همشهری- پریسانوری: فاطمه گودرزی با چهره دلنشین، نگاه معصوم و حس باورپذیری که در ایفای نقش‌های مثبت و مادرانه داشت، در این سال‌ها بیشتر اوقات در قامت مادری از طبقه متوسط ظاهر می‌شد و حالا با کوله‌باری از تجربه و دانش بازیگری، دوست دارد تصویر زنی قوی از طبقه پایین جامعه را بازی کند. به بهانه حضور این هنرمند در سریال‌های محرمانه و سایه‌باز که این شب‌ها از شبکه ۳ سیما و نمایش خانگی درحال پخش است، با او همکلام شدیم.
-
چه ویژگی‌ای در سریال محرمانه دیدید که به این مجموعه پیوستید؟
وقتی این کار پیشنهاد شد، دیدم قصه سریال درباره فعالیت کادر درمان در دوره کروناست. همه ما می‌دانیم که در آن روزهای تلخ و سیاه، کادر درمان جانشان را کف دستشان گذاشتند و به مردم کمک کردند و ما به نوعی مدیون آنها هستیم. دلیل اصلی حضورم در این مجموعه، تشکر از کادر درمان بود البته نقش پیشنهادی را هم دوست داشتم.
-
تجربه بازی جلوی دوربین کارگردان این مجموعه چطور بود؟
آقای معظمی را از دور می‌شناختم. کارشان را بلدند، سختگیری‌های بی‌مورد ندارند و کار کردن با او تجربه خوشایندی است.
-
فکر می‌کنید این سریال مورد پسند مخاطبان قرار گرفته است؟
من فکر می‌کنم کسانی که اهل تماشای تلویزیون هستند، این سریال را دیده و پسندیده‌اند، اما این واقعیت است که بخشی از مردم هم به تماشای تلویزیون عادت ندارند.
-
در فضای مجازی و واقعی بازخوردی هم از حضور در این سریال گرفته‌اید؟
دوستان و آشنایان که کار را دیدند از کلیت فیلمنامه و قصه خوششان آمده و تعریف می‌کنند. در فضای مجازی هم می‌بینم که دوستداران که به من محبت دارند از سریال تعریف و حمایت کرده‌اند و من قدردان حمایت‌هایشان هستم.
-
به‌نظر خودتان بعد از بازی در کدام فیلم و سریال در میان مردم شناخته شدید؟
بعد از اکران فیلم می‌خواهم زنده بمانم مردم من را شناختند. یادم هست برای اکران آن فیلم به مشهد رفته و کل عوامل فیلم سوار اتوبوس بودیم؛ به قدری تجمع و استقبال مردم زیاد بود که اتوبوس را هل می‌دادند. آن وقت‌ها موبایل نبود که مردم با بازیگرها عکس یادگاری بگیرند، همه می‌خواستند امضا بگیرند. در تهران هم هر جا می‌رفتم مردم ابراز لطف می‌کردند و می‌گفتند چندین بار برای تماشای فیلم به سینما رفته‌اند. حتی یکی می‌گفت ۱۶ بار به سینما رفته و فیلم را تماشا کرده و... این موضوعات برایم خیلی جذاب بود چون یکی از عوامل فروش فیلم دفعات دیده‌شدنش است.
-
ورودتان به دنیای بازیگری از طریق معرف بود؟
آشنایی دوری با آقای داوود میرباقری داشتم و می‌گفتند تو بازیگر خوبی می‌شوی و سال۶۶ برای بازی در سریال رعنا از من دعوت کردند. بعد از این سریال، کارگردان‌های دیگر هم من را شناختند.
