همشهری- مریم باقرپور: در قدیم مراسم خاصی برای جمع‌آوری «شیرخشت» برگزار می‌کردند. برای این کار مردم قبل از طلوع آفتاب راهی تنگه می شدند چون به خواص این شیره خاص که به شیرخشت معروف است، پی برده اند، شیره ای که از درختی به نام وجار در هنگام طلوع آفتاب بیرون می زند. شیر خشت یک ملین خوب، تب بر و ماده خنک کننده است که در طب سنتی ایران مورد استفاده قرار می گیرد و در تنگه یافت می شد. این تنگه به‌دلیل وجود آب، فضای مناسبی برای چرای دام‌های‌شان بود. فصل بهار هم برای چیدن سبزی‌های کوهی و ریواس به این مکان می‌آمدند و تابستان و پاییز هم‌زمان برداشت میوه‌هایی مانند توت، خرمالو، انار ترش و گردو برای باغداران به شمار می‌آید که باغ هایشان در دره و اطراف آن پراکنده‌اند. در گل تنگه حصارک، برخی محدوده ها راه، تنگ و باریک و برخی مکان‌ها پهن و عریض است. به همین دلیل نامش را «گل تنگه حصارک» گذاشته‌اند. البته در گویش محلی حصارک نامش «گل تنگ» است. برای عبور از بخش‌هایی از این دره، باید از بین رودخانه پرآب گذشت. کوهنوردان مسیر صعود به قله بدن عیش هم از این تنگه برای رسیدن به سمت قله استفاده می‌کنند.