حالا دیگر چه بخواهیم و چه نخواهیم بیش از نیمی از کارهایمان را به‌صورت مجازی انجام می‌دهیم. آنلاین خرید می‌کنیم، اینترنتی بلیت سینما می‌گیریم و برای نوبت ویزیت دکتر وقت رزرو می‌کنیم. برای وقت مشاوره هم کافی است تلفن را برداریم و یک شماره بگیریم و به روانشناس‌مان وصل شویم و هرچه می‌خواهد دل تنگمان بگوییم، بدون اینکه پایمان را از خانه بیرون گذاشته باشیم یا اصلا روانشناس پشت خط را به چهره بشناسیم.
درست است که اینجوری کارها سریع‌تر پیش می‌رود و همه‌چیز سهل‌تر می‌شود اما یک روانشناس و عضو هیأت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی معتقد است که در زمینه درمان بیماری‌های مربوط به اعصاب و روان، ترجیح بر این است متقاضیان حتما به شکل حضوری خدمات روانشناسی و مشاوره را دریافت کنند. اصلا تا وقتی که فضای رو در رو و همراه بودن برای دریافت خدمات روانشناسی وجود دارد، چرا برخی فضای مجازی را انتخاب می‌کنند؟
این روانشناس و دبیرکل خانه روانشناسان و روان‌درمانگر گفته که عدم‌جرأت‌مندی و عدم‌مهارت برقراری ارتباط باعث شده برخی از افراد به فضای مجازی پناه ببرند و این افراد وقتی احساس می‌کنند امنیت در روابط بیرون نیست سعی می‌کنند احساسات لذتبخش گذرا را در فضای مجازی داشته باشند. بنابراین این افراد برای اینکه به زندگی معمولی و عادی برگردند نیاز به مشاوره و روانشناس دارند و بدیهی است که باید اینگونه افراد به روانشناسی که بتواند با آنها ارتباط برقرار کند متصل شوند. اما مشکل اینجاست که این افراد که دچار آسیب‌هایی می‌شوند دوباره فضای مجازی را برای دریافت اطلاعات انتخاب و از اپ‌های روانشناسی استفاده می‌کنند. در این مواقع است که روانشناسان توصیه می‌کنند بی‌خیال فضای مجازی شوید و حاضر شوید و به مطب روانشناس‌تان بروید و رودررو با او گفت‌وگو کنید تا نتیجه بهتری بگیرید.