-
اوایل دهه ۷۰ برای بازی در فیلم غزال سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن را در جشنواره فجر بردید. چرا این اتفاق دیگر تکرار نشد؟
بله در جشنواره چهاردهم بود که برنده جایزه بهترین بازیگر زن شدم و دو بار دیگر هم کاندیدای دریافت سیمرغ بودم. در جشنواره‌های استان‌های شهرکرد و آبادان هم جایزه شیر سنگی و نخل طلا را گرفتم اما در جشنواره فجر این اتفاق تکرارنشد. شاید دلیلش این بود که فیلم‌های دیگر قوی‌تر بودند. البته من هم کم‌کم از سینما دور شدم، چون شیوه انتخاب بازیگران و سبک کاری سینما تغییر کرد.
-
در اغلب فیلم و سریال‌ها نقش مادر را بازی کرده‌اید. این نقش برایتان جذاب است؟
نقش مادری که صرفا فداکار و نمونه باشد، دیگر برایم جذابیت ندارد. دوست دارم نقش متفاوت بازی کنم، چون نقش هر قدر متفاوت و سخت باشد، موقع کار لذت می‌برم. البته در فیلم‌های غزال و همسر دلخواه من نقش‌هایم متفاوت بود.
-
هنگام ایفای کدام نقش با چالش مواجه شدید؟
نقشم در فیلم غزال یکی از سخت‌ترین کارهایی بود که انجام دادم. سختگیری‌های کارگردان کار هم باعث شد فشار بسیاری تحمل کنم. در فیلم می‌خواهم زنده بمانم هم فشار روانی زیادی به من وارد شد. در تله فیلم ماه منیر، گریم بسیار سنگینی داشتم، برایم گوش و شکم می‌گذاشتند و دولا دولا راه می‌رفتم و وقتی کارگردان کات می‌داد و کمرم را صاف می‌کردم تا چند دقیقه درد داشتم. نقشم در ماه منیر از نظر جسمی سخت و خسته‌کننده بود اما چون نقش زیبا و کارگردان و عوامل فیلم همراه بودند، کار خیلی خوب پیش رفت و ارزشش را داشت.
-
با این اوصاف برای انتخاب نقش سختگیر هستید؟
یک زمانی که در سال چندین پیشنهاد داشتم سختگیر بودم و اعتقاد داشتم فقط باید سالی یک فیلم بازی کنم؛ اما الان با توجه به شرایط زندگی و مشکلاتی که همه درگیرش هستیم، وسواسم کمتر شده است. البته بی‌تعارف تعداد انتخاب‌هایی که دارم هم زیاد نیست. در سینمای ما برخلاف سینمای دنیا که برای همه سنین نقش اصلی و درجه یک است، وقتی بازیگر وارد دوره میانسالی می‌شود، کمتر نقش درجه یک و اصلی را به او می‌دهند و باید شانس با بازیگر یار باشد که به او نقش درجه یک مورد علاقه‌اش را پیشنهاد دهند.
-
از این حیث خودتان را بازیگر خوش‌شانسی می‌دانید؟
نه من در این مورد خوش‌شانس نبودم. البته شاید شانس‌هایم را از دست داده‌ام؛ مثلا فیلم و کارگردان درجه یکی بوده، ولی نقش پیشنهادی ضعیف بوده و من به‌خودم حق دادم که آن نقش را قبول نکنم.
-
دلتان می‌خواهد در سینما یا تلویزیون چه نقشی را بازی کنید؟
همیشه دوست داشتم نقش زنی قوی که شرایط مالی خوبی ندارد و ساکن جنوب شهر است را بازی کنم. از این دست زن‌ها در جامعه زیاد داریم؛ زن‌های قوی که بار زندگی روی دوششان است ولی دیده نمی‌شوند.
-
دوست دارید با کدام کارگردان‌ها کار کنید؟
کارگردان خاصی مدنظرم نیست. ما کارگردان‌های خوب حتی در کار اولی‌ها و جوان‌ها زیاد داریم؛ مثل آقای روستایی. من از کارگردان‌های کار اولی حمایت و سعی می‌کنم در کار با آنها خیلی سخت نگیرم.
