به آرامی آغاز به مردن می‌کنی
اگر سفر نکنی
اگر کتابی نخوانی
اگر به اصوات زندگی گوش ندهی
اگر از خودت قدردانی نکنی...