همشهری آنلاین:گروه خانواده-مژگان مهرابی:پریسا یاسمی‌نژاد، روانشناس کودک در این‌باره به نکات مهمی اشاره می‌کند. او ناخن جویدن را یکی از مسائل شایع بین کودکان و نوجوانان می‌داند و می‌گوید: «ناخن جویدن علاوه بر آشفتگی روحی کودک باعث بد فرم شدن شکل ناخن و مشکلات گوارشی او می‌شود. همچنین به دندان‌ها هم آسیب می‌زند؛ از این‌رو پدر و مادرها باید سریع دست به‌کار شوند تا ناخن جویدن برای کودکان عادت نشود.»
اما چرا بچه‌ها ناخن می‌جوند؟ این سؤالی است که برای هر کدام از ما پیش می‌آید. به‌گفته یاسمی‌نژاد، زمانی کودکان به این کار عادت می‌کنند که دچار اضطراب شده باشند. او در این‌باره توضیح می‌دهد: «وقتی بچه‌ها در شرایطی قرار می‌گیرند که نمی‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند یا مشکلات پیش آمده بیشتر از تحمل آنهاست، مضطرب می‌شوند و با جویدن ناخن به نوعی خود را آرام می‌کنند. در این صورت پدر یا مادر باید متوجه شوند فرزندشان از چه چیزی رنج می‌برد. بهترین کار متمرکز شدن روی رفتار بچه‌شان است؛ اینکه در چه مواقعی تمایل بیشتری به جویدن ناخن دارد. وقتی از مدرسه می‌آید؟ وقتی با خواهر یا برادرش دعوا می‌کند؟ وقتی تنبیه می‌شود؟ سعی کنند موارد را رفع کنند و با فرزندشان حرف بزنند و با او ارتباط صمیمانه برقرار کنند.»
برای جلوگیری از عادت ناخن جویدن مدام تذکر ندهند. این کار او را بیشتر پریشان می‌کند. به جای آن باید حواسش را به انجام کار دیگری پرت کنند. خمیر بازی، نقاشی‌کردن، توپ‌بازی، کمک‌کردن در کارهای خانه و... می‌تواند به کودک آرامش ببخشد. اگر مداد داخل دهانش می‌کند و سر آن را می‌جود، عروسک به سر مداد بزنند. یاسمی‌نژاد می‌گوید: «کودک شما نمی‌تواند ناخن‌های مرتب و کوتاه شده را بجود؛ بنابراین سعی کنید به محض اینکه احساس کردید کمی ناخن‌های کودکتان بلند شده، آن را کوتاه کنید. همچنین شرایطی را برای کودک خود فراهم کنید که به تخلیه انرژی و استرس خود بپردازد. کودکان سرشار از انرژی و هیجان هستند و اگر اینها تخلیه نشوند، عوارض بدی به‌دنبال دارد.»
بد نیست بدانید والدین خود عامل اصلی ناخن جویدن کودک هستند. پدر و مادرهای کمالگرا با تذکر و واکنش‌های شدید در قبال رفتار بچه، از او فردی مضطرب می‌سازند.
تاریخ انتشار: ۲۵ مهر ۱۴۰۲ - ۱۲:۵۰
ناخن جویدن یکی از نشانه‌های اضطراب کودک است که اگر پدر و مادر به‌موقع عمل نکنند، فرزندشان در سن نوجوانی مبتلا به افسردگی و اختلالات شخصیتی می‌شود.