-
چرا همیشه نقش مثبت بازی می‌کنید؟
یک دلیلش پیشنهادهایی است که به من می‌شود دلیل دیگرش هم دوستدارانم هستند که دوست ندارند نقش منفی بازی کنم و می‌گویند ما همیشه دوست داریم شما مثبت بازی کنید.
-
اولویت‌تان برای بازیگری سینماست، تلویزیون یا شبکه خانگی؟
سینما را خیلی دوست دارم، چون فضای خاص خودش را دارد. تلویزیون را هم به‌دلیل اینکه گستردگی بسیار مخاطبانش، برایم جذاب است و شبکه نمایش خانگی هم علاوه بر گستردگی مخاطبان، سناریوهایش نسبت به تلویزیون جذاب‌تر.
-
با توجه به اینکه حدود ۴ دهه در سریال‌های تلویزیونی حضور داشتید، سیر تحول سریال‌های تلویزیونی در این سال‌ها چگونه بوده است؟
بی‌تردید سریال‌های تلویزیون افت کرده‌اند. در گذشته سریال‌ها قصه خانوادگی و بسیار ساده‌ای داشته و مردم راحت با آنها ارتباط برقرار می‌کردند. مثلا یادم هست موقع پخش سریال آیینه یا ترانه مادری خیابان‌ها خلوت می‌شد، یا اگر سریال در پارک‌ها نمایش می‌دادند، مردم می‌ایستادند و تماشا می‌کردند اما در سال‌های اخیر این اشتیاق دیده نمی‌شود. دلیلش این است که اغلب سریال‌ها موضوعات خاص را دنبال می‌کنند که برای عموم جذاب نیست. از منظر بازیگران هم روال انتخاب نقش تغییر کرده است.
-
این تغییرات خوب است یا بد؟
ببینید! الان برخی از فیلمنامه‌ها کامل نیست، مثلا اگر کاری ۳۰ قسمت است، کمتر از نیمی از قسمت‌ها نوشته شده و روند قصه معلوم نیست. در واقع بازیگر از جزئیات کار و ادامه قصه اطلاع ندارد و ناچار است به مجموعه، کارگردان و همان خط کلی که تعریف کرده‌اند اعتماد کند و نقش را بپذیرد و گاهی موضوعاتی در ادامه پیش می‌آید که قرار نبوده در فیلمنامه باشد. ولی در سال‌های گذشته وقتی نقشی پیشنهاد می‌دادند، قبل از قرارداد کل فیلمنامه را به بازیگر می‌دادند تا بخواند و تصمیم بگیرد که بازی می‌کند یا خیر. یادم هست وقتی برای بازی در نقش زلیخا از من دعوت کردند؛ همه فیلمنامه که شامل چهل و خرده‌ای دفترچه بود را خواندم؛ حالا بماند که به دلایلی سر آن کار نرفتم.
-
الان مشغول چه کاری هستید؟
قرار است یک کار سینمایی برای گروه هنر و تجربه بازی کنم.
-
درباره نام فیلم، موضوع، کارگردان و ژانر فیلم چیزی نمی‌گویید؟
ترجیح می‌دهم بدون اجازه تهیه‌کننده دراین باره صحبت نکنم. چون هنوز کار کلید نخورده و کارهای مقدماتی در دست انجام است.
-
اوقات فراغت را چطور می‌گذرانید؟
نقاشی می‌کشم، نوازندگی و آشپزی می‌کنم.
-
چه سازی می‌نوازید؟
سنتور و دف
-
اهل ورزش هم هستید؟
یک زمانی عضو تیم والیبال هنرمندان بودم. الان هم شنا و بدنسازی کار می‌کنم.
-
چند ماهی است که مادربزرگ شده‌اید. از این کسوت چه حسی دارید؟
از وقتی نوه‌ام «دایار» به دنیا آمده، این تعبیر که می‌گویند نوه مثل مغز بادام شیرین و دوست‌داشتنی است را با تمام وجود حس می‌کنم.
-
دایار به چه معناست؟
به زبان لری به معنی یار مادر است. عروسم هم ریشه لری دارد، ما هم سعی کردیم اسم نوه‌ام را جوری انتخاب کنیم که به اصالتمان بخورد.
-
یک آرزو کنید.
آرزو می‌کنم همه مردم دنیا به‌ویژه هموطنانم در صلح و آرامش و با یک شرایط اقتصادی خوب زندگی کنند. هرروز خندان از خانه بیرون بروند و با لبخند به خانه برگردند.
آشپزی خانم بازیگر
خانم بازیگر علاوه بر هنر نوازندگی و نقاشی، آشپز ماهری است و این هنرش را از طریق فضای مجازی در اختیار علاقه‌مندان می‌گذارد. گودرزی دراین‌باره می‌گوید: «آشپزی را خیلی دوست دارم و اغلب از مراحل پخت غذاها فیلم می‌گیرم و در صفحه اینستاگرام به اشتراک می‌گذارم.» با سر زدن به صفحه مجازی این هنرمند متوجه شدیم، بخش آشپزی مخاطبان بسیاری دارد. او معتقد است: «دخترها و پسرهای جوان که دور از خانواده زندگی می‌کنند یا عروس‌خانم‌هایی که به تازگی به خانه بخت رفته‌اند، از این بخش خیلی استقبال می‌کنند و می‌گویند خیلی وقت‌ها که نمی‌دانیم چه غذایی بپزیم به صفحه شما سر می‌زنیم و یکی از غذاها را برای پختن انتخاب می‌کنیم. این کار حس خوبی به من می‌دهد و از اینکه توانسته‌ام کار مفیدی انجام دهم لذت می‌برم.» بازیگر توانمند کشورمان تأکید می‌کند؛ «یکی از راه‌های به‌دست‌آوردن شادابی و حال خوب این است که به کارهای لذتبخش مثل آشپزی، موسیقی نقاشی و... و. بپردازیم و این لذت را با دیگران شریک شویم.»
بچه‌هایم بدون پارتی بازیگر شده‌اند
«پویان» و «آوا» فرزندان فاطمه گودرزی اگر چه به شهرت مادر نرسیده‌اند اما چند سالی است در عرصه بازیگری فعالیت می‌کنند و نامشان در لیست بازیگران سریال‌هایی ازجمله «امروز و فردا»، «بی‌نشان»، «ایلدا»، «خانه پرتغالی‌ها» و «حورا» به چشم می‌آید. خانم بازیگر درباره ورود فرزندانش به این حرفه می‌گوید: «بچه‌هایم از نوجوانی دوست داشتند بازیگر شوند اما من به آنها می‌گفتم علاقه داشتن کافی نیست، باید درسش را بخوانید، دوره‌های مرتبط را بگذرانید، زحمت بکشید و اصولی وارد این کار شوید. الان پسرم لیسانس بازیگری و فوق‌لیسانس کارگردانی دارد و دخترم هم بازیگری خوانده و برای رسیدن به این جایی که هستند زحمت کشیده‌اند اما خیلی‌ها فکر می‌کنند فرزندانم با پارتی بازیگر شده‌اند.»
اطلاعات فوری
فاطمه گودرزی
متولد: سال ۱۳۴۲ در تهران
ویژگی: بازیگر، دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن برای بازی در فیلم «غزال» و دو نامزدی سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول و نقش مکمل زن سال در جشنواره فیلم فجر(دهه ۷۰)، بازی در آثار هنری مختلف از سال ۱۳۶۹ تاکنون، حضور در فیلم‌های سینمایی و سریال‌هایی ازجمله به‌خاطر همه‌چیز، مهاجران، جنگ نفتکش‌ها، می‌خواهم زنده بمانم، جاده چالوس، ایلدا، محرمانه، حورا و...